Òîï ðåéòèíã www.uz
DEVONI FONIY

 Tatabbӯ`i Maxdum
Naboshad az ҷununu oshiqӣ bar dil zadan sangam,
Ki az bedodu zulmi dil ba ӯ aftoda dar ҷangam.
Fizoyad bar hama forig`dilon andӯhu diltangӣ,
Har on ohe, k-az andӯhat baroyad az dili tangam.  
Zi xush barnoe andar sar xalonam lolai xurshed,
Nashotu aysh chun mufrit shavad az ҷomi gulrangam.
Kashad gah ҷonibi mayxona, gah dar ҷonibi rindӣ,
Havoi shohidi shӯxam, navoi mutribi shangam.
Zi sar to poyam az sangi havodis xӯrd bod, ey dil,
Agar boshad ba xotir orzui toҷu avrangam.
Mug`ona nag`mavu ohangu noqusam buvad dar dil,
Sӯi dayri mug`on har gah buvad mastona ohangam.
Ravad chun zikri badnomoni kӯi ishq, ey Fonӣ,
Tu nomi neknomiro mabar, k-az vay buvad nangam.
Ko`ksimga tosh urishim oshiqlik va telbalikdan emas,
zulmu bedod qilgani uchun dil bilan jang qilmoqdaman.
G`amingda tang dilimdan chiqqan har bir oh
forig` dillarga g`am va diqqatgarchilik orttiradi
Gulrang jomdan shodligim oshib ketganda, bir
go`zal uchun quyosh lolasini boshimga sanchaman.
Sho`x go`zalimning havasi bilan chiroyli sozandaning
navosi goh mayxonaga va goh rindlikka tortadi.
Ey dil, agar xotirimda toju taxt orzusi bo`lsa,
hodisalar toshi bilan boshdan oyog`imgacha pora-pora bo`lib ketay.
Mug`lar dayriga mastona yurish qasdini qilganimda,
dilimda mug`ona nag`mayu ohangdor qo`ng`iroq bo`ladi.
Ey Foniy, ishq ko`yi badnomlari tilga olinsa, 
sen yaxshi nomni istamaki, men undan nomus qilaman.
 Tatabbӯ`i Xoҷa
Pai sabӯh ba dayr ar guzar fitad saharam,
Chu ҷomi may ba kaf aftad, kuҷo buvad guzaram?
Xabar chӣ pursiyam az xud daruni dayri mug`on,
Zi xud kuҷo xabaram, az xudӣ chu bexabaram?

Tu kosa-kosa xurӣ may ba g`ayru xun az dil
Chakad chu may, ki xӯrӣ qatra-qatra az ҷigaram.

Saram ba toҷi vara` bud, to ki n-omada bud
Zi hodisoti balohoi oshiqy ba saram.

Na on ki ishq saram xok kard, bal naguzosht,
Ham az vuҷud nishonam, ham az xudӣ asaram.

Magӯ ba manzili in kӯhnadayr ishq maboz,
Ki zod nest ҷuz in, to ba manzili digaram.

Ba dahr dil chӣ niham, Foniyo, ki gar sad qarn
Bimonam, oxir aftad azimati safaram.
Agar saharda tonggi may uchun mayxonaga yo`l olsam,
 qo`limga may jomi tushsa, uni qanday tashlab keta olay?

Mug`lar dayrida mendan nima xabar so`raysan,
o`zligimdan bexabarmanu o`zimdan qanday xabarim bo`lsin?

Sen boshqa bilan  kosa-kosa may ichganingda,
dilimdan qatra-qatra jigar qoni tomadi.

Hodisalardan oshiqlik balolari boshimga 
tushmasdan burun boshimda parxezgarlik toji bor edi.

Ishq boshimni tuproq qilibgina qo`ymay,
vujudimdan nishon ham, o`zligimdan  asar  ham  qoldirmadi.

Bu ko`xna dunyo  manzilida  ishqbozlik qilma dema,
 chunki (mening) boshqa manzilga borishga bundan bo`lak yo`l ozig`im yo`q.

Ey Foniy, nima uchun dunyoga ko`ngil qo`yayin,
bunda yuz asr qolsam ham, axiri safarga azimat qilaman.
 Chun sagi devona har pargola, k-az tan barkanam,
Qasdam in boshad, ki dar peshi sagi ӯ afkanam.

Dorad az xunhoi dog`i tozaam har sӯ nishon,
Dog`hoi bodai gulrang dar pirohanam.

3-on ba vomi boda dodam xirqaro, k-az maykada,
Mast chun oyam burun, daste nagirad domanam.

Mazra`i dilro, ki dog`i sina xirmanvor sӯxt,
Zad ruxi soqivu may in otash andar xirmanam.

Rostiro gohi sayri gulshani ozodagӣ
Xush nayoyad heҷ naxlu gul chu sarvu savsanam.
Hashmati dunyo nayarzad dushmaniro, may biyor,
Dӯste, k-ӯ z-in raham vodosht, boshad dushmanam.

Fonӣ az piru chavon sharmam, ki dar pironasar,
Bo ҷavonon oshiqӣ mevarzamu may mezanam.
 Quturgan itdek tanimdan parchalar uzaman,
maqsadim shuki, ularni uning iti oldiga tashlasam.
Gulrang bodaning ko`ylagimga tushgan bog`lari,
har tomonda toza dog`larimning qonidan nishonadir.
Mayxonadan mast holda chiqqanimda, biron qo`l
etagimni ushlamasin deb bodaning qarziga xirqamni berdim.
Dil ekinzorini ko`ksim dog`i xirmon yanglig` kuydirdi,
 may va soqiyning yuzi bu xirmonimga o`t  solganidandir.
To`g`risi, ozodalik gulshanini sayr qilganimda,
 hech daraxtu gul mening sarvu savsanimdek yoqmaydi.
May   ber,  dunyo  hashamati  dushmanlikka   arzimaydi,
 qaysi do`st meni bu yo`ldan qaytarsa, mening dushmanimdir.
Foniy, qarigan chog`imda yoshlarga oshiqlik qilganim va
may ichganim uchun yoshu — qaridan uyalaman.
 Tatabbӯ`i Mir
Sayri bӯston chu kunam be buti gulpirahanam,
Pirahanro chu gul az furqati ӯ chok zanam.

Yodash, on nav` dilamro zi xudӣ karda xalos, 
Ki gahe yod nayoyad ba dil az xeshtanam.

Onchunon man zi miyon rafta, hama ӯ shudaam, 
Ki ba xud heҷ taxayyul nakunam in ki manam.

Gar biҷӯyand zi man, heҷ nayoband ҷuz ӯ,
In tani oriyat ar z-on ki zi xud barfikanam.
Alloh-alloh, chi firoq astu ba zimnash chu visol, 
Ki maro ҷon shuda ҷonon ba vatangohi tanam.

Soqӣ, oinai may deh, ki dar ӯ chun xudro
Nigaram, ҷilva kunad gulruxi simimbadanam.

Nest chun anҷumanu xilvati man, be ruxi ӯ,
Chӣ tafovut kunad az xilvati man anҷumanam?    
Voizo, ravza turo, z-on ki zi yodi ruxi ӯ
Rashki Firdavs shuda gӯshai bayt-ul-hazanam.

Foniyo, davlati vaslam zi g`ami haҷr rasid, 
Marhami sina buvad xoru guli in chamanam.
Gulgun libosli go`zalimsiz bo`stonda sayr qilsam,
uning firoqida ko`ylagimni guldek yirtaman.
Uning yodi dilimni o`zlikdan shunday xalos etdiki,
o`zligim bir lahza ham esimga kelmaydi.
Men o`rtadan shunday yo`qolib ketganmanki, borligim
hammasi u bo`lib qolgan, chunki bu men degan narsani hech o`ylamayman.
Agar bu oriyat tanni o`zimdan otib tashlasam,
meni istasalar, undan (dilbardan) boshqani topmaydilar.
Ajabo, u qanday firoq, uning zimnida qanday
visolki, tanim vatangohida jonon menga jon bo`lsa.
Ey soqiy, o`zimni ko`rmoqchi bo`lganimda, siymin
badan gulruxim jilvalanadigan may oinasini ber.
Majlisim bilan xilvatim uning yuzisiz bo`lmas ekan,
majlisim bilan xilvatimning nima tafovuti bor?
Ey voiz, jannat senga bo`lsin, chunki mening g`amxonam
uning yuzini yodidan firdavsning rashkini keltiradi.
Ey Foniy, menga hajr g`amidan vasl davlati yetdi,
bu chamanning gul bilan tikani siynamning marhamidir.
 Tatabbӯ`i Maxdum
Chu bo sad hasratash az dur binam,
Chӣ rohi on ki bo on mah nishinam?
Zi ashkam ostonash niz tar shud,
Chu obi ӯ guzasht az ostinam.
Bironad tundbodi qahrash az xashm,
Agar chun gard bar kӯyash nishinam.
 Pai yak didanash v-on goh murdan
Shuda umre, ki har sӯ dar kaminam.
Niyozam sad hazoru har yakero
Fuzun z-on noz bo on nozaninam.
Ba ummede, ki shoyad po rasonad,
Ba rohash suda shud umre ҷabinam.
Chi sozӣ man`, Fonӣ, zohid az ishq,
Tu dar qismat chunonu man chuninam.
Yuz hasrat bilan uni uzoqdan zo`rg`a ko`ramanu u
oy bilan birga qanday o`tira olaman?
Ko`z yoshim yengimdan o`tib ketganidan 
uning ostonasi ham ho`l bo`ldi.
Agar ko`yida chang kabi o`tirsam, qahrining
qattiq shamoli g`azab bilan haydaydi.
Bir ko`rib o`lish uchun umrbod
har tomondan mo`ralayman.
Unga yuz ming niyozim bor, niyozimning har
biridan u nozaninimning nozi ortiqdir.
Boshimga oyog`i yetarmikan degan umidda umr
bo`yi yo`liga bosh qo`yganimdan peshonam siyqa bo`lib ketdi.
Ey zohid, nima uchun Foniyni ishqdan man` qilasan,
taqdirda sening qismating zohidligu meniki oshiqlikdir.
 Ayzan
Anvori taҷallӣ zi mahi rӯi tu yobam,
Mehrobi duo toqi du abrӯi tu yobam.
Dil gar shavad ovora zi oshuftagii ishq,
Har sӯ talabam, oqibatash sӯi tu yobam.
Az mehri tu har subhidamam toza shavad rӯh,
3-on rӯy, ki az bodi sahar bӯi tu yobam.
Peshi labi Isonafasat chun nadiham ҷon?
K-on mu`ҷiza az la`li suxangӯi tu yobam.
Gesӯi kashon chun kashӣ az xok nishonash,
Az soyai sarvi qadi dilҷӯi tu yobam.
Sar monda ba zonӯi g`amam, vah ki muhol ast,
On k-ash nafase bar sari zonӯi tu yobam.
Fonӣ, ki dilash dar shabi savdoi tu gum shud,
Gar yobamash az turrai hindui tu yobam.
Tajalliy nurlarini oy yuzingdan topaman,
duo mehrobini ikki qoshing toqidan topaman.
Agar dil ishq oshuftaligida ovora bo`lsa,
uni qaerdan istamay, oqibat sen tomondan topaman.
Tong shamolidan isingni topganim uchun har
subhidamda mehringdan ruhim toza bo`ladi.
Nima uchun Iso nafasli labing oldida jon
bermayin, u mo``jizani so`zlovchi la`lingdan topaman.
Uzun sochingni tuproqdan olsang, uning nishonini
diljo` sarv qadding soyasidan topaman.
Boshimni bir nafas tizzangda topish mushkul
bo`lgani uchun boshim bir umr g`am tizzasidadir.
Foniyning dili sening ishqing tunida yo`qoldi,
agar uni topsam, seni qora zulfingdan topaman.
 Tatabbӯ`i Mir
Zi haҷrat, ey mahi badmehr dil nobud shud, tan ham,
Chӣ budӣ gar bad-on du rafta hamrah budame man ham.
Agar miram, naxoham dӯxt zaxmi teg`i on qotil,
Zi Maryam rishta gar orandu az Isi-sh sӯzan ham.
Zi ishqam sad gireh darkor bud, az haҷr boz inak
Gireh aftod bar choki girebon, balki doman ham.
Ҷudo z-on zulfu rӯ solu mah az bas ranҷy mahҷury,
Malul az shomi tira gashtaam az rӯzi ravshan ham.
Maro to bori sar bardoshtӣ az gardan, ey qotil,
Saram shud zeri bori minnati teg`i tu, gardan ham.
Zi haҷrat xonai dil tira bud, ey mah, xusham, aknun,
Ki dar vay teg`u tirat raxnaho afkandu ravzan ham.
Saram girdi sarat gardad, chu xohӣ durash andozӣ,
Zi bas sangi ҷunun xӯrdan shud ӯ sangi faloxan ham.
Shahu bazmi nashot, ey dil, gadovu kunҷi mayxona,
Chu nabvad sof sog`ar, bad naboshad durdii dan ham.
Az on badahd dilro gar tavonam kandan, ey Fonӣ,
Kunam sharte, ki digar dil ba ahdi dilbaron nanham.
Ey badmehr mahbub, hajringdan dil ham, tan ham nobud bo`ldi,
o`sha ikki nobud bo`lganga men ham yo`ldosh bo`lsam, nima bo`lardi.
Maryamdan ip va Isodan igna keltirsalar ham,
ul qotilning tiyg`i yarasini tikishni o`lsam ham xohlamayman.
Ishqdan ishimga yuz tugun tushgan edi, hijrondan
yoqam chokigina emas, balki etagimga tugun tushdi.
U zulfu yuzdan judo bo`lib, oyu yil ayriliq dardini ko`p
tortganimdan, qorong`i tunda ham, yoruq kunda ham malul bo`ldim.
Ey qotil, boshim yukini gardandan olib tashlaganing uchun
boshim ham, tanim ham minnating tiyg`i yuki ostida   qoldi.
Ey oy, hajringdan dil uyi qorong`i edi endi undan
tiyg`u o`qing raxnayu tuynuklar ochdi, shunga xursandman.
Boshim boshingdan aylanmoqda, uni uzoqqa otmoqchisan,
telbalik toshini ko`p yeganidan u boshim palaxmon tosh bo`lib qolgan.
Ey dil, shohga ayshu ishrat bazmi va gadoga mayxona burchagi,
menga tiniq may bo`lmasa, xumdagi may loyqasi bo`lsa ham, zarari yo`q.
Ey Foniy, agar u bevafodan ko`ngil uza olsam, shunday
shart qilamanki, bundan keyin dilbarlarning ahdiga ko`ngil qo`ymayin.
Aksi ruxsor chu bar sog`ari sahbo fikanam,
Gunai zardvashӣ dar mai humro fikanam.
Ey gadoyoni dari maykada, himmat, ki ba ҷahd,
Xeshtanro digar az savmaa in ҷo fikanam.
Vah, ki on mug`bacha parvo nakunad, gar xudro,
Bar dari dayr zi ayvoni Maseho fikanam.
Ahli din tavba dihandam zi may, ey dil, chi aҷab,
Xeshro gar ba miyoni mug`u tarso fikanam.
Ҷomi minoӣ agar piri mug`onam dorad,
Az xushӣ g`ulg`ula dar gunbadi mino fikanam.
Dili volashuda chun bed bilarzad har gah,
Chashm bar ҷilvai on qomati ra`no fikanam.
Fonӣ on sayd shud az dast chӣ sud ar xudro,
Sagi devonasifat ҷonibi sahro fikanam?.
 Yuzim aksini may piyolasiga tushursam,
 qizil mayga sariq yuzni tashlagandek bo`laman.
Ey mayxona eshigining gadolari, himmat qilingki,
jahd bilan o`zimni ibodatxonadan boshqa joyga tashlayin.
Agar o`zimni Masih ayvonidan dayr eshigiga tashlasam ham
afsuski, o`sha mug`bacha parvo qilmaydi.    
Ey ko`ngil, din ahli maydan tavba qilishimni talab etsa,
men o`zimni mug` va tarsolar orasiga solsam ajab emas.
Agar mug`lar piri ko`k jomda sharob bersa,
quvonchdan ko`k gumbaziga g`avg`o solaman.
Har zamon ul ra`no qomating jilvasiga qarasam,
oshiq yuragim terak bargidek qaltiraydi.
Ey Foniy, ul sayd qo`limdan chiqdi, devonasifat itdek
sahro tomonga borganimdan ne foyda?
 Tatabbӯ`i Maxdum
Zi dog`i toza, ki kard az g`am oshkora dilam,
Shudast az g`ami mohe siyahsitora dilam.
Hazor pora agar shud zi teg`i zulmi tu, lek
Havoi vasli tu dorad hazorpora dilam.
Marost bexudii dil zi chashm, z-on ki zi dӯst
Ravad az xesh zi chashmam ba har nazora dilam.
Maro burun zi shumor ast pora dil, ya`ni
Ki peshi xayli g`amat nest dar shumora dilam.
Biyor boda, ki dar halli mushkiloti sipehr
Ba g`ayri rindiyu mastӣ nayoft chora dilam.
Ba ҷuz sharobi sabuhӣ nadod rah harchand,
Ba azmi tu beh sahar kard istixora dilam.
Sharorhoi firoqam, zi sina, ey Fonӣ,
Ravad ba charx yake don az on sharora dilam.
 G`amdan dilim yangi dog`ni oshkor qildi, go`yoki
dilim bir oyning g`amidan qora yulduz bo`ldi.
Agar dilim zulming tiyg`idan ming pora bo`lsa ham,
lekin u ming pora ko`nglimda vasling havasi bor.
Dilimning bexudligi ko`zdan bo`ldi, chunki ko`zim
do`stga har bir qarashida dilim o`zidan ketadi.
Dilimning porasi behisob, lekin g`aming
 ko`pligining oldida u hech qancha emasdir.
May keltir, falak mushkillarini hal qilishda
dilim rindlik va mastlikdan boshqa chora topmadi.
Dilim tavba qilish qasdida tongda har qancha qur`a tashlasa ham,
qur`asiga tonggi may ichishdan boshqa  (narsa)  yo`l tushmadi.
Ey Foniy, firoq alangalari siynamdan charxga o`rlasa,
dilimni o`sha alangalardan bittasi deb bil.
 Tatabbӯ`i ba`ze azizon
Biguft ishq, ki May nӯshu rav ba mulki adam, 
Biguftamash, ki: Bideh, ҷomi may dam astu qadam.
Rido ba rӯi tag`ori may astu shu`lai oh
Marost kishvari rindӣ kunun ba tablu alam.
Diram-diram, ki shuda dog`i may ba saҷҷoda,
Chӣ sud chun nashavad rahni may ba nim diram?
Mabin ba tavbaam, ey piri dayru ҷomam deh,  
Zi man agar kamӣ omad, tu bosh ahli karam.
Hadisi dӯst ba rindon bigӯ, ne ba malak,
Ki ahli ishq buvad sirri ishqro mahram.
Ba g`ayri ҷomi mayu rӯi xubu gӯshai amn,
Ba muft niz nayarzad hukumati olam.
Imorati dili vayroni reshi Fonӣ agar
Zi loi boda kunӣ, ham gilastu ham marham.
Ishq, may ichu yo`qlik mamlakatiga bor, dedi,
men unga may jomi ber, u — damu qadamdir, dedim.
Rido may tog`orasi ustiga yopildi va ohim shu`lasi osmonga
 ko`tarildi, ana shu nog`orayu bayroq bilan endi rindlik mamlakati menga tobedir.
Tanga-tanga may dog`i bo`lgan joynamoz mayga garov
qo`ymoqchi bo`lganda yarim tangaga arzimasa, nima foyda.
Ey dayr piri, tavbamga qaramay, may ber,
mendan kamchilik o`tsa, sen karam qil.
Do`st so`zini farishtaga emas, rindlarga ayt,
chunki ishq ahli ishq sirriga mahram bo`ladi, xolos.
May jomi go`zal mahbub va tinchlik burchakdan boshqa
butun olam hukmdorligini tekinga bersalar ham arzimaydi.
Agar Foniyning pora-pora bo`lgan vayron dilini qayta
tiklamoqchi bo`lsang, may loyidan ishlat, (chunki) u ham loy, ham marhamdir.
 Tatabbӯ`i Xoҷa Hasan
Munavvar ast ba rӯi tu didai ҷonam,
Muattar ast ba bӯi tu kunҷi ehzonam.

Az on zamon, ki turo yori xesh donistam,
Ba yoriyat, ki digar xeshro namedonam.

Sabo, masoz pareshon shikanҷi turrai yor,
Ki az taxayyuli on, dil shavad pareshonam.

Chӣ son burun ravam az dayr, ey musulmonon,
Ki sarfi mug`bachagon gashta naqdi imonam?.

Mabin ba maykadaam mastu ostinafshon,
Ki hast ostine, k-ash ba olam afshonam.

Ҷununu bexudii ishq olami digarast,
Ba aql yoftani on naboshad imkonam.

Kuchost gardishi sog`ar daruni mayxona?
Ki man ba gardishi in korxona hayronam.

Hadisi tavbavu taqvo zi man maҷӯ, ey shayx,
Chӣ guna da`vo kore kunam, ki natvonam?

Maҷӯ, ba xonaqahi zohidonam, ey Fonӣ,
Ki man ba dayri fano xoki poi rindonam.
Jonim ko`zi yuzing bilan ravshandir,
g`amxonam sening ising bilan muattardir.
Seni yorim deb bilganimdan beri
yorliging haqi, o`zimni bilmayman.   
Ey sabo, yor zulfini parishon etma,
chunki uning xayoli bilan dilim parishon bo`ladi.
Ey musulmonlar, imonimning naqdi mug`bachalarning
yo`lida sarf bo`ldi, endi qanday qilib mayxonadan chiqa olaman?
Meni  mayxonada  mast  bo`lib yeng tashlab  yuribdi,
deb qarama, yeng bor ekan, olamdan yeng silkiyman  (olamdan kechaman).
Ishqning jununiyu bexudligi boshqa bir
olamdir, uni aql bilan topa olmayman.
Mayxona ichra may piyolasi aylanishi qani,
men bu olam   (falak)ning aylanishidan hayronman.
Ey shayx, mendan tavbayu taqvo so`zini izlama,
qo`limdan kelmagan ish da`vosini qanday qila olaman.
Ey Foniy, meni zohidlarning xonaqohidan izlama,
chunki men fano dayrida rindlar oyog`i tuprog`iman.
 Tatabbӯ`i Xoҷa
Man, ki g`amparvari in dayri xarob, obodam,
3-onam obod, ki doim ba xarobi shodam.
Vatanam gulshani murg`oni ulo aҷniha bud, 
Ba gunohi padar az charx ba xok aftodam.
G`urbate peshi man aftod aҷab duru daroz,
Ki bishud manzili aslӣ hamagӣ az yodam.
Shud zi omezishi in chor muxolif, hayhot
Taxtabandi qafas in toiri qudsӣ zodam.
Garchi in lahza chu murg`oni ba dom aftoda,
Chand rӯze ba shabistoni badan mӯ`todam.
In qafas chun shikanad, ҷost nishimangahi asl,
Boli ruhonӣ az in g`amkada chun bikshodam.
Lek chandon ki dar in dayri mug`onam vatan ast,
Ki ba ҷuz ҷomi mayu mug`bacha dil nanhodam.
Mast dar kӯi xarobot fitodan avlo,
Ki nadonam agar az charx rasad bedodam.
Bӯsa nododa, ki ҷon metalabӣ, ey qotil,
Nukta in guna nayomӯxt ba man ustodam.
3-ahli in dayr chӣ bunyodi vafo doram chashm?
Nest mahkam chu dar in dayri kuhan bunyodam.
Foniyo, sarsari ohi tu shuda paydarpay,
Tarsam in ohi damodam bidihad barbodam.
Men bu xarobot dunyoning g`amparvariman,
men xaroblikka shodman, shuning uchun obodman.
Vatanim qanotli qushlar  (farishtalar)  gulshani edi,
otaning   (Odam Atoning)   gunohi bilan osmondan yerga tushdim.
Menga olisdan-olis musofirlik nasib bo`ldi,
asl manzilim hammasi yodimdan ko`tarilib ketdi.
Hayhot, bu mening qudsizod qushim (ruhim) bir-biriga
zid bo`lgan to`rt unsur aralashmasi qafasida mahbusdir.
Garchi bu lahzada qafasga tushgan qush kabi bir 
necha kun badan zulmatiga odatlangan bo`lsamda.
Bu qafas singach, ruhiy qanotimni yozib,
bu g`amxonadan chiqsam, asl vatanimga yetaman.
Lekin bu mug`lar dayri menga vatan ekan,
men may jomi bilan mug`bachadan boshqaga ko`ngil qo`ymayman.
Xarobot ko`chasida mast bo`lib yiqilib yotish yaxshi,
chunki falakdan qanday zulm yetsa, bilmayman.
Ey qotil, bo`sa bermasdan turib, mendan jon talab qilasan,
bunday nuktani menga ustodim o`rgatmagandir.
Bu ko`hna dunyoda negizim mahkam emas-ku,
olam ahlidan vafo bunyodini qanday ko`z tutaman.
Zy Foniy, ohingning qattiq shamoli paydarpay esib turibdi,
bu dam-badam chekilayotgan oh meni barbod qilmasa, deb qo`rqaman.
 Dar tavri Maxdum
Dar dayri mug`on sheftai piru ҷavonam,
Xoki qadami mug`bachavu piri mug`onam.
Ayyomi qadahxoriam, ey shayx, chӣ pursӣ, 
Az g`oyati mastӣ chu shab az rӯz nadonam.
Man bexudu pursand, ki chunӣ, chӣ ҷavob ast?
In mas`alaro chunki nadonam, ki chӣ sonam?
Be guftanam az nuru safoi mai ravshan,
Bar xalq buvad fosh hama rozi nihonam.
Chun bӯsa ba poi tu zadam, kard dilam za`f,
K-az poi tu bardoshtani sar natavonam.
Sayri malakut az qadahi pur kunam, ore,
In nav` sabukrӯh az on ratli garonam.
3-on rӯy ba mayxona kunam azm, ki yak dam
Az ranҷi xudӣ xotiri xudro birahonam.
Faryod, ki osudagiam nest zamone,
Az ranҷi zamon, balki zi abnoi zamonam.
Fonӣ, ba biyoboni fano raft, chu shud mast,
Ummed az ӯ, chunki shavam mast, namonam.
Mug`lar dayridagi yoshu qarilarning giriftoriman,
mug`lar piri bilan mug`bacha qadamining tuprog`iman.
Ey shayx may ichgan kunlarimni nega so`raysan,
qattiq mastligimdan kecha bilan kunduzni ayira olmayman.
Men bexudmanu «qandaysan?» deb so`raydilar, bu masalaga
qanday javob bo`lar edi, chunki qanday ahvoldaligimni o`zim bilmayman.
Ravshan mayning tiniqligi va nuri to`g`risida
so`zlamasimdanoq xalqqa butun sirim oshkor bo`ldi.
Oyog`ingni o`pgach, zaiflandim, shu sababdan
oyog`ingdan bosh ko`tara olmayman.
To`la qadahdan simirsam, yuksak olamni sayr qilaman, ha,
albatta, ruhimning bu xildagi yengilligi o`sha katta may idishidandir.
Uzlik ranjidan xotirimni bir nafas
qutqarish uchun mayxonaga yo`l olaman.
Faryodki, zamona va zamona ahlidan bir lahza tinchligim yo`q Foniy mast bo`lgach,
fano biyoboniga jo`nadi, chunki mast bo`lsam, undan umidimni uzmayman.
 Shabi haҷri tu xud may az surohӣ dar qadah rezam,
Xayolatro harifi may kunam, sӯhbat barangezam.
Xud az dasti xayolat kosa doram xeshro v-on gah,
Pai bigriftani on az pai ta`zim barxezam.
Az on may chun dimog`i man shavad oshufta chun zulfat,
Musalsal qissahoi shomi haҷri xud furӯ rezam .
Gah az rohi taxayyul sar niham bar xoki poi ӯ,
Gah az rӯi tamanno dasti dil dar zulfash ovezam.
Dar on mastӣ, ki doram bo xayolash dast dar gardan,
Shabexunam agar xayli aҷal orad, naparhezam.
Shavam bo ayshi pinhoni xayole shod chun Farhod,
Muyassar nest z-on shirindahan chun komi Parvezam.
Nameyobam rahi payvastagӣ bo dӯst chun Fonӣ,
Magar ham k-az xudӣ gardam ҷudo v-az xesh bigrezam.
 Ayriliq tunida ko`zadan qadahga may quyaman,
xayolimni may harifi  (ulfat)  hisoblab suhbat quraman.
Xayolimda sening qo`lingdan kosa tutaman,
uni olish uchun ta`zimga turaman.
Ul maydan dimog`im sening zulfingdek oshufta,
ayriliq shomi qissalarini birin-ketin aytaveramaya.
Goh xayolan uning oyog`i tuprog`iga bosh qo`yaman,
goh tamanno yuzidan qo`limni uning sochiga osaman.
O`sha mastlikda, xayolan qo`lim bo`ynini quchganda,
ajal lashkari tunda hujum qilsa ham qo`rqmayman.
Farhoddek xayolning yashirin ishratidan shod bo`laman,
chunki Parvez komimga ul shirin og`iz muyassar emas.
Foniydek do`stga yetishish yo`lini topolmayman,
ehtimol o`zligimdan judo bo`lib, o`zimdan kechishim kerakdir.
 Muxtara`
Boz dar dayri mug`on ohu fig`on ovardaam,
Olamero zi fig`oni xud ba ҷon ovardaam.

Az gunohi tavba bo zunnor gabri xeshro,
Dastu gardan basta dar dayri mug`on ovardaam.
Harchi mexohӣ ba in rasvo bikun, ey mug`bacha,
K-on chunon k-at xostӣ dil, on chunon ovardaam.

Lutfi piri dayr hast afzun zi ҷurmi man az on
Az gunah sharmanda, sar bar oston ovardaam.

Soqiyo, ratli garonam deh, ki az sharmandagӣ,
Sar ba zer afkanda, xudro sargaron ovardaam.

Garchi az nomu nishon ozodam, ammo dog`i ishq
Bar ҷigar az benishoniho nishon ovardaam.

«Loyuqolӣ» gufta sirri ishqro chun piri dayr,
Foniyo, chun gӯyam ar sad doston ovardaam.
Mug`lar dayriga yana ohu fig`on keltirdim,
olam xalqini o`z fig`onim bilan jonidan to`ydirdim.
Tavbaning gunohidan o`tparastlik zunnori bilan
o`zimni qo`lu bo`ynimni bog`lab mug`lar dayriga keltirdim.
Ey mug`bacha, bu rasvoga nimani istasang qil, qanday
dilni istagan bo`lsang, shunday dilni huzuringga keltirdim.
Dayr pirining lutfu marhamati gunohimdan ortiqdir,
gunohdan sharmanda bo`lgan boshni bu ostonaga keltirdim.
Ey soqiy, menga katta idishda may ber, sharmandalikdan
boshimni quyi solib og`ir bosh bilan keldim.
Nomu nishondan ozod bo`lsam ham, ammo jigardagi ishq
dog`i bilan benishonlikdan nishon keltirdim.
Dayr piri ishq sirini aytib bo`lmaydi dedi, ey Foniy,
yuz doston keltirgan bo`lsam ham, qanday aytaman.
 Tatabbӯ`i Xoҷa
Man, ki xursand ba bӯe zi mai ranginam,
Beh, ki bar rahguzari dayri mug`on binshinam.
To buvad chunki damodam guzaronand sharob,
Hama be minnati may mast shudan oinam.
Ne ki bar sadri xarobot kunam sarmanzil,
Safi rindoni ҷahon az du suvi xud binam.
Nigaram neku badi maҷlisi rindonu buvad,
Adabi sӯhbatu may xӯrdanashon talqinam.
Hast chun oqibati kor pasi pardai g`ayb,
Ta`na, ey shayx, zi rindӣ chi zanӣ chandinam?
Kofiri ishqamu sarmast, ki dar dayri mug`on,
Dar saru kori mayu mug`bachagon shud dinam.
Man ki dar arbada aftodaam az mastiyu haҷr,
Ham magar ҷilvai ma`shuq dihad taskinam.
Doman az xori taalluq rahad andar rahi haҷr.
Gar dihad dast, ki doman zi ҷahon darchinam.
Foniyo, nest chu ma`lum, ki az chist naҷot,
Andar in dayri kuhan oҷizu hayron z-inam?.
Rangin may isidan xursandman, mug`lar
dayrining yo`lida o`tirganim yaxshiroq.
Dam-badam bu yo`ldan sharob olib o`tayotganlarida
mast bo`larmikanman, odatim minnatsiz maydan mast bo`lishdir.
Yo`q, mayxona ro`parasidan o`zimga joy olib, ikki
tomonimdan jahon rindlari saf tortib turganini tomosha qilaman.
Rindlar majlisining yaxshi va yomonligiga qarab turaman,
suhbat va may ichish odobi mening talqinimdir.
Ishning oqibati g`ayb pardasining orqasida yashirin bo`la
turib, ey shayx, qachongacha  mening rindligimni ta`na qilasan?
Men mug`lar dayrida mast ishq kofiriman,
may va mug`bacha ishida dinim ham ketdi.
Hajru mastlikdan g`avg`o va to`polonga tushdim,
menga ma`shuqaning nozi, jilvasi taskin berarmikan.
Agar baxt qo`llasa, jahondan etak silkaman,
etagim hajr  yo`lida tobe`lik tikanidan qutuladi.
Ey Foniy, bu ko`hna dunyoda najot nimadanligi
ma`lum emas, shundan ojiz va hayronman.
Ayzan
In, ki xudro ba dari maykada uryon kardam,
Xirqaro rahni sharob az pai rindon kardam.
Dӯsh yak ҷur`aam ehson nanamudӣ, harchand
Ashk chun sham` fishondam, chu nay afg`on kardam.
Umrho on chi dil az ilmu amal ҷam` namud,
Hamaro dar sari on zulfi pareshon kardam.
Xami chavgoni falak dasti umedam bikashid,
Dast har gah sӯi on gӯi zanaxdon kardam.
Bimi otash madeh az ҷurmi mayam, ey zohid,
K-onchi qassomi azal amr namud, on kardam.
Xirqai choki maro bar sifati tӯgma shudast,
On girehho, ki ba domonu girebon kardam.
Partavi mehri visol za daru bomash aftod,
Xonai dil, ki ba savdoi tu vayron kardam.
Dil, ki gumrah shuda bud az havasi ҷannatu hur,
Bozash az yodi visoli tu pushaymon kardam.
Vasl agar boyadat, az xud biguzar, ey Fonӣ,
Bin, ki chun qissai mushkil ba tu oson kardam.
 O`zimni bu mayxona eshigida yalang`och qildim,
chunki rindlarga ergashib, xirqamni garavga qo`ydim.
Kecha sham` kabi ko`z yoshimni oqizib, nay kabi fig`on
qilsam ham, menga bir qultum may ehson qilmading.
Dilim umr bo`yi qancha ilmu mayl yiqqan bo`lsa,
hammasini u parishon zulf yo`liga sochdim.
Qachonki qo`limni  go`yi zanaxdon   (bag`baqa)ga uzatsam,
falakning egilgan chavgoni umidim qo`lini tortdi.
Ey zohid, may gunohi uchun meni do`zax bilan qo`rqitma,
chunki azal taqsimchisi nimani buyurgan bo`lsa, shuni qildim.
Etagimdan yoqamgacha solgan tugunlarim xirqam chokiga tugma bo`ldi.
Sening savdong bilan dilim uyini vayron qilganim
uchun visol quyoshining nuri uning tomidan ham, eshigidan ham tushadi.
Jannat va hurning havasida dilim yo`ldan adashgan edi,
visolingning yodi bilan yana uni pushaymon qildim.
Ey Foniy, agar senga visol kerak bo`lsa, o`zligingdan kech,
qara, mushkul narsani senga qanday oson qilganman.
 Ayzan
Durde, ki az safoli sagoni tu darkashem,
Behtar zi sofi aysh, ki az ҷomi zar kashem.
Dar dayr chun ki ka`bai vaslat muyassar ast, 
Bahri chӣ sӯi bodiya raxti safar kashem?
Bahri simo`i mug`bachagon bo fig`oni chang,
Dar dayri mug` taronai mastona barkashem.
Dar raqs to kunand ba maston mutobaat,
Zohid zi huҷra, shayx zi xilvat ba dar kashem.
Dar dayru Ka`ba yor murod ast, yor agar
Dar Ka`ba nest, raxt ba ҷoi digar kashem.
Bigrextand muhtasibu shahna, beh buvad
Bazmi nashot bar sari bozor agar kashem.
Digar magӯ, ki mast shudӣ, rav zi bazmi yor,
Bigzor, mon, ki yak-du qadah bexabar kashem.
Soqӣ, ba yak-du ҷomi ҷigargun xalos deh,
To kay zi ҷomi hodisa xuni ҷigar kashem?
Fonӣ chu vasl nest muyassar ba sa`yi mo, 
To chand nolai shabu ohi sahar kashem?
Oltin jomdan tiniq ishrat mayini simirganimizdan ko`ra,
iting safoli  (yalog`i)dan may loyqasini ichganimiz yaxshiroq.
Dayrda vasling ka`basi muyassar  bo`la turib,
sahro tomon nima uchun safar anjomini tortaylik.
Mug` dayrida mug`bachalarni o`ynatish uchun
chang fig`oniga jo`r qilib, mastona tarona qilamiz.
Mastlarga o`xshab raqs etsinlar deb zohidni
hujrasidan va shayxni xilvat xonasidan tortib chiqaramiz.
Dayrda ham, Ka`bada ham yor maqsuddir, agar 
Ka`bada yor bo`lmasa, ko`chimizni boshqa joyga olib ketamiz.
Muhtasib bilan soqchilar sarkori qochdi, endi
ayshu shodlik bazmini bozor boshida qilsak, yaxshiroq bo`ladi.
«Mast bo`lding, yor bazmidan ket», dema, qo`yaver,
bir-ikki qadahni bexabarlikda  ichaylik.
Ey soqiy, qachongacha hodisa jomidan jigar qonini simiramiz,
bir-ikki jigar rangidagi jom bilan meni undan qutqar.
Ey Foniy, urunishimiz bilan vasl muyassar bo`lmasa,
qachongacha kecha nolasiyu sahar ohini tortamiz?
 Dar tavri Xoҷa Kamol
Buvad hamchun dili man sunbuli on sarvi simandom,
Pareshonu du nimu nimai ӯ dolu nime lom.
Bad-on monad, ki rezad dar shafaq az har sӯe kavkab,
Chu az xay qatra har ҷonib davonad on ruxi gulfom.
Dilamro andar on zulf az tapidan g`amza taskin dod,
Dihad qatl iztirobi murg`i domaftodaro orom.
Ba vasl on rux, ki medidam, ba haҷrash ҷom menӯsham,
Ba ҷoi oftobi subh, ore, mah buvad dar shom.
Chu murg`i ruh xoham dar tani zorash diham taskin,
Kabutar, k-ovarad z-ӯ nomavu az man barad payg`om.
Shuoash xonai toriki dilro kard nuronӣ,
Chu toqӣ dosht pesham oftobi may ba zarrinҷom.
Nakӯ n-oyad, ba ahli rind shahdi sofii Kavsar,
Ki mu`todi sharobi talx boshad rindi durdoshom.
Zi xoni vaqti shayx omad yake mahzuzu dah mahrum,
G`ulomi piri dayram, z-on ki boshad fayzi ҷomash om.
Fikan bori xudӣ az xud ba dashti faqr, ey Fonӣ,
Agar xohӣ sabuktar gardadat dar sayri in rah gom.
 U kumush badan go`zalning zulfi parishoni ikki bo`lak,
biri «dol» va biri «lom» bo`lganidan dilimga o`xshaydi.
U gul yuz, yonog`i terlaganida har tomonga tomchi sochsa,
shafaqqa har tomondan yulduz to`kilganga o`xshaydi.
Tuzoqqa tushgan qushni pitirlashdan so`yib tinchitganlari kabi,
uning g`amzasi zulfdagi dilimga tipirchilashdan taskin berdi.
(Kunduz) quyosh ketsa, kechasi o`rniga oy kelganidek,
vaslida u yuzni ko`raman, hajrida esa may ichaman.
Undan noma keltirib, mendan salom olib boruvchi
kabutarni jon qushi kabi tanim ichida saqlab, orom bergim keladi.
Soqiy qoshimga kelib oltin jomda may oftobini tutgach,
uning porlagan nuri qorong`i dilimni ravshan qildi.
Zuhd ahlining asaldek tiniq kavsari achchiq
mayga odatlangan durd ichuvchi rindga yoqmaydi.
Zamon shayxining dasturxonidan bir kishi bahramand bo`lsa,
o`n kishi mahrum, dayr pirining qulimanki,
 uning jomi fayzi barchaga barobardir.
Ey Foniy, faqir dashtining yo`lida qadamim
engil bo`lsin desang, o`zlik yukini tashla.
 Tatabbӯ`i Xoҷa
Az chӣ, ey mug`bacha, nadhӣ ba sӯi xum roham,
Ki zari naqd ba kaf doramu may mexoham.
Naqdi ҷon niz fizoyam ba vay ar az pai may,
Bӯsae z-on labi ҷonbaxsh dihӣ nogoham.
Lutf kun z-on ki shab astu sabӯi may bar dӯsh,
To bari durdkashon dur ba g`oyat roham.
Dastbӯsi sanami chur`akasham xohad dil,
Vah, chӣ xush boshad, agar dast dihad dilxoham!
Hoҷibam bahri chӣ ronad, zi dari dayri mug`on?
3-on ki umrest, ki xoki dari in dargoham.
Butparastist, ba ҷuz dӯst chi firdavsu chi hur,
Kofiram z-on hama gar nest ba tab` ikroham.
3-ohi man parda barafkand, bar oinai rӯy,
Gashta g`ofil, ki kunad pardakushoi oham.
Nest ҷuz pӯst maro qiblai ҷon, ey zohid, 
Soqii dayr va gar ozimi Baytulloham.
Shayxu ashobi riyo, Foniyu arbobi fano,
Xush buvad muttaqiyon bo hamu rindon boham.
 Ey mug`bacha, nega xum oldiga borishimga yo`l bermaysan,
qo`lnmda naqd oltinim bor, may ichgim kelyapti.
Agar maydan keyin u jonbaxsh labdan bir
bo`sa bersang, jon naqdini ham qo`shib beramai.
Lutfu marhamat qil, chunki qorong`i kecha may ko`zasi
elkamda, durdkashlarga yetgunimcha yo`lim g`oyat uzoq.
Dilim jur`akash sanamning qo`lini o`pmoqni istaydi, oh,
agar ko`nglim istagi muyassar bo`lsa, qanday yaxshi   bo`lar edi.
Nnma uchun darvozabon mayxona eshigidan meni quvadi,
chunki men bir umr shu dargoh eshigining tuprog`iman.
Xoh jannat, xoh hur bo`lsin, do`stdan boshqani deyish
butparastlikdir, agar bularning hammasini tabiatim
makruh ko`rmasa, kofirman. Ohimdan yuz oyinasiga parda
tashladilar, bundan g`ofilki, ohim pardakushodir.
Dayrda ham, masjidga ketayotgan bo`lsam
ham qiblai jonim do`stdan boshka emas.
Shayx riyo ashobi, Foniy fano arbobi, parhezgorlar
parhezgorlar bilan, rind rindlar bilan bo`lgani yaxshi.
 Tatabbӯ`i Maxdum
Ba rӯyash to ki moil shud dili sadporai zoram,
Ba yak dil ne, ba sad dil oshiqi on mohruxsoram.
Maro chun rishtai chon shud ba har mӯi tu vobasta,
Biyo binshin dame v-on rishtaro magsil zi raftoram.
Agar xoham chudo sozam, tanam afgortar gardad,
Chunon chaspida xunin pirahan bar ҷismi afgoram.
Chunon dar xonai dil naqsh basta surati on mah,
Ki bo nӯgi qalam on ҷo musavvar gashta pindoram.
Nihodam sar ba xoki poi ӯ, vah, xok bodam sar,
Agar xoham ki digar hargizash az xok bardoram.
Shabi g`am axtari ashkam nayoyad dar hisob, archi
Ki shab to rӯz axtar meshumorad chashmi bedoram.
Musulmonon, manu dayri mug`on, chun mug`bacha har dam
Namoyad az labi xud bodavu az turra zunnoram.
Bigardon davri sog`ar soqiyo v-az davr kamtar gӯ,
Ki chuz sargashtagӣ xosil nashud z-in davri pargoram.
Xumoram kusht, ey Fonӣ, bikash az xonaqah berun
Maronu rahnamoӣ kun ba sӯi kӯi xammoram.
 Yuz pora bo`lgan zor dilim uning yuziga moyil bo`lgandan
beri bir dil bilangina emas, yuz dil bilan o`sha oy yuzlikka oshiqman.
Jonim ipi har bir soching tolasiga bog`langan,
kel, bir nafas o`tir, ketib u ipni uzma.
Qonli ko`ylagim jarohatli tanimga shunday yopishganki,
agar ko`chirib olmoqchi bo`lsam, tanim beshbattar jarohatlanadi.
U oyning surati dil uyiga shunday naqsh bog`laganki,
u yerga qalam uchi bilan tasvir qilingan  (o`yilgan) deb xayol qilaman.
Uning qadam tuprog`iga boshimni qo`yganman, agar o`sha
tuproqdan boshimni ko`tarmoqchi bo`lsam, boshim tuproqqa aylansin.
G`am kechasi ko`z yoshimning yulduzi behisob bo`lsada, bedor
ko`zim oqshomdan tong otguncha yulduz sanab chiqadi.
Ey musulmonlar, men hamisha  mug`lar dayridaman, chunki har
zamon mug`bacha labidan may, zulfidan zunnor ko`rsatadi.
Ey soqiy, sog`arni aylaytir,   davrdan kamroq so`yla, chunki
menga bu davrning pargoridan sargashtalikdan boshqa narsa hosil bo`lmadi.
Ey  Foniy, xumor  meni o`ldirdi, xonaqohdan sudrab
chik mayfurush ko`chasiga borishimga rahnamolik qil.
 Ayzan
Man, ki maxmur sahargoh ba mayxona ravam,
Shom sarmastu g`azalxon sӯi koshona ravam.
Rӯz az sog`ari may, chunki bibandam paymon,
Noshuda shab ba sari sog`aru paymona ravam.
Oshnoyoni xarobot maro nashnosand,
Baski az xud ba sӯi maykada begona ravam.
Toiri qudsamu xoli ruxi yoram havas ast,
Sӯi gulzori ҷamolash pai oi dona ravam.
Shab maluland mug`u mug`bacha az man, ki ba dayr,
Hama bo arbadavu na`rai mastona ravam.
Ҷonibi bog` ravand ahli tana``um, chu zi ishq
Man, ki vayron shudaam, ҷonibi vayrona ravam.
Foniyo, ҷuz ba fano rah natavon burd ba dӯst,
In muhol ast, ki man oqilu farzona ravam.
 Men xumorlik bilan tongda mayxonaga boraman
kechqurun shomda qo`shiq aytib uyga qaytaman.
Kunduzn may ichishdan tavba qilaman, tun
kirmasidanoq mayu piyolaning boshiga boraman.
O`zlikdan begona bo`lib mayxonaga borganim
sababli xarobot oshnolari meni tanimaydilar.
Muqaddas qushmanu yor yuzining xoli menga havasdir,
o`sha dona yo`lida jamolining gulzori tomon boraman.
Kechasi dayrda mug` va mug`bacha mendan ozurdalar,
chunkn hamma vaqt shovqin-suron bilan boraman.
Badavlat odamlar bog` tomon boradilar, men ishq
yo`lida xarob bo`lganim sababli vayronaga boraman.
Ey Foniy, fano bo`lmay turib, do`st tomon yo`l topib bo`lmaydi,
men oqil va donishmand bo`la turib, borishim maholdir.
 Tatabbӯ`i yake az akobir
Kunҷi toriki g`amatro to ba kay maskan kunam?
Boshad az sham`i ruxat on xonaro ravshan kunam.

Gar tavon kardan mai gulrang dar kӯi tu pӯsh,
Xor dar chashmam agar yodi gulu gulshan kunam.

Dushmanp ҷoni xudam, k-az tu ba lofi dӯstӣ,
Dӯstoni xeshro bo xeshtap dushman kupam.

Bandai ozodagonam, z-on sabab dar bog`i dahr
Tavfi poi sarvu mayli qomati savsan kunam.

Soqiyo, may deh zamone, to kasham lahni nashot, 
To ba kay az mehnati ahli zamon shevan kunam?

Zuhd aҷab afzud, in dam az pai kasbi fano
Mayparastӣ pesha sozam, ishqbozӣ fan kunam.

Foniyo, az lofi mardӣ beh buvad aftodagӣ,
Chorai in lofat az yak ҷomi mardafkan kunam.
 Tokaygacha g`amingning qorong`i burchida yashayman,
uyimni yuzing sham`i bilan ravshan qilish nasib, bo`larmikan.
Ko`yingda gulrang may imkoni bo`lgan mahalda
gulshanu gulni eslasam, ko`zimga tikan qadalsin.
Senga do`stlik lofini urib, do`stlarimni o`zimga
dushman qilsam, o`z jonimga o`zim dushman bo`lay.
Ozodalarning quli bo`lganim sababli, savsan qomatiga
mayl qilaman, jahon bog`ida sarv oyog`ini o`paman.
Ey soqiy, may ber, toki bir oz shodlik ko`shig`ini aytay,
tokay zamona ahlining mehnatidan nola qilaman?
Zuhd takabburlik orttiradi, endi fanoni kasb qilish
uchun mayparastlik va ishqbozlikni hunar qilib olay.
Ey Foniy, mardlik lofini urishdan o`zini past olish ortiqroq,
kuchli (mardlarni yiqituvchi) bir jom bilan bu lofingnn chorasini qilaman.
Oluda xirqai vara` az ҷomi bodaem,
In ast hol to ba sharob uftodaem.
Guftan chӣ foida ast, ki rӯ neh ba sӯi dayr,
Chun dӯsh mo ba saҷdai but sar nihodem.
Az ta`ni xalq dida chӣ bandem, chunki mo
Bar xud dari malomati olam kushodaem.
Maҷnun agar zi mo nashinosӣ, aҷab madon
Chun tav`amon zi modari ayyom zodaem.
Dilro nigoh doshtan, ey shayx, bahri pand,
Bo mo magӯ kunun, ki dil az dast dodaem.
Ey piri mayfurӯsh, tuӣ olami karam,
Mador kamӣ zi ҷumlai olam ziyodaem.
Fonӣ chi hush metalabӣ, chunki mo ba dayr
Bexud zi husni mug`bachayu ҷomi bodaem.

 Vara` (parhezkorlnk) xirqasini may bilan bulg`adik,
sharob ichishga tushganimizdan beri hol shundaydir.
Biz but sajdasiga bosh qo`yganmiz, shunday ekan
dayr tomonga yuzlan, deyishdan ne foyda.
Olam malomati eshigini o`zimizga ochganmiz,
xalq ta`nasidan ko`zimizni nega yumaylik.
Agar Majnunni bizdan farq qila olmasang ajablanma
chunki ayyom onasidan egizak bo`lib tug`ilganmiz.
Ey shayx, bugun bizga yurakni asrash borasida nasihat
qilma negaki, biz yurakni qo`ldan chiqarib bo`lganmiz.
Ey, may sotuvchi pir, sen karam olamisan, biz
esa kamlikda barcha olamdan ortiqroqmiz.
Dayrda bodadan va mug`bacha husnidan bexud bo`lganmiz,
Foniy, nega bizdan hush talab qilasan.
Xez, ey harif, to sӯi mayxona bigzarem,
Dastoru xirqa karda garav ҷur`ae xӯrem.
Gar shayxi xonaqoh nagasht az riyo xalos,
3-on ҷo kashon-kashon ba xarobotash ovarem.
Az rozi dahr chi nagardad zi boda hal,
On moҷaro ba xidmati piri mug`on barem.
Bo on ki z-oftob ziyod ast dar ҷamol,
Moro chӣ haddi vasl, ki az zarra kamtarem?
To kay sipehru pardadarӣ, chun shavem mast
Az rӯi xashm pardai aflok bardarem.
Ey piri dayr, z-on sabab in iqtidor shud,
Moro, ki mo zi xayli gadoyoni in darem.
Fonӣ, biyo, ki boda binӯshem az on, ki nest
Dar davri rӯzgor baqoe chu bigzarem.
Tur, ey ulfat, mayxona tomonga boraylik, salla va
xirqani garovga qo`yib, bir qultum may olib ichaylik.
Agar xonaqoh shayxi riyodan xalos bo`lmasa,
u yerdan sudrab uni xarobotga olib kelaylik.
Dahr sirlaridan qaysi biri may bilan hal bo`lmasa,
o`sha majoroni mug`lar piri oldiga olib boraylik.
Biz zarradan kamroqmiz, jamoli oftobdan ortiq
bo`lgani uchun uning vasliga qanday haddimiz sig`adi?
Qachongacha sipehru pardadorlik? Agar mast bo`lsak,
g`azabdan falaklar pardasini yirtib tashlaymiz.
Ey, dayr piri, bizdagi bu iqtidorning sababi shuki,
biz bu dargohning gadolari to`dasidanmiz.
Foniy, kel, may ichamiz, negaki biz o`tgandan
so`ng ro`zgor davriga baqo yo`qdir.
 Mo sar nihodatar ҷihati ҷomi bodaem,
Bar ostoni piri mug`on sar nihodaem.
Dar shomi g`am ba shӯ`lai ohu ba xuni ashk,
3-iqboli ishq hamnafasi sham`u bodaem.
Binmuda oyati mai Kavsar zi la`li hur,
Fole, ki mo zi mushafi on rӯ kushodaem.
Dar dayr hushyoriyu imon zi mo maҷӯy,
3-on rӯ, ki dil ba mug`bachai mast dodaem.
Hastem hamviloyati quddusiyoni charx,
Garchi kunun ba dayri mug`on uftodaem.
Devonagiyu rindii mo ҷoi ayb nest,
Chun masti on parisifati hurzodaem.
Fonӣ, tu gar ba rohi fano meravӣ, birav,
Mo holiyo ba ishqi chavonӣ sitodaem.
 Biz jom bodasi uchun bosh eguvchilarmiz,
mug`lar piri ostonasiga bosh qo`yganmiz.
G`am shomida oh shu`lasi va qon yosh bilan, ishq
iqbolidan sham`u bodaning hamnafasi bo`lganmiz.
Hurning labidan Kavsar mayi oyatin ko`rindi,
fol ko`rish uchun ul yuzning mushafini ochganmiz.
Dayrada bizdan hushyorlik va imonni qidirma,
negaki, mast mug`bachaga ko`ngil berganmiz.
Garchi endilikda mug`lar dayriga tushib qolgan
bo`lsak ham, charxdagi maloikalar bilan ham viloyatmiz.
Bizning devonaligimiz va rindligimiz ayb emas,
chunki, parisifat hurzodaning mastimiz.
Foniy, agar sen fano yo`lidan ketmoqchi  bo`lsang, boraver,
biz hanuz bir yosh go`zalning ishqida yuribmiz.
 Tatabbӯ`i Mir
Chun aksi rӯi mug`bacha xoham tamosho bingaram,
Oyam daruni dayr, dar mir`oti sahbo bingaram.

3-on son daruni chashmu dil ҷo karda on shӯxi chigil,
K-ӯ rӯ namoyad muttasil, xoham chu har ҷo bingaram.

Abruvu ruxsori tu, vah, dar chashmu dil to karda rah,
Ne sar niham dar qiblagah, ne dar musallo bingaram.

Mah binam andar osmon, gul bingaram dar bӯston,
Har dam chu natvonam, ki on ruxsori zebo bingaram.

3-andeshai dunyo magӯ, may dar qadah rez az sabӯ, 
On Ҷomi Ҷam deh to dar ӯ avzo`i dunyo bingaram.

Chun rӯ namud on mahҷabin, ey dil nagӯ dar vay bubin,
Fursat kuҷo yobam chunin yak lahza to ҷo bingaram.

Fonӣ, kuҷo boshad ravo dar xidmati ahli fano,
Gar monda naqdi vaqtro dar holi fardo bingaram.
 Mug`bacha  yuzini aksini tomosha qilmoqchi bo`lsam,
mayxonaga kirib, may oinasiga boqaman.
U chigil go`zali dilu ko`zimga joylashgani
uchun qaerga qarasam u ko`rinadi.
Ajabo,  qoshing bilan yuzing,  ko`zim  bilan dilimga
joylashgandan beri na qiblaga bosh qo`yaman va na joynamozga qarayman.
U go`zal yuzga har zamon qaray olmaganim uchun o
smondagi oyga va bo`stondagi gulga qarayman.
Dunyoning andishasidan gapirma, ko`zadan qadahga may quy
Jamshid jomini  ber, toki dunyo avzo`iga qaray.
Ey dil, u oy peshonali yuzini ko`rsatgach, unga yaxshi qara,
bir lahza ko`rish uchun fursatni qayoqdan topaman.
Ey Foniy, fano ahli xizmatida naqd vaqtni qo`yib,
ertangi holga qarash ravo emas.
 Dar bog` az xӯi ruxi ӯ tob mezadam,
Har lahza ta`na bar guli serob mezadam.
Bӯse ba yodi qomati ӯ poi sarvro,
Dar gulsiton zi xud shuda, chun ob mezadam.
Gohe zi shavqi abrӯi ӯ sӯi xonaqah 
Rӯ karda sar ba gӯshai mehrob mezadam.
Gohe zi hasrati mai la`lash ba maykada,
Az dida xun chakonda mai nob mezadam.
Dar chustuҷӯi gumshudai xud zi har kase
Ҷusta nishonu pӯya bar har bob mezadam.
Poi talab zi kor chu mondӣ ba sad malol,
Digar qadam ba sӯhbati ahbob mezadam
Fonӣ, ba bahri ashk abas bud solho, 
K-in dastu po ba-don duri noyob mezadam.
 Bog`da uning yuzidagi terni ko`rib tobga tushar,
 har lahza toza gulga ta`na qilardim.
Gulistonda suvdek o`zimdan ketib,
uning qomati yodida sarv oyog`ini o`pardim.
Gohida uning qoshi  shavqida honaqohga yuzlanib,
boshimni mehrob go`shasiga urardim.
Gohida may la`li hasratidan mayxonaga borib
ko`zimdan qon oqizib tiniq mayni ichardim.
O`z yo`qotganimni izlab, har kimdan nishonasini
so`rar, har eshikka qadam urardim.
Talab oyog`i ishdan chiqsa, yuz malol bilan
do`stlar suhbatiga yana qadam qo`yardim.
Foniy, necha yillar ko`z yoshi dengiziga ul noyob
durni olmoq uchun qo`l-oyoq urganim behuda edi.
 Tatabbӯ`i Maxdum
Az boda tabarro chӣ kunam, chun natavonam,
Andeshai taqvo chӣ kunam, chun natavonam?!
3-oshӯftagii bodavu darmondagii ishq,
Bo in dili shaydo chӣ kunam, chun natavonam?!
Maxmuram agar Kavsaram, ore ki binӯshash.
Ҷuz sog`ari sahbo chӣ kunam, chun natavonam?!
Chun binamash, az hol ravam, vah ki g`ami dil
Dar peshi vay ifsho chӣ kunam, chun natavonam?!
Dodan sari mӯyat, ki sitonam hama kavnayn,
In behuda savdo chӣ kunam, chun natavonam?!
On mah shudu betoqatam in ҷoni hazinro
Dar haҷr shikebo chӣ kunam, chun natavonam?!
Fonӣ, ba rahi ishq nazar bar ruxi xubon,
Ҷuz on ruxi zebo chӣ kunam, chun natavonam?!
 Qo`limdan kelmasa, maydan qanday bezor bo`lay
eplolmasam, taqva andishasini qanday qilay?
May giriftorligi va ishq darmondaligida bu shaydo
dil bilan hech narsa qila olmasam, netay?
Agar xumori bo`lsam, Kavsarni olib kelib ich desang,
maydan boshqa narsani icha olmasam, netay?
U go`zalni ko`rgach, o`zimdan ketaman, ajaboki, uning
oldida dil g`amini qanday fosh qila olay?
Bir tola mo`ying uchun ikki duiyoni beraman, qurbim
etmasa, bu behuda savdoni nima qilay?
U oy ketdiyu, men betoqatman, hajrda
bu hazin jonga sabr yo`q, netay?
Ey Foniy, ishq yo`lida u go`zal yuzdan
boshqaga qaray olmasam, naylayin.
 Tatabbo``i Xoҷa
Chi xush boshad, ki boshad dar bahoram,
Konori chӯyu sarve dar kanoram.
Gahe boshad ba sabza aftu xezam, 
Gahe boshad ba sog`ar giru doram.
Buvad chun obi chashmu otashi dil,
Tazarvon bar kanori ҷӯyboram.
Zi dasti soqii gulrux damodam,
Mai gulgun kunad daf`i xumoram.
Haminam gar buvad arzonӣ az charx 
Tavaqqӯ`, shavkate digar nadoram.
Balandonro chu oxir xoksorist, 
Bihamdillah, k-az avval xoksoram.
Zi but gardid sӯi qiblaam rӯ,
Zi piri dayr az in rӯ sharmsoram.
Xudӣ az xud biyafkandam chu Fonӣ, 
Sabuktar shud ba rohi ishq boram.
 Bahorda bir ariq labida bir sarv quchog`imda
bo`lsa, qanday yaxshi bo`lardi.
Goh yiqilib, goh turishim sabza uzra bo`lsa,
goh olib ko`taradiganim piyola bo`lsa.
Ko`zimning yoshiyu dilimning o`ti ariq
labidagi qirg`ovuldek bo`lsa.
Gul yuzli soqiy qo`lidagi gulrang may
dam-badam xumorimni tarqatib tursa,
Agar falak menga shu narsalarni nasib etsa,
boshqa sha`nu shavkatni so`ramayman.
Oliy mansablilar, oxiri tuproqqa aylanadilar,
Xudoga shukrki, men avvaldan xokisorman.
Mahbubni qo`yib qiblaga yuz o`girdim, shuning
uchun dayr piridan sharmandaman.
Foniy kabi o`zimdan o`zlikni otib tashladim,
ishq yo`lida yukim yengilroq bo`ldi.
 Ayzan
Bahoron gar ba gulshan tarhi ҷomu sog`ar andozem,
Beh ar in saqf bishkofemu tarhi nav darandozem.
Siyohӣ gar namoyad g`am, ki sozad vaqti mo tira,
Ba yak barqi shuoi ҷom bunyodash barandozem.
Zi ra`noyon durangӣ to ba kay didan dar in bӯston?
Yake mo ham sharobi la`l dar ҷomi zar andozem!
Biyoroem bar tarfi guliston bazmi shohona,
Zi mastӣ shӯru g`avg`o dar ravoqi axzar andozem.
Ba raqs orem har sӯ shohidoni shӯxro, v-on gah,
Ba daston mutribonro niz dar yakdigar andozem.
Gahi mastӣ shahon gar po nihand az haddi xud berun,
Faridunro sar andozemu Ҷamro afsar andozem.
Ba nӯh zonu gahi maynӯshi az turkoni yag`moӣ
Tamoshoi aҷab dar ahli in nӯh manzar andozem.
Bad-in oin qadahnӯshonu pokӯbonu sarmaston,
Ba rindon xeshro sӯi xarobot andar andozem.
Shabi har kas, ki chun Fonӣ bad-in son masti xob aftad,
Sazad ҷomi sabӯhash gar ba subhi mahshar andozem.
 Agar bahor chog`ida gulshanga jomu may majlisi tuzsak,
bu falak tomini buzib yangidan bino qilsak, yaxshi bo`lar edi.
G`am qoralik ko`rsatib, vaqtimizni xira qilsa, bir
jom may yashini shu`lasi bilan asosini barbod qilamiz.
Bu bo`ston ra`nolaridan qachongacha ikki ranglikni ko`ramiz,
biz ham bir marta la`l rangidagi sharobni oltin jomga quyaylik.
Gulistonda shohona bazm quraylik, ko`k ravoqqa
(falakka) mastlikdan g`ulg`ula solaylik.
Sho`x go`zallarni har tarafdan raqsga tushirib,
so`ngra xonandayu sozandalarnn ishga solaylik.
Mastlik chog`ida shohlar hadlaridan oshsalar,
Faridunning boshiyu Jamshidning tojini olib tashlaylik.
G`oratgar go`zallar qo`lidan to`qqiz bukilib may ichgan chog`da,
bu to`qqiz falak ahliga ajoyib tomoshalar ko`rsataylik.
Shu xilda may ichib, mastona raqslar bilan
o`zimizni xarobotdagi rindlar orasiga tashlaylik.
Kimki bir kecha Foniydek shu xilda mast uyquga kirsa,
tong chog`ida ichadigan mayini qiyomat tongigacha qoldirsak, arzyidi.
 Dil sӯzad az g`ami ruxi on shӯxi mahvasham, 
Soqӣ kuҷost boda, ki binshonad otasham.
Devona, gar ba dayri mug`on rӯ niham, chӣ ayb,
Chun man asiri mug`bachagoni parivasham?
Gar nest vaҷhi bodaam, ammo pai pisand, 
Maston shavam zi har xum, agar ҷur`ae chasham.
Hastam gadoi dayr, vale naqdi axtaron,
Posham ba poi mug`bacha on gah, ki sarxusham.
Bexud shavam zi ishvai soqӣ, ba rӯyam ob,
Az may zaned bӯ, ki rahonad az in g`asham.
Ranҷi xumoru andӯhi dahram xarob soxt,
K-ӯ chorae ҷuz on ki du paymona darkasham.
Foni, zi zulfi hur chӣ xushdil shavam, ki man, 
Z-oshuftagii turrai shӯxe mushavvasham.
 Yuragim u oy yuzli sho`xning ruxsori g`amida kuyadi,
ey soqiy, alangamni o`chirishga boda qani?
Mug`lar dayriga devonalarcha yuzlansam, ne ayb,
chunki  men parivash  mug`bachalarning asiriman.
Boda uchun pulim yo`q, ammo sinash uchun, har
xumdan bir qultumdan tatib ko`rsam mast bo`laman.
Dayr gadosiman, ammo mastlik chog`imda,
yulduzlar nakdini mug`bacha oyog`i ostiga sochaman.
Soqiy ishvasi tufayli o`zimdan ketsam, yuzimga,
maydan suv seping, shoyad o`zimga kelsam.
Xumor azobi, dahr g`ami meni xarob qildi,
bir-ikki qadah ichishdan boshqa ilojim yo`q.
Foniy, bir sho`xning parishon zulfidan oshuftaman,
hurning sochidan ko`nglim nega quvonsin?
 Ayzan
Be rӯi xub mayl ba sog`ar namekunam,
Be hur iltifot ba Kavsar namekunam.
Miodi tavba az mani bedil talab makun,
On dar mashiyat ast, muqarrar namekunam.
Dar dahr hodisa-st, saram xush nameshavad,
To az miyoni maykada sar bar namekuiam.
Dar korgohi dida shab az xomai xayol, 
Ҷuz surati ruxi tu musavvar namekunam.
Gar tashna az xumor bimiram, ba ҷuz sharob,
Bo obi zindagӣ labi xud tar namekunam.
Mastam hamesha az karami piri maykada,
Gar mekunam gadoii may, gar namekunam.
Digar zi durdi boda makun man`am, ey hakim,
K-ash bo zuloli Xizr barobar namekunam,
Chandon sitam zi xalqi zamon didaam, ki mayl
Sӯi sumanbaroni sitamgar namekunam.
Fonӣ, garam ba mulki ҷahon saltanat dihand,
Ҷuz xoki kui maykada afsar namekunam.
 Go`zal yuz bo`lmasa, mayga mayl qilmaymai,
 hur bo`lmasa, Kavsarga iltifot etmayman.
Men bedildan tavba vaqtini talab qilma,
u taqdirda bordir, muqarar qilolmayman.
Dunyoda hodisalar ko`p, mayxona o`rtasida
bosh ko`tarmagunimcha boshim xursand bo`lmaydi.
Kechasi ko`z ishxonasida xayol qalami bilan sening
suratingdan boshqani chiza olmayman.
Xumordan tashna bo`lsa ham, sharobdan boshqa
obi hayot bilan labimni ho`llamayman.
Xoh gadolik qilayin, xoh gadolik qilmayin,
mayxona pirining karami bilan doim mastman.
Ey hakim, bundan keyin may durdi ichishimni man` qilma,
 chunki men uni Xizr zuloli bilan tenglashtirmayman.
Zamona xalqidan shuncha ko`p sitam ko`rdimki, endi
sitamgar go`zallarga iltifot qilmayman.
Ey Foniy, agar menga jahon mulki sultonligini bersalar ham,
mayxona ko`yining tuprog`idan boshqani toj qilmayman.
 Ayzan
Mastam on son, ki gar az dayri mug`on barxezam,
Aftam, ey mug`bacha, xud gӯ, ki chӣ son barxezam?
Sargaronam zi xumor, in ki nayoram barxost,
Lutf karda chu dihӣ ratli garon, barxezam.
Magasi rӯh nashasta ba labat, chun gӯyam,
Xez, gӯyad, ki chӣ son az sari ҷon barxezam?
Yak zamon nest, ki sad ranҷ ba dil nanshinad,
Beh, ki az anҷumani ahli zamon barxezam.
Guft: «mastiyu nishastan natavonӣ, barxez!»
Chun ba vaqte ki nashastan natavon barxezam.
Har zamone, ki bari piri xarobot dame
Binishinam, hama bo baxti ҷavon barxezam.
Foniyo, gӯӣ az on bazm charo barxezӣ?
G`ayr bo dӯst nishinad, man az on barxezam.
 Shunday mast bo`libmanki, mug`lar dayridan tursam yiqilaman,
ey mug`bacha, o`zing ayt, o`rnimdan qanday turayin?
Xumordan boshim shunday og`irki, o`rnimdan turolmayman,
lutfu karam qilib katta idishda may bersang, o`rnimdan turaman.
Ruhim pashshasi labingga qo`ngan, men unga «tur» desam,
u aytadi: «Jon boshidan qanday tura olaman?»
Dilga yuz ranj qo`nmagan bir zamon yo`q, shunday bo`lgandan keyin,
zamona ahlining majlisidan turib ketishim yaxshidir.
Aytdiki: «Sen mastsan, o`tira olmaysan, o`rningdan tur»,
 o`tira olmas ekanman, qaydan tura olaman?
Har zamonda mayxona pirining yonida bir nafas o`tirsam,
baxtiyorlikdan yosharib, o`rnimdan turaman.
«Ey Foniy, u bazmdan nima uchun turib ketasan?» deb so`raysan,
yorim bilan begona odam o`tirgan bo`lsa, turib ketaman.
 Tatabbӯ`i Shayx
Nabinam sӯi ӯ, garchi ba rӯyash orzumandam,
Chu dar maҷlis buvad on mah, bad-in miqdor xursandam,
Zi hachrat giryahoi talx zahram dar mazoq afkand,
Chӣ boshad komi ҷon shirin kunӣ, az yak shakarxandam?
Ba chashm on lahza binshondam niholi sarvi qaddatro,
Ki az bӯstoni dil naxli xayoli g`ayr barkandam.
Xusham bo qatrai xun, k-az ҷigar oyad, hamono hast
Ҷigar pargolaho farzandu xun farzandi farzandam.
Shikofi teg`i haҷrashro ba sӯzan, ey, ki medӯzӣ,
Raho kun, shoyad az mijgon-sh oyad novake chapdam.
Zi zulfi kofire zunnor bastam bar miyon, lekin
Durӯg`i tӯhmati islomu din bar xesh mebandam.
Sagi devona bigrezad, zi oshӯbi ҷununi man,
Chi nodonӣ tu, ey noseh, ki mexohӣ xiradmandam.
Magar may qatra-qatra dar gulӯ rezam, ki osoyad
Zi teg`i mehnati hiҷron dili parkand-parkandam.
Man az devonagӣ rasvoi olam gashtam, ey Fonӣ,
Zi man devonatar on, k-ӯ dar in holat dihad pandam.
 Uning yuziga orzumand bo`lsamda, boqa olmayman,
u oy majlisda bo`lsa, men shunga shodman.
Hajringda achchiq yig`ilar lazzatimga zahar soldi, bir
shakarxanda bilan jon komini shirin qilsang, nima bo`ladi.
Sarv qadding niholini ko`zimga o`tqazgach, o`zganing
xayol daraxtini dil bo`stonidan sug`urib tashladim.
Jigarimdan oqayotgan qon qatralaridan xursandman, chunki bu jigar
parchalari farzandlarimdir undan oqayotgan qon farzandlarimning farzandidir.
Ey hajrining tiyg`idan ochilgan jarohatni tikuvchi, so`kib tashla,
shoyadki, uning kiprigidan bir necha o`q kelib kirsa.
Bir go`zalning zulfidan belimga zunnor bog`laganmanu
lekin islomu din yolg`on tuhmatini o`zimga bog`lab yuribman.
Mening majnunona g`avg`o-to`polonimdan telba it ham qochadi,
ey nasihatgo`y, qanday nodonsanki, meni aqlli qilmoqchi bo`lasan.
Hijron mehnatining tiyg`idan poralangan dilim
tinchlanarmikin deb, tomog`imga mayni tomchi-tomchi qo`yaman.
Ey Foniy, men devonalikda rasvoi olam bo`ldim, shu, holatda;
menga nasihat bergan kishi mendan ham tentakroqdir.
 Ayzan
Ba du chashmi yor asiram, ki hamezanand tiram, 
Ba mani g`arib rahme, ki ba kofiron asiram.
Chu ba kӯyu qaddi ӯ sheftaam, agarchi voiz
Dihadam zi ravzavu hur, ba fasona kay paziram?
Aҷalam raqibu umram shuda on labi ravonbaxsh,
Na az on buvad gurezam, na az in buvad guziram.
Man az orzӯi yak teg`i haloku ӯ kushad g`ayr, 
Bikushed ҷoy on ast, zi gayrat ar namiram.
Ba man az tu chavr dur ast, ki chi ҷoi vasl, hayhot,
Ki turo ҷanobi olӣ mani zor bas haqiram.
Chu ba mehmonam oӣ, kasham ohu nimҷonӣ,
Ki ҷuz in mato` nabvad zi qalilu az kasiram.
Pai yak nazar ba kӯi tu daromadam chu Fonӣ,
Nazari nuhufta gah-goh zi hol vo magiram.
 Yorning ikki ko`ziga asir bo`lganim uchun hamisha menga
o`q otadilar, men g`aribga rahm qilinglar, kofirlarga asirman.
Voiz jannatu hur to`g`risida afsona aytsa-da uni
men qanday qabul qilayki, yorning ko`yu qomati shaydosiman.
Mening ajalim raqib, hayotim u jonbaxsh labdir, na
 undan o`zimni olib qochaman va na buni bahridan o`taman.
Men uning bir tiyg`i orzusida halokmanu u boshqaga tiyg`
tortadi, agar g`ayratdan o`lmay qolsam, o`ldirsangiz o`rni bor.
Menga jabrni ravo ko`rmaysan, ey voh, vaslingni qanday
orzu qilay, sening ostonang oliy, men bo`lsam xori zorman.
Menga mehmon bo`lib kelsang, oh urib yarim jonimni
oldingga tortaman, chunki boru yo`g`im shu, boshqa matoim yo`q.
Foniy kabi bir nazar payida ko`yingga kirdim,
ahyon-ahyonda holimga yashirincha nazar tashlab qo`y.
 Bodapolo zari doman, ki ba sahbo fikanam, 
Beh az on ast, ki bar obi musallo fikanam.
Chun chakad may zi labi mug`bachai bodafurӯsh,
Dar dili xomtama` harza tamanno fikanam.
Sar, ki bardoram az on dar, naniham bar mehrob,
Az hamon ҷo, ki giriftam, magar on ҷo fikanam.
Durdi ҷome, ki zi bazmi tu kasham z-on mastӣ, 
Dar xaroboti mug`on omada g`avg`o fikanam.
On yak oloyadu in iok nagardad garchi,
Solho dalqi mayolud, ba daryo fikanam.
Ba chunin din, ki maro hast, chu gardam kofar,
Ori bisyor ba zunnoru chalipo fikanam.
Sar ba kavnayn furӯ n-oram, agar chun Fonӣ,
Az pai qat`i biyoboni fano po fikanam.
Musallo (machit, ibodat joyi) suviga tushgandan ko`ra,
etagim zarini tiniq mayga tashlaganim yaxshiroq.
Boda sotuvchi mug`bachaning labidan may tomsa,
xomtama ko`nglimda bexuda tamanno tugaman.
Agar boshimni ul ostonadan ko`tarsam mehrobga
qo`ymayman, qaerdan ko`targan bo`lsam, o`sha yerga qo`yaman.
Agar bazmingda bir jom quyqumini ichsam, shuncha
 mast bo`lamanki, mug`lar xarobotiga borib g`avg`o qilaman.
Shunday dinim bo`la turib meni kofirga chiqardi,
zunnor va chaliponi ko`p uyat qilaman.
Yillar davomida  mayga bulg`angan dalqni daryoga
solaman garchi u pok bo`lmasa va daryo bulg`ansa ham.
Fano biyobonini o`tish uchun oyoqdan qolsam ham,
Foniydek ikki dunyoga boshimni egmayman.
 Muxtara`
Az safi Masҷid maqom andar karon meafkanam,
3-on karop xudro sӯi dayrn mug`on meafkanam.
Gar nayobam ҷo ba sadri maykada, ip ham xushast,
K-az niyozu aҷz sar bar oston meafkanam.
Kam-kam az taqvo shuda duru ba rppdӣ besh-besh,
Omada nazdik xudro dar miyon meafkanam.
Garchi az rindon nayam, lekin gahe g`avg`oi may,
Xeshro bahri tashabbuh dar fig`on meafkanam.
Bahri otashgirash otashgahi danri mug`on,
Otash andar ҷismi zorp potanop meafkapam.
Yor dar bazme ki nӯshad boda, bo sad bimi qatl,
Xeshro op ҷo namedonam chi son meafkanam.
Ishqro bnpgar qyyomatho, ki har shom az firoq,
Rӯzn rastoxez dar oxirzamon meafkanam.
Yak falakro metavon kardan nuҷumi muhtariq,
 3-in siyohiho, ki az dog`i nixrn meafkanam.
Foniyo, bori xudy boshad garonu meshavad,
Qat`i rohi faqrro mone` az on meafkanam.
 Turadngan joyimni masjid yonidan chetga qursam,
u yerdan o`zimni mug`lar dayriga tashlayman.
Agar mayxona to`ridan joy topolmasam, bu ham yaxshi,
ojizlik va hojat tilab ostonaga boshimni qo`yaman.
Asta-sekin taqvodan uzoqlashib, jadalroq rindlikka
yaqinlashaman-da, o`zimni o`rtaga otaman.
Rindlardan bo`lmasam ham, may g`avg`osida o`shalar
(rindlar)ga o`xshash uchun fig`on chekaman.
Mug`lar dayrining o`txonasida tutantiriq bo`lish
uchun zori notavon jismimni o`tga yoqaman.
Yor bir bazmda may ichayotgan bo`lsa, o`lim qo`rqinchida
u yerga qanday kirib olishni bilmayman.
Ishqda qanday qiyomatlar borligiga qara, men har
 hijron tunida qiyomat qo`zg`ataman.
Yashirin dog`im tashlagan bu siyohlarimdan (?)
bir falak yulduzlarini o`rtantirsam bo`ladi.
Ey Foniy, o`zlik yuki og`ir, faqr yo`lini bosishga
mone`lik qilgani uchun uni tashlayman.
 Tatabbӯ`i Xoҷa
Boz dar dayr bute ishvanamo mebinam, 
Q-ahli dinro zi vay oshӯbu balo mebinam.
Zohido, man` makun chun nigaram dar ruxi ӯ,
Aybi in chist, ki dar sun`i Xudo mebinam?!
Manu moӣ nabuvad dar rahi vahdat, hush dor,
Ki  man  in  movu  man  az  ayni  xato  mebinam.
Bevafoӣ magar, ey mah, zi tu dorad ta`lim,
Ki falak dushmani arbobi vafo mebinam.
Gar gadoi dari mayxona shudam, ayb makun,
Ki bar on dar hama shohon, chu gado mebinam.
Kofiron gar pai imoni riyoӣ muxlis,
Manzile xubtar in dayri fano mebinam:
Foniyo, ҷomi fano chun nakasham Hofizvor?
Ki hama dar ravishi Hofizu Ҷomӣ binam.
 Yana dayrda ishvagar bir go`zalni ko`raman,
undan din ahliga g`avg`oyu balo ko`raman.
Ey zohid, uning yuziga qarasam, ayb etma!
Xudo san`atini tomosha qilsam, nima aybi bor?
Vahdat yo`lida siz biz  (degan so`z) yo`q, hushyor bo`l,
chunki men bu siz bizni ayni xato deb ko`raman.
Ey oy, falak vafosizlikni sendan ta`lim olganmi?
Chunki falakni vafodorlar dushmani deb bilaman.
Mayxona eshigi gadosi bo`lganim uchun ayb etma,
chunki u eshikda hamma shohlarni gado kabi ko`raman.
Kofirlar riyokorlik bilan imon payida bo`lsalar,
 men fano dayrini yaxshi makon deb bilaman.
Ey Foniy, fano jomini nima uchun Hofiz yanglig` sipqarmay,
(chunki men foniylikning) hammasini Hofizu Jomiy  yo`lida ko`raman.
 Ayzan
Mo ba mayxona pai daf`i gunoh omadaem,
Ya`ne az zӯhdi riyoӣ ba panoh omadaem.
Sar ba kavnayn nayorem furӯ az du qadah, 
Chun nagӯem pai hashmatu choh omadaem.
Rӯy chun bar rahi mayxona nihodem, mazan
Ta`ni berohӣ, chun rӯy ba roh omadaem.
Piri mayxona magar dast bigirad ba karam,
Varna dar bahri riyo g`arqi gunoh omadaem.
Xasu xoshokn g`amu g`ussa chi sapҷad,-chup mo
Mastu bexud shuda bo otashi oh omadasm.
Rӯzgori siyah ovarda ba chashmi siyahat,
Mo siyahxona ba on xopa siyoh omadasm.
Minnati xoki darat monda ba chashmi Fonӣ,
Bor bardoshta bo pushti dutoh omadaem.
 Biz mayxonaga gunohdan xalos bo`lish uchun keldik,
ya`ni  riyokorona  zohidlikdan  panoh axtarib  keldik.
Ikki qadah (ichgach), ikki dunyoga ham bosh egmaymiz,
(va bu dunyoning)  dabdabayu martabasi uchun keldik,  demaymiz.
Yuzimizni   mayxona   yo`liga   qo`yganimizdan   keyin
«yo`ldan adashgan» deb ta`na qilma, chunki yuzimizni yerga qaratib keldik».
Mayxona piri karam bilan qo`limizdan tutmasa
(holimiz xarob), riyo dengizida gunohga botib keldik.
Biz mastu bexud bo`lib, oh o`ti bilan kelganimizda
g`am-g`ussaning xasu xashagi hech nimaga arzimaydi.
Qora kunimiz bizni qora ko`zing oldiga keltirdi,
biz baxti qoralar yana qora uyga keldik.
Foniyning ko`zida eshiging tuprog`ining minnati qoldi,
minnat   yukini   ko`tarib   ikki   bukilgan   qomat   bilan keldik.
 Mo sӯi maykada az g`am ba panoh omadaem,
Rasta az berahӣ, in lahza ba roh omadaem.
Bud dil az sababi sardii zuhd afsurda,
Ҷonibi otashi sog`ar ba panoh omadaem.
Subh dar boz kun ey mug`bachai bodafurӯsh,
K-az mai dӯsh ba ahvoli taboh omadaem.
Shoyad ar piri xarobot dihad g`ӯta ba may,
K-az xayoloti xudӣ g`arqi gunoh omadaem.
Surxrӯӣ magar az bodai afvi tu shavad,
Baski az dudi xato rӯi siyoh omadaem.
Bikusho turrai chun abr, ki mo dilshudagon,
Bahri nazzorai on rӯi chu moh omadaem.
Oh, agar yor kunad rӯy nihon, ey Fonӣ,
Ki bari oina bo sarsari oh omadaem.
Biz g`amdan qochib mayxonadan panoh topganmiz,
yo`lsizlikdan qutulib  endi yo`lga kirganmiz.
Yurak zuhd sovuqligidan afsurda edi,
sog`ar olovi sari panoh keltirganmiz.
Ey bodafurush mug`bacha, tong vaqtida eshikni och,
chunki, kechagi maydan xarob ahvolga tushib qolganmiz.
Xudparastlik xayollari gunohiga g`arq bo`lib kelganmiz,
shoyad xarobot piri bizni mayga sho`ng`itsa.
Xatolar tutunidan yuzimiz  shunchalik qora  bo`lganki.
faqat kechirim bodasidan surxro`y bo`lishnmiz mumkin.
Sochlaringni bulut kabi ochgil, biz shaydolar,
oydek yuzingni ko`rish uchun kelganmiz.
Ey Foniy, oh agar yor yuzini yopsa,
chunki oyina oldiga oh shamoli bilan kelganmiz.
 Ayzan
Chӣ nasim ast, ki az dӯst rasonid payom,
Kn az on rӯh shudam tozavu osudamashom.
Garchi shud toza maro rӯhu mashom osuda,
Xabari vasl valekin zi dilam burd orom.
Metapad har nafasam dil ba daruni sina,
Rost chun saydi ramida, ki daraftad dar dom.
Alloh-Alloh, labi ҷonbaxshi tu, k-oluda ba may
Chun Maseh ast, ki az obi Xizr girad kom.
Aksi oina dar oina kӣ did, ey soqӣ?
G`ayri mir`oti ruxat dar qadahi oinafom.
Boda og`oz kun, ey soqii mahvash, ki nashud
Heҷ ma`lum, ki surat chi pazirad anҷom.
Fonӣ, az kufri vay islomi tu girad ravnaq,
Garchi besh ast barash ravnaqi kufr az islom.
Do`stdan salom va xabar keltirgan qanday shamoldirki,
undan ruhim toza va dimog`im chog` bo`ldi.
Ruhim toza, dimog`im chog` bo`lgan bo`lsa-da,
lekin vasling xabari dilimdan oromimni oldi.
Tuzoqqa tushgan hurkovich ovdek
dilim har damda siynam ichida tipirchilaydi.
Alloh-Alloh, sening mayga belangan jon bag`ishlovchi
labing Xizr suvi ichgan Iso singaridir.
Ey soqiy, yuzing aksini qadahda ko`rishdan tashqari  
oyinaning aksini oyinada kim ko`ribdi?
Ey mahvash soqiy, may (quya) boshla,
chunki (dunyoning) oxiri nima bo`lishi ma`lum emasdir.
Ey Foniy, uning qoshida kufr(dini) ravnaqi islomdan ziyoda bo`lsa-da,
 uning kufrida sening dining ravnaq topadi.
 Muxtara`
Ey kofiri badmast, ki burdӣ dilu din ham,
Ҷon niz fidoyat, maguzar g`ofil az in ham.
On turra ba gӯshi tu suxan gӯyadu abrӯ
Ham bahri shunidan, zi kamin xoli ҷabin ham.
Naqshi aҷabu surati mushkil, ki zi husnat,
Naqqoshi Xito ham zadu suratgari Chin ham.
Op mug`bacha dar dayri mug`on parda barandoxt,
Sad parda daromad ba fig`on, pardanishin ham.
Ey piri mug`on, bori digar tavba shikastam,
Yak ratli garonam dehu dar ҷurm mabin ham.
Sad halqai angushtarӣ az tiri tu dar dil,
Doram zi xati mehri tuam naqshi nigin ham.
Fonӣ chӣ g`am az ҷavr, chu ushshoqi balokash,
Dorand ivaz vasli gumon, balki yaqin ham.
 Ey badmast kofir, dilimni ham, dinimni ham olding,
jon ham senga fido bo`lsin, buni ham olmasdan beparvo o`tib ketma!
U gajaging qulog`ingga gapiradiyu, uni eshitish uchun
qoshing ham egilib, peshonangdan poylab turadi.
Sening husning naqshini   (yaratish)   shunday  mushkulki,
uni chizishda Xitoy naqqoshi va Chin suratgarining beli  bukildi.
U mug`bacha mug`lar dayrida (yuzidan) parda ko`targach,
yuzlarcha pardalaru parda ostidagilar fig`on  ko`tardilar.
Ey mug`lar piri, ikkinchi marta tavbamni buzdim,
bir katta kosada menga may beru gunohimga qarama.
Dilimda o`qingdan yuz uzuk halqasi va
mehring xatining muhri ham bor.
Ey Foniy, jabrdan nima g`am, chunki balokash oshiqlar visolga yetish
ehtimoligagina emas, balki aniq yetishga ham (umid bog`lay oladilar).
 Tatabbu`i Xoҷa
Nest dil in ki mani zori balokash doram,
Az tu dar sinai xud porai otash doram.
Soqiyo, ҷur`ai may deh, ki ba ummedi visol
Darkasham chand dil az haҷr ҷafokash doram?
Rӯ kusho ҷam`iyatamro, ki mani savdoӣ,
Dil chu on turrai oshufta mushavvash doram.
Har taraf chobuki ra`noi map andar ҷavlon,
Man sari xesh chu xoki sӯmi abrash doram.
Ba qadi xamshuda chun mohi nav angӯshtnamo,
In hama shӯhrat az on chobuki mahvash doram.
Garchi g`am mekunad on shӯxi muqomirsheva,
Man ham az la`bu sabukdastii ӯ g`ash doram,
Gar rasad noxushӣ az xalq, xusham, chun Fonӣ,
3-onki bo noxushii ahli zamon x(v)ash doram.
 Men zoru balokashdagi bu dil, dil emas,
balki u sendan siynamga (tushgan) bir parcha o`tdir.
Ey soqiy, dilim hajrdan ko`p jafo chekkan,
visol umidi bilan simirish uchun bir qultum may ber.
Meni xotirjam qilish uchun yuzingni och, men savdoyining
parishon soching singari tashvishli, oshiq dilim bor.
Chaqqon go`zalim har tarafga javlon urmoqda,
otining tuyog`i tuprog`i bo`ladigan boshim bor.
Yangi oydek egilgan qaddim bilan el orasida tanildim,
bu hamma shuhratimga u chaqqon mahvash sababdir.
U  (chapani tabiat)  sho`x  (mening nojo`ya harakatlarimdan) g`ijinar ekan,
 uning hazil-mazax va yengiltakligidan mening ham g`ashim keladi.
Agar xalqdan bir noxushlik yetsa, Foniy kabi bo`laman,
chunki zamon ahlining noxushligiga xushtorman.
 Tatabbo``i Shayx Kamol
Guft: «Rohamro birӯb!» On simbar. Guftam: «Ba chashm!»
Guft digar: «Rah bizan obash digar». Guftam: «Ba chashm».
Guft: “Agar rӯze zi zulfu rӯi mo monӣ ҷudo,
Girya mekun z-avvali shab to sahar». Guftam: «Ba chashm».
Guft: «Agar bar yodi la`lam bodai tulgun xurӣ,
Kosaho pur soz az xuni chigar”. Guftam: «Ba chashm».
Guft: «Agar xohӣ ba rӯyam chashmi ҷon ravshan kunӣ,
Az hama xubon bikun qat`i nazar”. Guftam: «Ba chashm».
Guft: «Agar yobad zi shomi haҷr chashmat tiragӣ,
Soz az sham`i ruxam nuri basar», Guftam: «Ba chashm».
Guft: «Bo chashmat bigӯ, k-az xoki rohi tavsanam
Nur yobad, surmaro minnat mabar». Guftam: «Ba chashm».
Guft: «Fonӣ, chunki ahli ishq sӯi mahvashon
Bingarand, on dam tu sӯi mo nigar». Guftam: “Ba chashm”.
U kumush badan: «Yo`limni supur!» dedi, men: «Ko`z ustiga!» dedim,
Yana: «Yo`limga suv sep!» dedi, yana: «Ko`zim bilan»  dedim,
«Zulfim bilan yuzimdan bir kun judo bo`lsang,
 oqshomdan tong otguncha yig`laysanmi?» dedi, men: «Ko`zim bilan» dedim.
«Agar labimni eslab, gulrang may ichsang, jigar qoni
 bilan kosani to`ldir», dedi, men: «Ko`z ustiga», dedim.
«Agar yuzim bilan joning ko`zini yoritmoqchi bo`lsang,
 Hamma go`zallardan nazaringni uz!» dedi, «Ko`z ustiga» dedim,
«Agar hajr jomidan ko`zing xira tortsa,
 yuzim sham`ini ko`zingga nur qil», dedi, men: «Ko`z ustiga», dedim.
«Ko`zingga ayt, otim yo`li tuprog`idan surma qilganida (ko`zing) ravshan bo`lsa,
surmadan minnatdor bo`lmasin!» dedi, men: «Ko`z ustiga» dedim,
«Ey Foniy, ishq ahli mahvashlarga qaragan chog`da
 sen menga boq!» dedi, men: «Ko`z ustiga» dedim.
 Tatabbӯ`i Xoҷa
Dar dayr zori mug`bachai shӯxi mahvasham,
K-az haҷri ӯ chu xoli uzorash bar otasham.
Shomi firoq az tarafi kӯi ӯ vazid,
Bodi sabo kard chu zulfash mushavvasham.
Naqdi dile, ki bud chu turkoni zulmxӯy,
Az kaf kashidu burd hamon shӯxi dilkasham.
Maҷrӯham az sipehru g`ashihoi ӯ, bidor
Soqӣ ba rag`mi ӯ qadahi sofu beg`asham.
Ta`nam zi zohidӣ mazan, ey piri mayfurӯsh,
Harchand pur kunӣ qadahi boda, darkasham.
Gardun agar buvad xushu noxush chӣ g`am chu man
3-iqboli faqr har chi ba pesh oyadam, xusham?.
Fonӣ, agar z-odamiyon gashtaam malul,
Aybam makun, ki volai shӯxi parivasham.
Dayrda bir mahvash sho`x mug`bachaga zorman,
va uning hajridan yuzining xoli kabi o`t ichidaman.
Yor ko`yi tomonidan firoq shomi yetdi, tong shamoli    
meni zulfi kabi (parishon) qildi.    
U dilkash sho`xim zulmpesha go`zallar kabi
dilim naqdini kaftimdan tortib olib ketdi.
Falak meni majruh etdi, shunday qilganiga qarshi
tiniq qadah bilan uning g`ashliklarini (ko`nglimdan)  ko`tar!
Ey keksa mayfurush, mening zohidligimni ta`na qilma,
may qadahini qancha to`ldirsang ham simiraveraman.
Falak xursand bo`lsin yoki xursand bo`lmasin, menga nima g`am?
Chunki men faqrlik iqboli bilan boshimga nima kelsa xursandman.
Ey Foniy, agar odam avlodidan xafa bo`lsam, ayb etma
chunki men bir parivash sho`xning volai shaydosiman.
 Ayzan
Har sӯ qadam chu mardumi devona afkanam,
Xudro ba har bahona ba mayxona afkanam.
Tifloni kӯy sangzanon, boz xeshro
Bahri panah ba ҷonibi vayrona afkanam.
Har shab ba ahli zuhdu riyo dar namozi shab,
Sad tafriqa ba na`rai mastona afkanam.
Nuqle, ki xirqa rahnkunon ovaram ba bazm,
Murg`oni ayshi maykadaro dona afkanam.
Sharmandaam zi shayx, ki har rӯz xeshro
Paymon shikasta ҷonibi paymona afkanam.
Zoru zabuniyam hama z-on yori oshnost,
Tӯhmat charo ba mardumi begona afkanam.
Fonӣ, fano talab kunam, az sham`i vasli xesh,
Har shab, ki chashm ҷonibi darvona afkanam.
Telba odam kabi har tomonga qadam tashlayman,
Har xil bahona bilan mayxonaga (yuguraman).
Ko`cha bolalari menga tosh ota boshlaganlarida,
yashirinish uchun yana o`zimni vayronaga olaman.
Har kecha mastona na`ra (urib), zuhdu riyo ahlining
kechki namozini yuz martalab buzib yuboraman.
Xirqamni garav qo`yib, keltirgan yemishimni
mayxona kayfu safo qushlariga dona qilib sochaman.
Har kun ahdimni buzib, mayxonaga yugurganim uchun
shayx oldida uyatliman.
Zorligim va ezilishimga yoru oshnolar sabab  (bo`lganlar),
begonalarga nima uchun tuhmat qilay?
Foniy, har kecha parvonaga ko`z tashlaganimda
uning (yorning) vasli sham`idan foniylik talab  qilaman.
 Ayzan
To az havoi mug`bachagon notavon shudam,
Dar dayr xoki dargahi piri mug`on shudam.
Xoki rahi man ahli nazar surma mekunand,
3-on dam, ki xoki dargahi in oston shudam.
Pironasar agar na ҷavonist dar saram,
Bahri chi oshiqi ruxi on navҷavon shudam.
Odamgarӣ buvad in, ki on suvori shӯx
Har sӯ, ki rond, chun sagash az pay davon shudam.
3-iqboli dardi ishq manam olame digar,
Var ne zi chashmu dil zi chӣ daryovu kon shudam?
Dar ishqi on parӣ, ki nishonam padid nest,
Andar miyoni ahli ҷunun benishon shudam.
Az bimi xayli g`am vatanam gasht maykada,
G`am nestam kunun, ki ba dor-ul-amon shudam.
Vorastam az baloi xudӣ to ba dashti ishq.
Ovorai ramidai bexonumon shudam.
Fonӣ, ziyoda z-in natavonam ayon namud,
K-oshufta inchunin zi havoi falon shudam.
 Mug`bachalarning havasida notavon bo`lganimdan beri
dayrda mug`lar piri dargohining tuprog`iman.
Bu ostona dargohining tuprog`i bo`lganimdan buyon
nazar ahli mening tuprog`imni surma qiladi.
Agar keksaygan chog`imda boshimda yigitlik xayoli     bo`lmasa,
nima uchun yosh go`zal yuziga oshiq bo`ldim?
U sho`x suvoriy har tarafga ot choptirganida iti kabi
ketidan yugursam, odamgarchilikni juda o`rniga qo`ygan bo`lardim.
Ishq dardi baxti bilan boshqa bir olamman, agar   unday
bo`lmaganimda, nima uchun ko`zimu dilim daryoyu qon  bo`ldi.
Nishonasi  zohir bo`lmagan u pari ishqi tufayli    
junun ahli orasida benishonman.
G`am lashkari qo`rqinchidan vatanim mayxona bo`ldi
endi g`am yo`q, chunki bu yer dorul-amondir.
Ishq dashtida ovora, hurkovich va bexonumon
bo`lganimdan beri o`zligim balosidan qutuldim.
Foniy, bundan ziyoda bayon va ayon qilolmayman,    
chunki falonchining havasida shunday oshiq bo`lganman.
 Muxtara`
Garchi dӯsh az dog`i hiҷron otashin tab doshtam,
Sӯzi in otash fuzuntar bud, k-imshab doshtam.
Dardu za`fam hardu muhlik bud, gar meomadӣ
Pursaro asbobi ҷon dodan murattab doshtam.
Chun hiloli id ҷuyon dar xiromi tavsanat,
Chashm ravshan az furӯg`i na`li markab doshtam.
Az tuvu xud dar zamoni haҷru ayyomi firoq,
Rӯhro be qolabu berӯh qolab doshtam.
Gar taqarrub ҷustam andar shurb bo mastoni dayr,
Ayb nabvad chun ba eshon qurbi mashrab doshtam.
Dar xayoli xori mijgonash nabudam xob, dӯsh
3-on ki andar pirahan sad neshi aqrab doshtam.
Dar tabi g`am, Foniyo, sӯzi darunam kam nashud,
3-on ki az tabxola bud obe, ki bar lab doshtam.
 Kecha hijron dog`idan o`tday isitmam bo`lsa-da,
bu kecha o`tning o`rtashi undan ziyodroq bo`ldi.
Dardu zaifligimning har ikkovi ham halokatli edi,
agar so`ramoqqa kelsang, jon berishga tayyorlab qo`yganman.
Hayitning yangi oyini izlar edim,
otingning taqasi shu`lasidan ko`zimni ravshan qilganimdek.
Hajr zamoni va firoq kunlarida sendan va o`zimdan
qolip (tan)siz ruh va ruhsiz qolipim bor edi.
Ichishda mayxona mastlariga yaqinlik izlasam, ayb
bo`lmaydi, chunki tabiatan ular bilan yaqinligim bor.
Kecha kiprigini tikani xayolida uxlolmadim,
chunki ko`ylagim ichida yuz chayonning nishi bor edi.
Ey Foniy, g`am haroratida yuragim otashi kamaymadi,
chunki labimdan tomgan suv uchuqdan edi.
                                           Ayzan
Chun ba yodi la`li ӯ mayli mai gulgun kunam,
Sog`ari davron zi xunobi ҷigar purxun kunam.
Bad pisand aftod yoru z-in sabab man muztarib,
Chun zi man har chun kunam, napsandad oyo chun kunam?
Az pai daf`i xumori muflisoni maykada
Gar nadoram vaҷhi may, saҷҷodaro marhun kunam.
Tarhi obodӣ ba may gar afkanam, boshad chunon,
K-az pai ishrat binoi xona bar Ҷayhun kunam.
Man, ki hamvoram qadah gardon buvad, boshad aҷab,
Iltifot ar sӯi nohamvorii gardun kunam.
Nestam rind ar z-oshӯbi havodis dahrro,
Vaz` digargun shavad, man hol digargun kunam.
Xalqro huzn az pai ҷoh astu man dar maykada,
Foniyo, doram qadah xudro charo mahzun kunam?
 Uning la`li yodi bilan gulranglik mayga egilsam,
davron piyolasini jigar qoni bilan to`ldiraman.
U hech narsani yoqtirmaydigan yor ekan, shuning uchun men  iztirobdaman,
chunki men nima qilmayin, u yoqtirmaydi, naylayin?
Mayxona faqirlarining xumorini  tarqatish uchun
mayga pulim bo`lmasa, joynamozimni  garovga qo`yaman.
Agar obodlikni may ustiga qurmoqchi bo`lsam,
ayshu ishrat binosini Amudaryo ustiga qurishga  urinishimday bo`ladi.
Men — bir  maromda qadah aylantiruvchining,  falakning
bir maromda aylanmaganiga iltifot qilishim taajjub bo`ladi.
Atar hodisalarning fitna va g`avg`osidan dahrning vaziyati
o`zgarsayu, men vaziyatimni o`zgartirsam, rind emasman.
Ey Foniy, xalqning xafaligi, martabayu daraja  xususidandir,
mayxonada qo`limda qadahim bo`la turib, o`zimni nega  xafa qilay?