Ixtiro`ӣ Shu`lai oham namoyad mayli gardun har shabe, Har sharori ӯ kunad ravshan charog`i kavkabe. Ob agar bar lab chakonandam zi bemorӣ chӣ gam, Gar shavad k-az chashmai nӯshi tu tar sozam labe. 3-in gumon k-on bud meaftam az topoki dil, Har yake k-az chobukon ronad ba maydon markabe. Sӯzi haҷram soxt xokistar, Hudoro, ey tabib, Didaӣ kasro ba umri xud chunin mӯhraqtabe? Kay burun binand dil az chohi zaqan, on k-ӯ fitod Halqa andar gardani ҷonash zi tavqi g`abg`abe. 3-ӯ xumor ahbobro boshad, raqibonro sharob, Vah, ki dorad soqii davron aҷoib mashrabe. Bongi nӯsho-nӯshi rindon dar daruni qasri yor, V-az burun Fonӣ nadorad g`ayri «yo Rab-yo Rab!»-e.	Har kecha ohim shu`lasi falakka chiqadi, uning har bir uchquni bir yulduz chirog`ini yoritadi. Bemorligimda sening no`shing chashmasidan labimni ho`l qilsam, hech qanday g`amim yo`q. Ul chobuklarning har biri maydonda ot choptirsa, gumonim  shuki, yuragim talpinishidan yiqilar edim. Hijronning kuydirishn meni kul qildi, ey tabib, umrini shunday kuydiradigan isitma bilan yoqqan kishini ko`rganmisan? G`abg`ab tavqidan bo`yniga halqa tushgan dilning chohi zaqandan tashqaridaligini aslo ko`rmaydilar. Ahbobga (do`stlarga) xumor, raqiblarga sharob beradi, oh, davron soqiysining ajoyib fe`li bor. Qasr ichidan rindlarning «ich, ich» degan ovozi eshitilsa, tashqaridan Foniyning « yo Rab, yo Rab» degan xitobidan boshqa narsa eshitilmaydi.
Tatabbӯ`i Xoҷa Gar tu yak dam ba dari dayri mug`on binshinӣ,  Faqr bar saltanati rӯi zamin bigzinӣ. Chun kunad ishvagari mug`bachai bodafurӯsh, Naqdi ҷon beshtar az din bidihӣ chun binӣ. To shudam volai in chashmi siyah, dinam raft, Kas zi kofir chӣ kunad kasb ba ҷuz bedinӣ. Chӣ aҷab gulshani lutf ast ҷamolat, ki dar ӯ, Mekunad sunbuli on turravu rux nasrinӣ. Dar gulistoni uzori tu sari zulfi baxam, Hast chun hindui duzde, ki kunad gulchinӣ. Az ruxat gesӯi mushkini tu gar sar metoft, Sar ba poi tu kunun monda, kunad miskinӣ. Xeshro gar talabӣ xush, qadahi may darkash, 3-on, ki aftoda zi hushyoriyat in gamginӣ. Mehr az ishvai soqӣ talabu davri qadah, Ki nayoyad zi falak shevai mehroinӣ. Foniyo, vasl talab chora nadorad ҷuz sabr, Tu kivu vasl kӣ, bo in hama betaskinӣ?	Agar bir dam mug`lar dayri eshigida o`tirsang, er yuzi saltanatida faqrlik ustunligini anglaysan. Boda sotuvchi mug`bacha agar ishva qilsa, uni ko`rib, jonu dil naqdini unga berasan. Bu qora ko`zlarga shaydo bo`lgandan beri dinimni boy berdim, kishi kofirdan dinsizlikdan boshqa nimani o`rganadi? Jamoling qanday ajoyib latofat gulshanidirki, unda  soching  sumbulu,  yuzing  nasrindir. Yuzing gulistonida egilgan sochlaring, gul o`g`rilayotgan bir o`g`ri hinduga o`xshaydi. Oldin agar soching yuzingdan bosh tortgan bo`lsa, endi oyogingga  bosh  qo`yib,  miskinligini  ko`rsatadi. Agar xursandchilik istasang may ich, chunki bu qayg`ularga hushyorlik tufayli duchor bo`lgansan. Mehrni soqiyning fe`liyu,  qadah aylanishidan tila, negaki, falakdan  mehribonlik chiqmaydi. Ey, Foniy, vasl tilaguvchining sabrdan boshqa chorasi yo`q, sen shuncha sabrsizliging bilan vaslga  qanday  erisha olasan?
Ayzan Halqai zar bar banogӯshi tu har sӯ, ey parӣ, Hast du raxshanda axtar girdi mohi xovarӣ. Mah nagӯyam, oftobero magar karda qiron, Az kamoli husn yak sӯ Zӯhra, yak sӯ Mushtarӣ. Alloh-Alloh, in buvad az matlai avҷi sharaf, Dar miyoni mohrӯyon g`oyati nekaxtarӣ. Bar sari on moh har yak z-in du axtar omadast, Fitnai ҷonu zi kokul shomi ofat bar sarӣ. Tofta har tor az on kokul ba qasdi saydi dil, Az sari oshӯbu dil burdan kamandi anbarӣ. 3-on kamandash halqaho bingar darovarda dar ӯ, Sar ba tavqi bandagӣ mahpaykaronin ozarӣ. Halqahoi gӯshro az rishtahoi kokulash Xosta tahrir az oini zebomanzarӣ. Soqiyo, may deh, magar davri qadah sozad xalos Az balohoe chunin, dar davri charxi chambarӣ. Foniyo, gar halqaho z-in son buvad dar gardanat, Sar zi tavqi ishq natvonӣ, ki berun ovarӣ.	Ey pari, qulog`ingdagi oltin halqalar sharq oyi tevaragida chaqnab turgan ikki yulduzdir. Oy demayman, bir tomondan Zuhro yulduziyu bir tomondan Mushtari yulduzi kelib, quyosh bilan  to`qnashdilarmikin? Vo ajabo, oy yuzlilar o`rtasida sharofat avj  (osmoni) da istarasi issiq ko`rinish ana shunday bo`ladi. U go`zal oy boshiga bu ikki yulduz  (halqa) dan jon fitnasiyu zulfidan esa, ofat shomi kelibdi. Zulfining  har tolasida hiyla bilan ko`ngilni o`g`irlaydigan xushbo`y anbar  kamandi bor. Kamandidagi  halqalarga  bir qara, u halqalar      ozarbayjon go`zallarining boshlarini  qullik  halqasiga kirgizish uchun yasalgan. Zulf iplari  (tolalari) dan quloq halqalarini xalos etishga urinishi g`oyatda go`zal, hayratbaxsh manzaradir. Ey soqiy, may ber, aylanuvchi falak davrida shunday balolardan qadah navbati kelishi meni qutqarsa, ehtimol. Ey Foniy, gardaningga tushgan halqalar shunday bo`ladigan bo`lsa, boshingni ishq sirtmog`idan chiqara olmaysan.
Ayzan Saodati du ҷahonӣ buvad ba hamchu mane, Harifi tozavu az bodai kuhan du mane. Har on kase, ki chunin davlatash muyassar shud, Ba g`ayri dayri fano xush naboshadash vatane. Maro, ki kunҷi xaroboti ishq shud maskan, Kuҷo rasad ba dilam sayri bog` yo chamane? Ba bӯi otashi hasrat chu mӯy mepecham, Bar otashi ruxash az turra gar fitad shikane. Na chashmi ӯ buvad az bodi surx, k-ash nabvad, Ba g`ayri xӯrdani xun dar tariqi ishq fane. Chi nav` Yusufi ma`nӣ kasham zi chohi ҷafo, Magar zi rishtai andesha afganam rasane. Chu Fonӣ, on ki ba dashti fano fitad, shoyad Chu barq tay kunad on roh dar qadam zadane.	Yangi ulfat va ikki man eski may, mendek kishiga ikki jahon saodatidir. Kimga bunday davlat muyassar bo`lsa, fano dayridan tashqari hech qanday vatanni  pisand  qilmaydi. Ishqing  kunjining  xaroboti   mening  maskanim bo`lgach, bog` yoki chaman sayri orzusi ko`nglimga qayoqdan keladi. Agar yuzi otashiga sochidan bir halqa tushsa, hasrat o`tida sochdek pechu tobga tushaman. Uning ko`zi  bodadan qizarmagan, chunki, ishq yo`lida qon ichishdan boshqa hunari yo`q. Ma`no Yusufini jafo qudug`idan qanday tortib olay, andesha  rishtasidan arqon qilsam ehtimol chiqarib olarman. Kimki, Foniydek fano dashtiga tushsa, u yo`lni chaqmoqdek bir qarashda bosib o`ta oladi.
Tatabbӯ`i Sayfi Turk Xayoli toati shab mekunam ba rӯz base, Chu shab rasid, barad az xudam xayoli kasӣ. Chӣ domi zulf ba qasdam nihӣ, chu hast labat, Shakar bas ast zi bahri giriftani magase?. Dilam ba dasti murg`est dar kafi on tifl, Ki nakushad, naguzorad, nasozadash qafase. Vido`i umr rasidastu orzu doram, Ki bo Masehdami xud barovaram nafase. Mai mug`ona, ki xoham zi dasti mug`bachagon, Ҷuz in naboshadam az piri dayr multamase. Chu man ba dayr sagi kӯi kofiron gashtam, Munosib ast zi zunnoram ar buvad marase. Chu Fonӣ az falak ovora gasht, chun yoband Ba girdbodi fano chunki uftod xase.	Kunduz  kunlari  tungi toatni ko`p o`ylayman, kech kirganda birovning xayoli o`zimdan ayiradi. Labing borligida mening qasdim uchun nega zulfing domini  qo`yasan? Bir pashshani tutish uchun shakarning o`zi kifoyadir. Mening yuragim  sening qo`lingda  xuddi  bolaning qo`lidagi qush kabidir, uni na o`ldiradi, na qo`yib yuboradi, na qafasga soladi. Umr bilan vidolashuv vaqti keldi, orzum shuki, masihodam  yorim  bilan  birga-birga  bir  nafas olsam. Mug`bachalar qo`lidan mug`ona may  ichishdan o`zga, dayr piridan iltimosim yo`q. Mei dayrda kofirlar ko`yining iti bo`ldim, menga zunnordan arqon qilinsa munosibdir. Foniyni falak ovora qildi, fano uyurmasiga tushgan xasni  qanday topish mumkin.
Ixtiro`ӣ Xolro, k-az nil bar ruxsori mahvash mezanӣ Dar darun z-on shӯ`lai gugirdam otash mezanӣ. Vah, ki dar sad tavba meorӣ shikast, ey mug`bacha, Gom dar dayri mug`on har gah ki sarx(v)ash mezanӣ. Mefitad dar rishtahoi ҷoni zoram sad gireh, Har gireh, k-az tor bar zulfi mushavvash mezanӣ. Xirqa az xunob naqshin meshavad, ey dida, ob Chun bad-in ruxsora az xun munaqqash mezanӣ. Mefitad dar mulki dil barqi balo ushshoqro Sӯyashon har gah sharar az na`li abrash mezanӣ. Gӯsh garmat z-otashi may mushkil ast, ey muhtasib, Meshavad oson agar otash dar on fash mezanӣ. Xun mazan bar rux zi chashm az talxii ҷomi firoq, Fonӣ, in ham bigzarad az dur to chashmash zanӣ.	Nil bilan oydek yuzingga xol qo`yganingda, u gugurt bilan ichimga olov yoqasan. Mug`lar dayrida  sarxush,  qadam   bosganingda, vahki, ey mug`bacha yuz tavbani sindirib yuborasan. Parishon sochlaringga  har tugun solganingda, joni zorim rishtalariga yuz tugun tushadi. Ey ko`z, bu ruxsorga qondek yoshlarni oqizib, xirqamni bu xunobdan munaqqash qilasan. Oting na`lidan oshiqlaring sari uchqun sochganingda, oshiqlar dil mulkida balo chaqmog`ini chaqasan. Ey muhtasib, may o`tidan qulog`ingni qizdirish mushkul, agar sallang pechiga o`t solsang osonroq bo`ladi. Ayriliq jomining achchiqligidan ko`zingdan yuzingga qon to`kma, ey Foniy, bu chaman ko`z ochib yumguncha o`tib ketadi.
Ayzan Har on ki dorad az osebi ranҷi davr g`ame, Chӣ g`am, garash sӯi mayxona ranҷa shud qadame?! Ba dog`hoi g`amam rahm karda bodafurӯsh, Agar dihad qadaham, nest hoҷati dirame. Kasham ridoi mayoludro ba chӯb, agar Pai gadoii mayxona boyadam alame. Kase dar oinai mehr did rӯi murod, Ki nӯsh kard qadah bo habib subh dame. Harimi maykadaro mug`tanam shumoru makun Ba sayri bodiya qat`i masofati harame. Ba obi ravshani may shӯy to, safo yobad Sahifai dilat, ar tira gardad az alame. Xalosiyam zi xudӣ kusht, kosh, ey Fonӣ, Ba qat`i dashti fano besh az in qadam zadame.	Kimda davr alamlaridan dardu g`am bo`lsa, mayxona tomon qadam qo`ysa, qanday g`ami qoladi. Mayfurush, g`amim dog`lariga rahm qilib, bir piyola may bersa, tanganing hojati yo`q. Mayxonaga gadoylik qilib borishim uchun bayroq kerak, shu sababdan mayga belangan ridoni yog`och boshiga o`rnatib olaman. O`z do`st-hamdami bilan ertalab bir piyola may ichgan kishi muhabbat oyinasida o`z murodi yuzini ko`radi. Mayxona haramini g`animat hisoblayu dashtu sahro kezib, qancha yo`l bosib Ka`baga borib yurma. Dil sahifasi biror alamdan xira bo`lsa, uni musaffo filish uchun, mayning pokiza suvi bilan yuv. Ey Foniy, o`zlikdan xalos bo`lish meni o`ldirdi, koshki edi shu o`lishdan burun fano dashtiga ko`proq qadam qo`ygan bo`lsam.
Tatabbu`i Shayx Kamol Ba ishqat mani xastaro sӯxtӣ, Xasero ba barqi balo sӯxty. Zi shavqu labu xolhoyat ba rӯ, Ba ҷoni hazin dog`ho sӯxtӣ. Dilamro chuovora kardӣ ba zulm, Namedonamash to kuҷo sӯxtӣ? Chiho omad az chashmu rӯyat ba dil, Ki yo soxtӣ xasta, yo sӯxtӣ. Dilamro, ki az dardat ozurda bud, Hamono zi bahri davo sӯxtӣ. Zi ishqat nayosud bechora dil, Ki to kardiyash mubtalo, sӯxtӣ. Ba har kas, ki otash zadӣ, sӯxtam, Dar otashzadanho maro sӯxtӣ. Ba ҷavram chu az xud chudo soxtӣ, Ba dog`i ҷudoӣ charo sӯxty? Az on Fonӣ az xesh yakbora rast, Ki ӯro ba dog`i fano sӯxtӣ.	Men xastani ishqing bilan yondirding, bir xasni balo chaqini bilan kuydirding. Lablaringu yuzingdagi xollar shavqi bilan g`amli jonga dog`lar solib o`rtading. Dilimni zulming bilan ovora qilib qo`yib, bilmadimki, uning qaerlarigacha kuydirding. Bu ohu ko`zlaringu oydek yuzingdan dilimga nimalar keldi? Yo  malxam qo`yding yoki kuydirding? Dilim dardingdan ozor topgan edi, ey tabibim, uni davolash uchun kuydirding. O`zingga mubtalo qilib kuydirganing uchun bechora dilim ishqingdan orom topmadi. Sen har kimga o`t yoqqan bo`lsang, men kuydim, o`t yoqishing bilan meni kuydirding. Menga jabr qilib, o`zingdan ayirding, nima uchun judolik dog`i bilan kuydirasan? Foniyni  fano dog`ida yondirding, shu bilan u o`zlikdan qutuldi.
Ixtiro` Muhtasib, mayli shikasti ҷomu sahbo mekunӣ, Bazmro barham zadӣ, mastӣ, ki inho mekunӣ? Ey, ki gӯӣ tarki rasvoӣ kun andar maykada, Dar bari rindon maro in lahza rasvo mekunӣ. Nimҷone mondaam, ҷono zi beparvoiyat Mekunӣ koram tamom, on gah, ki parvo mekunӣ. G`orati aqlam namudӣ, gar shudam shaydo chӣ ayb, Aqli kullro chun zi nozu ishva shaydo mekunӣ?! Mekushӣ Xizru Masehoro zi teg`i g`amzaat, V-az du lab ehyoi sad Xizru Maseho mekunӣ. Dil zi pilu g`ozaat, ҷono, xarobӣ mekunad,  Gӯӣ in oroish az bahri dili mo mekunӣ. Qat`i sahroi xudӣ, ey Fonӣ, avlotar az on-k, Bahri tashhizi dili xud sayri sahro mekunӣ.	Ey muhtasib, may jomini sindirishga tutinding,  bazmni  vayron qilding, bu ishlarni qilyapsan,  mastmisan? «Ey mayxonada rasvolikni tashla!» deydigan  kishi,  hozir rindlar qoshida meni rasvo qilmoqchimisan? Ey jonim, sening beparvoligingdan  yarim jon bo`lib qoldim, qachon parvo qilsang, meni saranjom qilasan. Aqlimni toroj qilding, maftuning bo`lsam, nima  aybi bor?   Chunki nozu ishvang bilan aqli kullni   (Jabrailni) ham shaydo qilasan. Xizr bilan Isoni g`amzang tiyg`i bilan o`ldirasan, va ikki labing bilan yuzlarcha Xizru Isoni  tiriltirasan. Ey  jon, yuzingga ziynat berish uchun qo`ygan xol va  g`ozalaringdan dil xarob bo`ldi, bu bezanishni bizning dil uchun  qilasanmi? Ey  Foniy, dilingni o`tkir qilish uchun sahroni sayr qilganingdan ko`ra, o`zlik sahrosini kezishing yaxshiroq.
Tatabbӯ`i Mir Vafoӣ Dilam burdӣ, ba rux chun parda bo sad makru fan bastӣ, Chu duzdon gohi qasdi naqd rӯi xeshtan bastӣ. Zi xun gulhoi bog`i dardu mehnat gasht, ey hamdam, Mudavvar punbaho, k-az har taraf bar dog`i man bastӣ. Chu shab shud subhi ummedam, zi har zevar, ki dar xubӣ, Zi anbar bextӣ bar mah, zi sunbul bar suman bastӣ. Digar, ey mug`bacha, hindui gardanbastaat gashtam, Ba gardun chunki az zunnori on zulfam rasan bastӣ. G`araz bud, ey falak, ishqi chavononu mai kӯhna, Dilamro chand rӯze gar dar in dayri kӯhan bastӣ! Kunun mastam kun, ey piri mug`on, chun az gunohi zuhd, Ba gardan dӯsh dar dayram sabӯi durdi dan bastӣ. Bad-on k-az ҷumla g`amhoi ҷahon vorastӣ, ey Fonӣ, Ba rӯi ahli olam chun dari bayt-ul-hazan bastӣ.	O`g`rilar  pul o`g`irlamoqchi  bo`lganlarida  yuzlarini  ro`mol bilan bog`laganlari singari, sen ham yuz hiyla nayrang bilan yuzingni yashirib, dilimni o`g`irlading. Ey hamdam, badanimdagi qonli dog`larimni paxtalar bilan o`radingu, paxta qonga belanib, tanim dardu mehnat  gullari ochilgan biyobonga aylandi. O`zingga zeb berib, go`zalligingni oshirish uchun anbardan oyga elab (yuzga anbar sepib), sochingdan suman   (yuz)   gulini bog`laganingdan keyin umidimning tongi oqshom kabi bo`ldi. Ey mug`bacha, men bo`yni bog`liq hindu quling bo`ldim, chunki zulf zunnoring bilan bo`ynimni bog`lading. Ey falak, bir necha kun dilimni bu ko`hna dayrga bog`lagan bo`lsang, bundan maqsad go`zallarga ishqibozlik va bir necha yillik ko`hna may edi. Ey mug`lar piri, meni qattiq mast qil, chunkn kecha dayrda zohidligim tufayli bo`ynimga xum  quyqasi to`la ko`za osding. Ey Foniy, g`am uyi eshigini olam ahlining yuziga yopish bilan olamdagi barcha g`amlardan xalos bo`lding.
Tatabbӯ`i Shayx Maro ba dayri mug`on in buvad hamesha gadoӣ, Ki kist on ki kunad lutf yak-du ҷom xudoӣ. Agar na sof buvad durdi ҷom ne hisob ast, K-az in xumor burun oradam ba komravoӣ. Agar ba ҷom naboshad, bas ast kӯhna safolam, Dar on birezadu z-on baxshad nishotfizoӣ. Zakoti husni xud, ey mug`bacha, ki burdӣ mayam deh, Az on ki sadqa kunad daf`i hodisoti qazoӣ. Dilo, ba piri mug`on shod boshu mug`bacha z-on rӯ Ki kori zoli falak hast tifli hodisazoӣ. Davoi ranҷu g`amam shud may, ey faqeh, tu guftӣ, Ki ҷoiz ast ba shar` ar xӯrand bahri davoӣ. Chu Fonӣ, ey ki turo orzu tariqi fano shud, Magar ki darkashӣ avval zi durdi dardi fanoӣ.	Mug`lar dayrida men hamisha gadolik qilib, «kim Xudo yo`lida bir-ikki jom iltifot qiladi?» deyman. Agar tiniq, may bo`lmasa, mayning quyqumi ham xumorimni yozib, komimni ravo qiladi. Agar jom bo`lmasa eski sopol menga bas, unga sharob quyib berilsa-yu, shodligimni orttirsa. Ey mug`bacha, husning zakoti uchun menga may quyqumini ber, chunki sadaqa qazo hodisalarini qaytaradi. Ey ko`ngil, mug`lar piri va mug`bachaga shod bo`l, chunki, falak kampirining ishi hodisalar go`dagini  tug`ishdir. May mening dardimga davodir, ey faqih, davo uchun may ichish shariatda ravodur deb o`zing aytgansan. Ey, Foniydek fano yo`lini orzu qilgan kishi, bunga  avval fano durdini ichsang, shoyad erisha olasan.
Tatabbӯ`i Xoҷa Dar dayri mug`on budan masti mai nob avlo, Sar dar sari may kardan monandi hubob avlo. Ham daftari ilmi mo, ham xirqai zuhdi mo, In vaz`i xumor ansab, on rahni sharob avlo. Az didavu dil zoram, k-az dast bishud koram, In sӯxta dar otash, on rafta ba ob avlo. Garchi ruxi on mahvash, dar ҷilva namoyad x(v)ash, Chun zad ba chahon otash dar zeri niqob avlo. Ham Ҷam bishudu ham Kay, mo ham biravem az pay, Dar dayri xarob az may, uftoda xarob avlo. Az zuhd chu vorastam, dar kunҷi vara` ҷastam, Bar maykada dil bastam, dar boda shitob avlo. Fonӣ, ba gahi pirӣ, bo tavba beh ar mirӣ, Rindona qadah girӣ, dar ahdi shabob avlo.	Mug`lar dayrida tiniq maydan mast bo`lish afzaldir, may uchun hubobdek boshdan kechgan avlodir. Bizning ilmimiz daftari va zo`hdimiz xirqasini, birining xumor haqiga, yana birini sharob qarziga berilgani afzal. Ko`zim va ko`nglimdan zorman, negaki ish qo`ldan chiqdi, bunisining o`tda kuygani, unisining suvga tashlangani avlo. Garchi ul oyning yuzi jilva qilgani yaxshi bo`lsa ham, lekin dunyoga o`t solishi sababli niqob ostida bo`lgani avlo. Jamshid ham ketdi, Kayxisrav ham, biz ham ortidan boramiz, xaroba dayrida maydan xarob bo`lish afzaldir. Zuhddan qutuldim, vara` burchagidan qochdim, mayxonaga ko`ngil qo`ydim, boda uchun shoshilgan afzaldir.
Ayzan Ҷomi Ҷam az chӣ ba ogohii olam xohӣ? Ҷomi may nush, ki nabvad zi xudat ogohӣ! Boda darkash, ki buvad yak-du qadah dar sari tu, Agar az dardi sari dahr xalosӣ xohӣ. Tuxmi ummed, ki dar mazrai ҷon afshondam, Nestam range az ӯ g`ayri uzori kohӣ. To ba mohӣ zi mahat fayz rasonӣ boyad, To buvad shokiri ҷudi tu zi mah to mohӣ. Xoki na`layni gadoyoni dari maykadaro Gar biyobӣ, matalab afsari shohanshohӣ. Lab kuҷo tar kunӣ az obi hayoti maqsud, Gar ba zulmat nakunad Xizri rahat hamrohӣ. Domani himmat agar bar du chahon afshonad, Fonӣ, in bas buvadash mansabu sohibҷohӣ.	Olamdan xabardor bo`lish uchun nimaga  Jamshidning jomini istaysan? Uzligingdan xabardor bo`lmasliging uchun may ich! Dunyoning boshingdagi bosh og`rig`idan qutulishni istasang, bir-ikki qadah may sipqar. Umid urug`ini jon ekinzoriga ekkan bo`lsam ham, undan somondek sarg`aygan yuzdan boshqa rang hosil unmadi. Osmondagi oydan tortib to yer ostidagi baliqqacha xayr-ehsonning shukrini qiluvchi bo`lsin uchun sen oydan baliqqacha fayz yetkaruvchi bo`lishing kerak. Sen mayxona eshigidagi gadolarning kavushlari gardini topsang,  podshohlik tojini so`rama. Agar bu qorong`ilik yo`lida Xizr senga hamrohlik qilmasa, maqsud hayot suvidan labingni qanday ho`llay olasan? Ey Foniy, himmating etagini ikki jahondan silksang, sen uchun har qancha mansabu amaldan shu a`lodir.
Ayzan Chi digargun zi g`amu mehnati gardun boshӣ, Behtar on ast, ki az boda digargun boshӣ. Ҷur`ae darkashu xush bosh, ki in gardunro, Xushie nest bad inson, ki tu mahzun boshӣ. Girdbodi tarafi manzili Laylӣ rasadat, Gar tu sargashtai op dasht chu Machnun boshӣ. Ҷomi Ҷam boyadatu ganҷi Faridun be ishq, Nashavad gar hama Ҷamshedu Faridun boshӣ. Az firoqash, ki kunӣ ashk chu Ҷayhun, ey dil, Nest sudat agar in ҷonibi Ҷayhun boshӣ. Dar rahi ishq hama barqi ravonand, ey chashm, Tu ba tardomanӣ in ҷo chӣ kunӣ, chun boshӣ. Foniyo, murdanat avlost ba sahroi fano, 3-on ki dar mulki xudӣ hokimi har dun boshӣ.	Nega gardun g`amidan holing o`zgaradi? Uning bodadan o`zgargani yaxshiroqdir. Bir qultum may ichgin-da, quvongin chunki gardunga sening qayg`urishingdan ortiqroq shodlik yo`q. Agar u dashtda Majnundek ovora bo`lsang, Layli manzili tomonidan quyun esishi mumkin. Agar tamoman Jamshidu Faridun bo`lsangu, Jomi Jam va Faridun ganjini ishqsiz talab qilsang barisi  keraksizdir. Ey dil, agar firoqda ko`z yoshingni Jayhun qilsang, ammo o`zing Jayhunning narigi qirg`og`ida turgan  bo`lsang foydasizdir. Ey ko`z, ishq yo`lidan barcha yashindek yuradi, sen etaging hul ahvolda nega turibsanu nima qilasan? Ey Foniy, o`zlik mulkida har bir tubanga hokim  bo`lgandan fano sahrosida o`lganing yaxshiroqdir.
Ayzan Ba riyo chand sar andar sari saҷҷoda kunӣ, Beh, ki dar dayri mug`onash garavi boda kunӣ. Boda har gah, ki dihad dast, bixӯr, lozim nest In, ki oini tana``um hama omoda kunӣ. Nafitodast chu man bedile andar kӯyat, Rahm chӣ buvad bar in bedili aftoda kunӣ. Sarbalandӣ talabӣ dar chamani dahr chu sarv, Rostӣ varz, ki xudro zi g`am ozoda kunӣ. Az pai qatrai nam lab makusho chun g`uncha, Xunxӯrӣ gar talabi rӯzii nanhoda kunӣ. G`ayri devonagiyat chist, ki boshad har sӯ Odamӣ zodavu tu mayli parizoda kunӣ. Fonӣ, on rӯz buvad qismi dilat naqshi fano. Ki ҷuz az surati matlub varaq soda kunӣ.	Qachongacha riyo bilan joynamozga sajda qilasan? Yaxshisi  shuki,  o`sha  joynamozni   mug`lar  dayrida mayga garov qo`y. May topildi, deguncha ich, ziyofat asboblariyu ovqatlari tayyor bo`lishi shart emas. Ko`yingda  biror oshiq menga o`xshab yiqilib yotmagan bo`lsa kerak, bu yiqilib yotgan oshiqqa rahm qilsang, nima bo`ladi? Dunyo gulzorida  sarv daraxti kabi  boshing baland bo`lishini istasang, to`g`rilikni mashq qil, chunki o`zingni g`amdan ozod qilasan. Bir qatra nam uchun g`uncha yanglig` lab ochma, o`zingga nasib bo`lmagan narsani talab qilar ekansan,  qon ichasan. Har tomonda odamzod turib, parizodga mayl qilmog`ing devonalikdandir. Ey Foniy, matlub suratidan boshqani sahifangdan tozalasang, o`sha kuni dilingda fano naqshi qismati hosil bo`ladi.
Muxtara` Bo harifon sog`ari mastӣ damodam mekashӣ, Hamchu maxmuron ba mo rӯ az chӣ darham mekashӣ? Hast bahri raftani naqdi dil az rӯi zamin, Chun gahi raftan ba xok on zulfi purxam mekashӣ. Ҷonu dil paykoni tirashro girifta, ey rafiq, 3-on nameoyad burun, harchand mahkam mekashӣ. Gar kashӣ zahri g`am ey dil, az safoli on sagon Beh, ki obi zindagӣ az sog`ari Ҷam mekashӣ. Kay ba sad olam nishot arzad pai Yak chur`a may, Ey dil, in bedodu g`am, k-az ahli olam mekashӣ, Garchi nozebost ҷavri ahli olam shod bosh, K-az pai zebotarin avlodi odam mekashӣ. Zaxmi teg`ash, Foniyo, baxshad hayoti ҷovidon, Az kason minnat charo az bahri marham mekashӣ?	Ulfatlar  bilan mastlik piyolasini dam-badam ichib turibsanu bizga xumorilar singari yuzingni burishtirasan. Yurganingda  o`rilgan  sochingni  yerga  sudrab  yurganing dil naqdini yerdan supurish uchundir. Ey do`st, jonu dilim uning o`qini shunchalik qattiq  ushlaganki, har qancha qattiq tortsang ham (o`q) u yerdan chiqmaydi. Ey dil, u jonon ko`yi iti yalog`idan g`am zahri simirsang, Jamshid jomidan hayot suvini simirgandan afzaldir. Ey dil, bir qultum may uchun olam xalqidan bu zulmu g`amni tortishing, qachon yuz olamning shodligiga arzisin. Olam ahlining jabru zulmi chiroyli bo`lmasa ham, shod bo`l, chunki olam ahli go`zallari uchun shunday jabru sitam tortmoqdasan. Ey Foniy, tiyg`ining yarasi abadiy hayot bag`ishlaydi, shunday bo`lgach. nima uchun u yaraga malham so`rab odamlar minnatini tortasan?
Tatabbӯ`i Mir Chu nayoram in, ki nӯsham ba tu may ba hoyu hӯe. Bas agar kasham ba gardan sӯi maҷlisat sabue. Sӯi sarvu gul shitobam ba havas, vale nayobam Na zi qomatat misole, na zi orazi tu bӯe. Talabam buvad visolat, havasam buvad ҷamolat, Na ҷuz onam ehtiyotҷe, na ҷuz inam orzue. Kalimoti shayxi nodon hama tӯbӣ astu rizvon, Sari movu poi sarve, ruxi movu xoki kӯe. Tu, ki man`i ishqi on mah ba mani hazin kunӣ, vah, Binamoӣ bore avval ba hama chahon chu ӯe. Ba tu mulku taxti Doro, ki buvad murod moro, «Ba farog`i dil zamone, nazare ba xubrӯe». Manu kӯi mayparaston ba hazor savtu daston, Ba xayol bodai sof, ba dil ruxi nakӯe. Ba hama suluku sirat nadihand rah ba dayrat, Nadihӣ chu xirqai zuhd ba boda shustushӯe. Chu visol ҷӯӣ ey Fonӣ, az ӯ bidon, ki boyad Xudu g`ayri xud bimonӣ va zi g`ayri xud naҷӯӣ.	Sen  bilan  may  ichib  xursandchilik  qilolmayman, agar majlisingga ko`za ko`tarib borolsam menga basdir. Havas bilan sarvu gul tomon shoshilaman, ammo na qomating misolini, na yuzing hidini topa olaman. Mening istagim sening visoling, havasim esa jamolingdir, na undan boshqa ehtiyojim, na bundan boshqa orzuim bor. Nodon shayxning so`zlari faqatgina To`bi bilan rizvondan, ammo mening boshim bir sarvning oyog`ida-yu yuzim bir ko`chaning tuprog`idadir. Ey, ul oy ishqidan men mahzunni qaytaruvchi kishi,     avval bironta unga o`xshashini jahonga ko`rsat. Doroning mulku taxti senga bo`lsin, mening murodim esa bir go`zalga bir dam rohat qilib tikilmoqdir.  Menu mayparastlar ko`chasi — ming afsonayu-doston, xayolimda tiniq sharobu, yuragimda bir go`zalning yuzi. Agar zuhd xirqasini boda bilan yuvmasang hech bir suluk va siyrat bilan dayrga yo`l topolmaysan. Ey Foniy, agar undan visol istasang o`zingu o`zingdan boshqani qo`yib, undan o`zgani izlama.
Ayzan Az bahri daf`i hastӣ xoham tariqi mastӣ, 3-on rӯ, ki mayparastӣ behtar zi xudparastӣ. Yak nuqta az dahonat dar didayam nayomad, Umre nazora kardam dar korgahi hastӣ. Xohӣ chu girdbodat sar bar sipehr soyad, Xudro chu xoki rah soz andar tariqi pastӣ. Guftam, ki dar taxayyul sӯi labash baram dast, Binmud g`ayrati ishq man`i darozdastӣ. Shud sarfarozi gulshan sarvi sihӣ, magar xond Naqshi nigini davlat dar «rostiyu rastӣ». Bo har ki g`ayrash, ey dil, boshӣ nishasta barxez! Gar boshad orzuyat bo yor hamnashastӣ. Nashkasta xesh Fonӣ, besh az fano mazan dam, Lofat durust boshad xudro agar shikastӣ.	Borligimni  yo`qotish uchun mastlik yo`lini istayman, chunki manmanlikdan mayparastlik yaxshiroqdir. Borliq ishxonasiga umr bo`yi nazar qildim, og`zingdan bir nuqta ham ko`rinmadi. Quyun  kabi boshing osmonga suykalishini  (etishini) istasang, pastlik yo`lida o`zingni ko`cha tuprog`i kabi qil. Xayolimda labing tomon qo`l cho`zay dedim, ishq g`ayurlik qilib, qo`l uzatishimga yo`l bermadi. Sarv gulshanda martabali bo`ldi, u davlat muhridagi «Rostiyu rasti»   («to`g`ri bo`lsang, xalos bo`lasan») so`zini o`qiganmikan? Ey dil, yor bilan o`tirishni orzu qilsang, boshqa bilan o`tirgan bo`lsang ham, o`rningdan tur. Ey Foiiy o`zingni sindirmay turib, fano haqida so`zlama, agar o`zingni sindirsang, lofing to`g`ri bo`lib chiqadi.
Dar maykada gadoӣ beh z-on ki podshohӣ, Rindiyu mayparastӣ xushtar zi har chi xohӣ. Ishqi tu kard zohir bo man chu da`vii xun, Dodand didayu dil az ҷonibash guvohӣ. Sultoni mulki ishqam, bingar, ki dar g`amat chun, Bigrifta ohu ashkam az moh to ba mohӣ. Raddu qabul chun nest, zohir mabosh, ey shayx, Az fisqi mo gurezon, bo zuhdi xud mubohӣ. Gar bahri rahmati ӯ oyad ba mavҷ g`am nest, Garchi zi dudi isyon dorem rӯsiyohӣ. Chun yor nukta girad, boshad gunohash afzun, Onro, ki hast dar dil da`vii begunohӣ. Soqӣ fikan mai la`l dar ҷomi kahrubogun, To lolarang sozem az vay uzor gohe. On shӯxi rindvashro nozam, ki gohi ҷilva Afsar zi toҷdoron bistud ba kaҷkulohӣ. Dayri fanovu Fonӣ, zuhhodu xonaqah z-onk, Dar dayr uzr behtar az uchbi xonaqohӣ.	Mayxonada gadoylik qilish podshohlikdan yaxshiroqdir, rindligu mayparastlik hamma narsadan yaxshiroq. Ishqing qonimga da`vo qilgan paytda, ko`z va ko`ngil uning foydasiga guvohlik berdilar. Ishq mulkiningsultoniman, qara, sening g`amingda ohim va ko`z yoshlarim yeru ko`kni tutdi. Rad va qabul ma`lum emas, ey shayx, bizning fisqimizdan qochma-yu, o`z zuhding bilan maqtanma. Garchi gunohlar tutunidan yuzimiz qora bo`lsa-da, uning rahmat dengizi mavj ursa g`am yo`qdir. Agar yor qildan qiyiq qidirsa, o`z ko`nglimda begunohman deb yurgan  kishining gunohi ortadi. Qahrabo tusli jomdan qizil sharob quy, ey soqiy,    toki u bilan gohida yuzimizni lolarang qilib  turaylik. Ushal rindvash sho`x bilan faxrlanamanki, u jilva qilib, tojdorlarning tojini olib qocha oladi. Foniy, fano dayrida-yu zohidlar xonaqohda uzr bilan dayrda bo`lish, g`urur bilan xonaqohda turishdan afzalroqdir.
Tatabbӯ`i Xoҷa Kay rahi ishq tavon shud zi sari bulhavasӣ, Magar az xesh burun oivu on ҷo birasӣ. Ba ayodat qadame bar sari in xasta rason, Ey, ki mashhuri chahonӣ ba Masehonafasӣ. Bekasonro tu kasӣ voy, ki nagrift qaror, Koram az bekasi, ishq sui hech kasӣ. Man kivu vasli tu hayhot, ki xoham ki rasam, Ba nishemangahi anqo ba ҷanohi magase. Bin, ki dar bodiyai ishq dili choki maro, Pahlӯi mahmili Salmost maqomi ҷarasӣ. Shabravi kӯi xarobot daro shod, ki nest Vahme az shahnagӣ on ҷovu g`ame az asasӣ. Sad kas az sa`yu talab roh naburdand ba dӯst, Tu kuҷo rah barӣ oxir, ba dusad heҷ kasӣ. Foniyo, dashti fano tay nashavad be tavfiq, Rahravon, garchi dar ӯ pӯya namoyand base.	Yengiltaklik bilan ishq yo`lini bosib o`tishi mumkin emas, agar o`zligingdan kechsang u yerga yetishing mumkin. Ey, masihnafislik bilan jahonga mashhur bo`lgan, bu xastani ko`rish uchun uning boshiga qadamingni yetkaz. Sen kimsasizlarning kimsasisan, ammo men kimsasizlikdan hech kimga ishq qo`yolmadim. Men kimu, sening vaslingga yetishmoqqa yo`l bo`lsin, anqo in qurgan yuksaklikka chivin qanoti bilan uchib chiqish  mumkinmi? Ishq sahrosida chok bo`lgan yuragimni ko`r, Salmo karvoni yonida qo`ng`iroq o`rin tutganga o`xshaydi. Endi tunda xarobot ko`yiga keluvchi, shodlik bilan kirgil, bu yerda hokimning qo`rquvi-yu mirshab, soqchilarning g`ami yo`q. Yuz kishi qancha intilib do`st tomonga yo`l topolmadilar, Sen ikki yuz bor kimsasizliging bilan qanday yo`l topa olasan? Ey Foniy, garchi yo`lovchilar u yo`lda ko`p yursalar ham, tavfiqsiz fano dastidan o`tib bo`lmaydi.
Muxtara` Ey shabi g`am, chand dar hiҷroni yoram mekushӣ, Zinda medoram turo, bahri chӣ zoram mekushӣ? Xunam, ey gardun, bihil bodat agar az rӯi lutf, Zeri poi raxshi on chobuksuvoram mekushӣ. Ixtiyoram nest dar ҷon dodan andar peshi tu, Garchi az mastӣ tu ham beixtiyoram mekushӣ. Rӯy az may gashta gul-gul, menamoӣ bo xason, Man, ki nolon bulbulam, z-on xor-xoram mekushӣ. Soqiyo, harchand k-az may metavonӣ zinda soxt, Lek, z-istig`no dar andӯhi xumoram mekushӣ. 3-on chu sham`am giryavu sӯzi nihonӣ muhlik ast, K-az savodi zulf dar shabhoi toram mekushӣ. Otashi dil niz xohӣ kushta gardad, z-on sabab, Har dam, ey qotil, ba teg`i obdoram mekushӣ. Azbaroi kushtanam dog`i firoqat bas nabud? K-az pai vaslat ba dog`i intizoram mekushӣ! In ki mondam zinda be rӯi tu, ҷono, z-in hayot, Chunki donӣ, peshi rӯyat sharmsoram mekushӣ. Az tu shud, ey ishq, Foniro fano, k-on dar firoq, Sӯziyam pinhonu az vasl oshkoram mekushӣ.	Ey g`am tuni, qachongacha yorimning hajrida meni o`ldirasan? Seni tirik tutaman (kechalari bedorman)-ku, nima uchun meni zor qilib o`ldirasan? Ey osmon, mehribonlik yuzasidan, u yel qadam otli dilbarim oti oyog`i ostida meni o`ldirsang, qonim senga halol bo`lsin. Meni mastlik bilan beixtiyor o`ldirganingda ham, qoshingda jon berishda men ham beixtiyorman. May bilan yuzingni gulgun qilib pastlarga ko`rsatasan, shu ishing bilan men navosoz bulbulni andishada o`ldirasan. Ey soqiy, may bilan tiriltira olsang-da, lekin istig`no  bilan xumorilik g`amida o`ldirasan. Qora zulfing bilan qorong`i kechalarda o`ldirganing sababla sham` kabi yig`lashimu yashirincha kuyishim halokatlidir. Ey qotil, har nafasda keskir qilich bilan meni o`ldirmoqchi bo`lganing boisi shuki, dilim o`tini so`ndirishni ham istaysan. Meni o`ldirish uchun firoqing dog`i kammidi, yana vasling yo`lida intizorlik dog`i bilan o`ldirasan. Ey jonim, jamolingsiz tirik qoldim, buni bilsang, yuzing qoshida hayotdan sharmanda qilib o`ldirasan. Ey ishq, Foniyga fano sen tomondan hosil bo`ldi, chunki  ayriliqda  yashirin  kuydirasanu,  vasl  bilan oshkora o`ldirasan.
Ayzan Chu davron nadonad ba ҷuz bevafoӣ, Vafoҷӯy az ahli davron charoӣ? Chunon z-ahli davron malulam, ki n-orad Maro sog`ari davri ishratfizoӣ. Nihon, ey parӣ, bo tu doram suxanho, Kuҷo gӯyamat chun nadonam kuҷoӣ?! Maҷӯ holi rindoni olӣ zi zohid, Ki n-oyad zi har pashsha farri humoi. Agar noseham tavba farmud, soqӣ, Bideh ҷomi may, man kiyu porsoӣ. Taloqi sitamgorai dahr kardam, Ki bas fitna zoyad az in kadxudoӣ. Ba masҷid marav, Foniyo, saltanat ҷӯ, K-az on bar dari dayr behtar gadoӣ.	Davron bevafolikdan  boshqani bilmagandan keyin, nima uchun davron ahlidan vafo izlaysan? Davron ahlidan juda xafaman, menga ishrat qo`zg`atuvchi piyolani keltirmaydi. Ey pari, senga yashirin so`zlarim bor, qaerda ayta-yu, qaerdaligingni qaydan bilay? Baland  martabali  rindlar  holini zohiddan so`rama, humo qushining shon-shavkati har pashshada bo`lavermaydi. Ey soqiy, agar  nasihatgo`y menga tavba buyursa, bir jom may ber, men kimu taqvodorlik nima? Sitamkor dunyoni taloq qildim,     chunki bu bilan birga yashashdan fitna tug`iladi, xolos. Ey Foniy, masjidga saltanat izlab borma, undan ko`ra dayr eshigiga borib, gadolik qilish yaxshiroqdir.
Tatabbu`i Maxdum Sӯi ҷomi mai la`li tu doram orzumandӣ, Vale boshad zi nokomam ba ҷomi boda xursandӣ. Shavad zoyanda sad gul dahrro az chashmi xunboram, Bale, abri bahoriro zi gulho hast farzandӣ. Gahi kushtan yake dar xoku xunam bingar, ey qotil, Zi sina chok choke bin, zi dil parkand-parkandӣ. Chu man az xori zahroludi mijgoni tu ҷon dodam, Chӣ sudam xalqro az g`unchai la`lat shakarxandӣ. Zi zaxmi tan chu andar xonai dil soxtӣ manzil, Hamon behtar, ki in darro ba rӯi g`ayr darbandӣ. Chu gashtam oshiqi rasvo, sari xud giru rav, ey aql, Ki ahli ishqro dar vasla nanshinad xiradmandӣ. Garibi dayram, ey piri mug`on, nabvad aҷab, k-az lutf Maro bahri sabӯ bardoshtan sozӣ xudovandӣ. Ba lutfi orazat mir`oti dil ham aks binmoyad, Musallam shud turo dar dilbarӣ bemislu monandӣ. Pisandad garchi xayli oshiqonro ҷuz tu on mahvash, Valekin heҷ kasro ҷuz vay, ey Fonӣ, tu napsandӣ.	La`ling mayi jomini orzu qilaman, lekin kokilingdan boda jomi bilan quvonaman. Qon oquvchi ko`zlarimdan yuz gul dunyoga keladi, ha,  ko`klam  bulutlarining  gullardan  farzandi bo`ladi. Ey qotil, meni o`ldiradigan pantda tuprog`u qonimga qara, unda chok-chok ko`ksimu, parcha-parcha yuragimni ko`rasan. Kipriklaring tikani zahridan jon berganimdan so`ng, xalq la`ling g`unchasi shakarxandini ko`rsa menga ne foyda. Tanim  yaralaridan yurak uyini  manzil qilding,          endi bu eshikni boshqalar yuziga yopib qo`ysang yaxshidir. Men oshiqu rasvo bo`ldim, ey aql, boshingni olib ket, chunki ishq ahli aql bilan birga o`tirolmaydi. Dayr g`aribiman, ey mug`lar piri, lutf bilan menga ko`za tashish ixtiyorini bersang ajab emas. Yuzing go`zalligida yurak ko`zgusi ham aks etadi, dilbarlikda  o`xshashing  yo`qligi  musallam   bo`ldi. Ul oy yuzli sendan boshqa oshiqlar xaylini pisand qilsa-da, biroq, sen, ey Foniy, undan boshqa hech kimni pisand qilmaysan.
Ayzan Har sӯ samandi xesh sabukxez mekunӣ, 3-on bod otashi dili mo tez mekunӣ. Gulho shukuft husni turo, z-on nasimro Har sӯ vazad ba dahr, sumanbez mekunӣ. Boshad chunon ki kas ba Haram tarki din kunad, Ey, k-az qadah ba maykada parhez mekunӣ. Ovexta ba zulfi tu har sӯ dusad dil ast, Ҷono, chahon ba zulfi dilovez mekunӣ. To subhdam zi nolaat ey, dil, zi gulruxӣ, Har shab shikasti murg`i saharxez mekunӣ. N-az may buvad tarab, ki tu bo on rasonda lab, Mayro bad-in sabab tarabangez mekunӣ. Lab bast Fonӣ az asari boda, soqiyo, In lahza ҷomi ӯ zi chӣ labrez mekunӣ?!	Uchqur otingni har tomonga choptirasan, uning shamoli bilan yuragim o`tini alanga oldirasan. Husning gullari ochilibdi, shuning uchun yel dahrda qay tomonga essa, suman hidini taratadi. Ey, mayxonada o`tirib maydan parhez qilgan kishi, sening bu ishing Ka`bada  dinni tark etgan kishining ishiga o`xshaydi. Sochingni har tomonida ikki yuz yurak osilgan, yuraklar osilgan soching bilan, ey jon, kesmalar qilasan? Ey ko`ngil, tonggacha bir gul yuzli ishqida nola chekib, har kecha tong qushiga shikast berasan. Shodlik maydan emas, sen unga labingni tekkizasan, shu sababli mayni quvonchbaxsh etuvchi qilasan. Foniyning lablari may asaridan jipslashdi,     endi nega   uning  jomini  to`ldirib  toshirasan?
Muxtara` Zi lab dar xanda garchi bargi gul dar angubin dorӣ, Vale sad neshi tez az gamzaho andar kamin dorӣ. Farozi on dahan xolest yo xud qatli oshiqro Namudӣ xat, mӯhrash siyohӣ bar nigin dorӣ. Ba dil burdan chu molӣ, dast binmoӣ   yadi bayzo, Vale bahri dili mo beh, ki andar ostin dorӣ. Ba bazmi aysh az har kas, ki diltangӣ, burun ronash, Fidoyat ahli bazm, ey mah, charo chin dar chabin dorӣ? Naboshad g`unchai gulro ba g`ayr az xanda, ey bulbul, Az in faryodho k-on dar dili andӯhgin dorӣ. Charo taqsir dar noz ast bo ahli niyoz oxir, Ki sar to po zi xubӣ harchi dorӣ, nozanin, dorӣ. Aҷab gulhost dar tah xatti sabzatro bigӯ, ey mah, Suman dorӣ ba zeri sabza, yo xud yosumin dorӣ? Suman bo yosamin bahri chӣ gӯyam z-on, ki dar xubӣ Ruxe dorӣ beh az har du, ham on dorӣ, ham in dorӣ! Ba surma xonai on chashmro sozӣ siyah, gӯyo, Ki qasdi xonumoni mardumi gӯshanishin dorӣ. Kunun bahri chӣ az butxona berun oyam, ey zohid, Chu kardam dar saru kori bute binӣ, ki in dorӣ. Ba charxat ehtiyoҷe nest, Fonӣ, chun ba bahri dil, Fuzun az axtarash har gӯsha durhoi samin dorӣ.	Kulganingda labingda asal ichida gul yaprog`ing bo`lsa ham, lekin g`amzalaringda  pistirmada  turgan yuzlarcha o`tkir nishlaring bor. U og`zing ustida xolmi yoki oshiqlarni qatl etish uchun  xat yozding-u, uni muhrlash uchun uzugingning ko`zida  siyoh bormi? Dilni o`g`irlash uchun qo`lingni suykaganingga mo``jiza qo`lini ko`rsatasan, lekin  ko`nglimiz uchun uni yenging ichida saqlaganing ma`qul. Ishq bazmida kimda-kim seni zeriktirsa, tashqariga hayda, ey oy yuzli, bazm ahli senga fido bo`lsin, nima uchun  peshonang tirishadi? Ey bulbul, gul g`unchasida kulgidan boshqa narsa bo`lmaydi, bu g`amli dilingda bo`lgan faryodlaringdan u kuladi. Hojat axllariga nima uchun noz qilasan, holbuki, sen boshdan oyoq go`zalsan, nimang bor bo`lsa hammasi  nozanindir. Sabza urgan xating ostida ajab go`zal gullar ochilibdi, ey oy yuzli, ayt, u gullar oq xushbo`y gulingmi yoki  qizil xushbo`y gulingmi? Suman bilan yosuman gulini senga nima uchun o`xshatay?  chunki go`zal ikki yuzing borki, ikkalasidan ham yaxshi, unda ham unisi bor, ham bunisi bor. Ko`zing uyini surma bilan qoraytirib, bir burchakda yotgan kishilarning uyini  kuydirmoqchimisan? Ey zohid, bir but  (mahbub) ning yo`lida diydorlikni qabul qilganimdan keyin nima uchun butxonadan tashqari chiqayin? Ey  Foniy,  osmonga  sening ehtiyojing yo`q,  chunki diling daryosining har bir burchagida yulduzdan ham ko`proq qimmat baho injularing bor.
Muxtara` Soqiyo, nӯsham ravon, har gah mai nobam dihӣ, Dar xumor obe agar z-on la`li serobam dihӣ! In ki kishtӣ kishtii may mekasham, labtashnaam, Kosh chun langar ba bahri boda partobam dnhӣ. Xoli abrӯ marhami zaxmi dili resham kunӣ, Bahri sarpӯshi xumi may xishti mehrobam dihӣ. Gar dihӣ ummedi vaslu gar dihӣ bimi firoq, Zahr pӯshonӣ az on ҷome, ki ҷullobam dihӣ! Rost chun tore, ki metoband onro bahri la`l, Chand dar za`fi xumor az bahri may tobam dihӣ? Bahri xoson ҷomi molomoli aysh omad, bas ast, Gar tahi sog`ar tufayli bazmi ahbobam dihӣ. Man kiyam, ey Foniyu, bazmi visolash, to ba kay, Yodi chize, k-az ba ҷon dodan nameyobam, dihӣ?! Ey soqiy, har vaqt giniq may bersang va xumor chog`ida so`lim la`l labingdan bir suv bersang, darrov ichaman. Kema-kema may tashiganim bilan yana tashnaman, qani endi may daryosyga mspp lapgar kabn tashlasapg.	Ey soqiy, har vaqt tiniq may bersang va xumor chog`ida so`lim la`l labingdan bir suv bersang, darrov ichaman. Kema-kema may tashiganim bilan yana tashnaman, qani endi may daryosiga meni langar kabi tashlasang. Dilim zaxmiga qoshingdagi xoldan marham qo`y, may xumining og`zini yopish uchun menga mehrobing g`ishtini ber. Goh vasl umidin berasan, goh ayriliq bilan qo`rqitasan, gulob bergan jomdan zahar ham berasan. La`l shodalamoq uchun pishitilgan ip kabi xumorilik karaxtligida qachongacha may uchun meni chiyratib  qiynaysan? Ayshu ishrat chog`ida ulug`lar uchun jomlar limmo-lim qilib beriladi, do`stlarimning bazmi tufayli menga piyolaning tegini bersang ham bo`ladi. Ey Foniy, men kimu, uning visoli bazmiga yetish qaerda? Joningni bag`ishlash bilan ham topishing mahol bo`lgan narsani qachongacha eslaysan?
Ayzan Kӯdaki dayram zanad sangi malomat beshake, Man, ki dar pironasar gashtam asiri kӯdake. Garchi az tiflona tiram zaxm bar dil mezanad, Lek dar kushtan kunad kori sinoni novake. Andake sabram na v-andӯhi bisyoram ba dil, Zulmi ӯ bisyor, ammo hast rahmash andake. Vaslҷӯyonash sadu man yak ba hiҷron monda, lek Sadyaki man dar vafoi ӯ bad-on ҷuz sadyake. Chun zanandam kӯdakon sangi ҷafo, nabvad aҷab, Har taraf az ҷavrashon dar pӯya bardoram take. Bazmi tiflon ast dilkash savt, lekin man xamӯsh, Ey mug`annӣ, nola tezam kun zi maddi g`ijjake. Az pai maqsud solik gar ҷavon, gar tifl don, Foniyo, behtar zi rohi ishq nabvad maslake.	Men keksa boshim bilan bir yosh dilbarning asiri bo`ldim, dayrdagi (yosh dilbar) ning ishi menga malomat toshini otish bo`lib qoldi. Garchi bolalarcha o`qi bilan dilimni yaralasa ham, lekin o`ldirishda o`qi nayza vazifasini o`taydi. Sabrim ozu dilimda xafalik ko`p, uning zulmi ko`pu rahmi ozdir. Vaslini istaganlar  yuzlarcha, hijronida esa, men yakka-yolg`izman, uning vafosida ular mening yuzdan birimcha, u bo`lsa vafoda yuzdan bir. Go`daklar jafo toshini menga otganlarida ular jabridan har tomonga yugursam, ajab emas. Yoshlarning bazmiyu ovozlari dilkashdir, lekin men jim o`tiribman, sozanda g`ijjakni cho`zib tortish bilan nolamni tezlat. Solik xoh go`dak, xoh yigit bo`lsin, o`z maqsadining orqasidan boradi, ey Foniy, bilki, ishq yo`lidan yaxshiroq maslak yo`q.
Tatabbӯ`i Xoҷa Boz dar kӯi mug`on oshiqi mastam ҷoe, Na zi xesham xabaru, ne zi kasam parvoe. Ey, ki rasvoii man metalabidӣ, xush bosh, Ki zi ishqat natavon yoft chu man rasvoe. Mast dar dayr, ba har nag`ma, ki az ishq kashand, Daste afshonam az on holatu kӯbam poe. Xoriyam bin, ki ba bazmi digaron boyad shud, Orzu gar shavadam sӯhbati bazmoroe. Piru barno agaram ta`na zanonand chӣ ayb? Man, ki nironasaram sheftai barnoe. Yor bo g`ayr kashad boda, bigӯ, man chӣ kasham? Ҷuz ba badholii xud nolavu vovayloe. Foniyo, nest ba ҷuz tafriqa z-abnoi zamon, Gar kashӣ rast ba sar haddi fanoosoe.	Yana mug`lar ko`yida shunday oshiqu mast bo`ldimki, na o`zimdan xabarim bor, na birovga parvo qilaman. Ey, mening rasvo bo`lishimni istagan yor, endi quvon, chunki ishqingda mendek rasvo topilmaydi. Dayrda ishqning har bir nag`masiga mast bo`lib goh qo`limni, goh oyog`imni qimirlatib raqsa tushaman. Xorligimni ko`rki, agar biron bazmoroning suhbatini orzu qilsam, boshqalarning bazmiga  borishim  kerak bo`ladi. Men qariligimda bir yosh go`zalga oshiq bo`ldim, Endi yoshu qari menga ta`na qilsalar ne ayb. Yor o`zga bilan boda ichadi, aytchi, men o`z yomon holimga nolayu vovaylo chekishdan boshqa nima ish qilaman? Ey Foniy, zamon ahlidan faqat tafriqa keladi, agar fanoga erishsang, osonish topasan.
Ayzan Movu mai mug`onavu gulbongi pahlavӣ, Piri mug`on har onchi kunad kor, payravӣ. May deh, ki dӯsh kӯhna barahman ba dayr mast May mezadu shunidam az on piri ma`navӣ. K-ey rindi durdkash, chu ba davr e`timod nest, Az davri boda beh, ki dame bahravar shavӣ. Dunyo rabud chun tu hazoron hazorro, Dil chun nihӣ ba vasvasavu makri dunyavӣ. Dil dar nigorxonai Chinӣ maband az on-k, Monad gahi shudan hama in naqshi monavӣ. Bar dӯstii dahr maneh dil, charo ki tu Bas dӯsti zaifiyu ӯ dushmani qavӣ. Badmast rindi arbadagar dar buruni dayr Behtar ba kunҷi savmaa az shayxi munzavӣ. Tarso ҷavoni shӯx hamesozadam halok, K-az nuktaash ayon buvad anfosi Isavӣ. Fonӣ, agarchi Ҷomiyu Sheroziyat xush ast, Natvon zi dast dod ham oini Dehlavӣ.	Men bo`lsamu, mug`larcha may bo`lsayu pahlaviy ashulasi bo`lsa, mug`lar piri nima qilsa, ishimiz unga ergashishdir. May ber, kecha keksa hind barahmani dayrda mast holida may ichib turganda, u ma`naviy pirdan eshitdim: «Ey quyqaxo`r rindlar, bilinglarki, davrga e`timod  yo`q, bir nafas ham bo`lsa, may davridan bahramand bo`lganinglar yaxshi. Dunyo sen kabi minglarcha odamlarni olib ketdi, shuni bilsang, qanday qilib bu dunyoning vasvasasiga aldanasan? Nigorxonayi Chin   (dunyo) ga ko`ngil bog`lama, chunki ketish vaqtingda naqqosh Moniyga nisbat berilgan bu hamma naqshlarni qoldirib ketasan. Dunyoning do`stligiga ko`nglingni berma, chunki sen juda kuchsiz do`stsanu, ammo u kuchli dushmandir. Dayrdan tashqarida rindning mast bo`lib qilgan janjali odamlardan yiroq ibodatxona kunjida o`tirgan shayxdan yaxshiroqdir. Bir tarso sho`x go`zal meni har vaqt o`ldiradi, chunki uning nuqtasidan Iso nafasi ayon bo`ldi (ya`ni o`ldirgani bilan, yana tiriltiradi). Ey Foniy, agar Jomiy va Xoja Hofiz Sheroziyning she`r aytish usuli go`zal bo`lsa  ham Xisrav Dehlaviyning she`r usulini qo`ldan berib bo`lmaydi.
Ayzan Dilo, gar tӯ`mae bahri sagoni yori man sozӣ, Ham az pargolahoi sinai afgori man sozӣ. Ҷununamro buvad gar ustuxone, k-ash sagat xoyad, Kashӣ ham bar tanobi on sagu tumori man sozӣ. Ba bazmash gar kashӣ ovoz, ey mutrib g`animat don, Sarovozash agar az nolahoi zori man sozӣ. Pai ozurdanam ag`yorro hozir kunӣ, to kay? Huzuri digaronro mӯҷibi ozori man sozӣ. Saram, ey mug`bacha shud xoki poyat bahri durdi may, Chӣ bok, ar bodapolo gӯshai dastori man sozӣ. Chu bazm az giryahoi zor-zoram, soqiyo, tir ast, Bideh ҷomi puro-pur may, shavad gar kori man sozӣ. Chu tu bisyor, ey Fonӣ, agar ҷӯyand kam yoband, Agar dar ishq bo kamsabrii bisyori man sozӣ.	Ey dil, mening yorim itlariga yem bo`lsang, ko`ksim parchalarini ham unga yem qilsang. Mening telbaligimda suyak bo`lsa-yu, uni iting kemirsa, ularni ipga tizib  bo`ynimga tumor  qilsang edi. Ey qo`shiqchi, uning bazmida ovoz chiqaradigan bo`lsang, bu ovozlarning boshini mening nola-yu zorimdan tuzishni g`animat bil. Qachongacha menga ozor berish uchun ag`yorni chaqirib, boshqalarning huzurini mening zorimga sababchi qilasan. Boshim may quyqumi uchun oyog`ing tuprog`i  bo`ldi, Ey mug`bacha, sallamning bir burchini bodani tozalash uchun ishlatsang, ne bok? Mening zor-zor yig`lashim tufayli  bazm qorong`i bo`ldi, mening bu ishimni tuzatishni istasang menga limmo-lim qadah  ber. Agar ishqda ko`p sabrsizligimga chidasang, ey Foniy, senga o`xshagan kishini ko`p izlasalar-da kam topadilar.
Ayzan Ba g`ayri dayr dilam chun havo kunad ҷoe, Maro, ki bast ba zanҷiri zulfi tarsoe. Shudam chu kofiri ishqi tu, ey buti chobuk, Yaqin, ki nest maro beh zi dayr ma`voe. Ba sad ҷamolu latofat, ki mekunӣ ҷilva, Xudoyro nafase, to kunam tamoshoe. Ba shӯxi masti man oyo chӣ nozu istig`nost, Ki ҷon ba posh fishondam, nakard parvoe. Ҷamoli ӯ manmo, yo Rab, ar buvad dar dil, Ba g`ayri didavu ҷon dodanam tamannoe. Tu meravӣ ba dusad nozu husn, az on chӣ g`amat, Ki did rӯyatu ҷon dod noshikeboe? Agar ba maykada pironasar ravӣ Fonӣ, Zi ishqi barnoe zinhor bar n-oe.	Yuragim  bir  kofirning zulfi zanjiriga  bog`langan, endi dayrdan o`zga joyni qanday orzu qilsin? Ey, chobuk sanam, ishqingda kofir bo`ldim, menga dayrdan boshqa yaxshiroq manzil yo`qligi aniq. Yuz jamolu latofat bilan jilva qilasan, Xudo haqi, bir nafas tomosho qilishga ruxsat ber. Mening mast, sho`x go`zalimda shuncha nozu-istig`no borki, jonimni oyog`iga tashlasam ham hech parvo qilmadi. Agar ko`nglimda jonu ko`zimni berishdan o`zga orzu bo`lsa, yo, Rab, uning jamolini menga ko`rsatma. Sen ikki yuz noz va husn bilan ketasan, agar bir beqaror yuzingni ko`rib jon bersa, nima g`aming bor? Ey Foniy, agar qariganda mayxonaga borsang, barnolar ishqiga zinhor bardosh berolmaysan.
Muxtara` Biyo, ki xayma barafrӯxt abri day mohӣ, Chu abr mast shav aknun ba savti xirgohӣ. Firӯz manqali otash darovar, ongah may Bikun zi otashu  may la`l chehrai kohӣ. Chu ogahӣ nashud az korxonai olam, Beh on ki nabvadat az may zi xud ham ogohӣ. Ba may shikasta safolu namadkulohi kӯhan, Zi ҷomi zar behu az afsari shahanshohӣ. Shabi daroz guzashtu adoi qissai mo, Zi tӯli haҷr nayovard rӯ ba kӯtohӣ. Zi rah nayaftӣ agar peshvost piri tariq, Zi hamrahi Xizr, ey dil, maҷӯy berohӣ. Suluki rohi fano, Foniyo, zi dast madeh, Xalos az xudu az g`ayri xud agar xohӣ.	Kel, qish  buluti chodirga o`t yoqdi, endi bulut kabi mast bo`lib, xirgoyi ashula aytaylik. Manqaldonga o`t yoq, undan keyin mayni suz, sarg`aygan yuzni bu o`tu may bilan qizartir. Olam korxonasidan ogoh bo`la olmadik, sen ham ichib o`zligingni yo`qotganing yaxshi. May ichish uchun singan safol, kiyish uchun eski namat kuloh, oltin jom, podshohlik tojidan ortiqroqdir. Uzun kechalar o`tdiyu, hajring uzunligidan qissamiz tugallash muddati qisqarmadi. Ey dil, tariqat piring bo`lsa yo`ldan adashmaysan, Xizr hamrohligida yo`lsiz bo`lmaysan. Ey Foniy, o`zligingu o`zgalardan qutulishni istasang, fano yo`li sulukini qo`ldan berma.
Tatabbӯ`i Mir Zi g`amza tiru az mija saf oshkor mekunӣ, Magar ki ohui dili maro shikor mekunӣ? Bunafsha tob mezanad, shikasti sarv meshavad, Ba rux chu nil mekashӣ, ba kaf nigor mekunӣ. Zi girya bahri ashki man chu merasad ba domanam, Zi xirqa domani maro bad-on kanor mekunӣ. Hisobi kushtagon turo chӣ shud, dusad hazor besh, Adad chu beshumor shud, charo shumor mekuny? Ba sangi ҷavr kushtiyam, namekashӣ chu dast az on,  Magar g`aribi kushtaro az on mazor mekunӣ?	G`amzadan o`qu kiprigingdan saflar tuzasan, dilim kiyigini ovlamoqchimisan? Ruxsoringga nilu qo`lingga xino qo`yganingdan binafshaning bo`ynini egib, sarv daraxtini sindirasan. Yig`lamoqdan ko`z yoshim daryosi etagimga yetganda xirqam etagidan narigi qirg`oqqa tortasan. O`ldirganlaringning hisobi ikki yuz mingdan ortiq, son-sanoqsiz, nega yana sanaysan? Jabru jafo toshi bilan meni o`ldirding, yana qo`lingni tortmaysan, o`lgan g`aribni o`sha jabr toshi bilan ko`mmoqchimisan?
Tatabbӯ`i Shayx Shikebi dil barad az xobi subhgohat rӯi, Ba obi chashmai xurshed rӯi xesh mashӯy. Dilam ba kӯi mahe gum shudu mahe besh ast, Ki dar surog`i vayam rӯ nihoda rӯy ba kӯy. Ba girdi didai giryonam on qaddi ra`no Buvad chu sarvi xiromon ba ҷilva bar labi chӯy. Gule zi didai man gasht g`oib andar bog`, Chu bod medavam az iztirobi on har sӯy. Tu xubrӯiyu ushshoqro maranҷon besh, Ki xub nest ba rӯi nakӯ shudan badxӯy. Magar zi bodai la`lat ba man rasad bӯe, Ba sӯi bazmi harifon kasham ba dӯsh sabӯy. Chu Sa`dӣ ar harami vasl xohӣ ey Fonӣ, Zabon bubandu qadam neh, suxan ziyoda magӯy!	Hijron tunida menga oydan nima foyda, yor jamoli bo`lishi kerak, xira ko`zimga u dildor ruxsorining  sham`i lozim. Oy yuzingni to`yib ko`rmasdan hijron balosiga duchor bo`ldim, seni ko`rgan vaqtda ko`proq tomosha qilishim kerak. Ko`chish tongida yoronlarning yuzini ko`rmasdan eshigingdan ketdim, mening baxtimga, u saharda itlaring uyg`oq bo`lishi kerak edi. Yuzingni to`yib ko`rish qayoqda deysan, afsuski, o`ldim, ko`rgan choqda ko`zimda kiprik o`rnida tikan bo`lishi kerak edi. Tavba qilganimda tilimga  «alhamdu lilloh» kelgan bo`lsa ham, lekin dargohingda istig`no suvi bo`lishi kerak edi. Shayx meni xonaqah kunjiga chaqirdi, riyolik ibodatidan o`ldim, menga dayr piri ostonasi va mayfurushning kulbasi lozim. Ey Foniy, visoli yo`lida yuzingni ko`yi tuprog`iga surtding, bir daf`a muyassar bo`lmasa, yuz qatla surtishing kerak  edi.
Tatabbӯ`i Xoҷa Zi Kavsar dam mazan peshi labi vay, Kase kay ob xohad to buvad may? Ba may monad, ki mamzuҷ az gulob ast, Labashro chunki rezad az ruxash xay. Ba vaz`i korgohi dahr mangar, Ki bo andesha natvon burdanash pay. Hamon behtar, ki nanhӣ boda az dast Bisoti Barmaku Hotam kunӣ tay. Chu barbod ast koru bori olam, Binӯshӣ bodaro bo nag`mai nay. Chu orad soqiyat sog`ar labo-lab,  Kashӣ ҷomi damo-damro payopay. Magӯ, Fonӣ zi ishqi on parӣ murd, Kase k-ӯ murd chi-tvon kard, bo vay.	Yuzi, sahardagi uyqudan dilning sabrini olib ketsa, yuzingni quyosh suvi bilan yuvma (ko`p uxlama). Bir oy yuzlining ko`yida dilim yo`qoldi, bir oydan ko`proq vaqtdan beri uni so`roqlab ko`chama-ko`cha yuribman. Yig`loqi ko`zimning atrofida u ra`noning qaddi-qomati ariq labiga o`tkazilgan sarv xiromon kabi jilva qilib turadi. Bog` ichida ko`zimdam bir gul g`oyib bo`ldi, shuning iztirobidan har tomonga yelday yuguraman. Sen go`zalsan, oshiqlaringga ko`p ozor berma, go`zal yuzlining badfe`l bo`lishi yaxshi emas. La`l labing mayidan menga bir is kelarmikin deb, ulfat bazmiga may ko`zasini kiftimga qo`yib ko`tarib boraman. Ey Foniy, shayx Sa`diy kabi visol haramini istasang, tilingni tiyib qadam qo`y, ortiqcha so`zlama.
Tatabbӯ`i Maxdum Chu xas gum gashtam andar bog`i husnu nozi gulrӯe, Ki bodi beniyozӣ mevazid on ҷo zi har sӯe. Ba badxuӣ, ki mardum mekushӣ har dam, nakӯ nabvad. Badӣ, ey mah, munosib kay buvad az chun tu nekӯe? Ba ishqat ne tavonam panҷa afkandan na z-ӯ ҷastan, Ki az za`fam taki poe namondu zӯri bozue. Taku pӯyam, ki dar kӯi mug`on omad, chӣ ayb ey shayx, Zarurat gasht solikro davidan chun ba har kӯe. Kushod az mash`ali ayn-ul-yaqin gar xohӣ, ey dida, Zi xoki dargahi piri mug`on beh nest dorue. Sari sog`ar mapӯshon, soqiyo, z-on rӯ, ki boshad naf` Du chashmamro az ӯ range, dimog`amro az ӯ bӯe. Maҷӯ dar kunҷi xilvat Foniyo on lab, ki bas boshad, Agar yobӣ ba yodash kunҷi bog`eyu labi ҷӯe.	Labi oldida kavsar suvidan so`zlama, may bo`lsa kishining suv ichgisi keladimi? Yuzidan labiga ter to`ksa, gulob aralashtirilgan mayga o`xshaydi. Dahr ishxonasini qanday qurilishiga qarama, buni andisha bilan topib bo`lmaydi. Barmaku Hotam Toiy davlatiga ega bo`lsang ham, yana quruq qaytib ketasan. Olamning ishi barbodu vayrondir, undan ko`ra nag`mayu nay bilan may ich. Agar soqiy senga piyolani to`ldirib bersa, dam-badam jom tort. Ey Foniy, o`lu, ammo u parining ishqidan so`zlama, o`lgan odam nima qila oladi?
Tatabbӯ`i Maxdum Chu xas gum gashtam andar bog`i husnu nozi gulrӯe, Ki bodi beniyozӣ mevazid on ҷo zi har sӯe. Ba badxuӣ, ki mardum mekushӣ har dam, nakӯ nabvad. Badӣ, ey mah, munosib kay buvad az chun tu nekӯe? Ba ishqat ne tavonam panҷa afkandan na z-ӯ ҷastan, Ki az za`fam taki poe namondu zӯri bozue. Taku pӯyam, ki dar kӯi mug`on omad, chӣ ayb ey shayx, Zarurat gasht solikro davidan chun ba har kӯe. Kushod az mash`ali ayn-ul-yaqin gar xohӣ, ey dida, Zi xoki dargahi piri mug`on beh nest dorue. Sari sog`ar mapӯshon, soqiyo, z-on rӯ, ki boshad naf` Du chashmamro az ӯ range, dimog`amro az ӯ bӯe. Maҷӯ dar kunҷi xilvat Foniyo on lab, ki bas boshad, Agar yobӣ ba yodash kunҷi bog`eyu labi ҷӯe.	Bir gul yuzlining husn bog`ida xasdek yo`qoldim, chunki u yerda beniyozlik shamoli har tomondan esardi. Badxo`ylik bilan har dam kishilarni o`ldirganing yaxshi  emas, ey oy, sendek yaxshiga yomonlik qachon munosib bo`lsin? Ishqingda panja urishga ham, sakrashga ham kuchim yo`q, chunki zaiflikdan tepishga oyog`imda darmon, bilagimda kuch qolmadi. Ey shayx, mug`lar ko`yida borish-kelishimning nima aybi bor? Har tomonga yugurish solik uchun zaruratdir. Ey ko`z, agar «aynul-yaqin» mash`alidan ochilishni istasang, hech bir dori mug`lar piri dargohi tuprog`idan yaxshi emas. Ey soqiy, qadah ustini yopma, negaki, ikki ko`zim uning rangidan, dimog`im hididan naf` oladi, Ey Foniy, xilvat kunjida u labni izlama,    agar uning yodida bir bog` chekkasi va arig` labini topsang kifoya.
Tatabbӯ`i Mir Agar Farhodu Shirin hardu dar davroni man budӣ,  Yake sharmanda az man, on yak az ҷononi man budӣ! Agar Maҷnun ba dashti ishq hamroham shudӣ yak rah, Ba ҷon z-oshuftagihoi dili vayroni man budӣ. Magӯ, k-az ashk dar kӯi vafo rӯyad niholi vasl, Ki gar budӣ chunin, az didai giryoni man budӣ. Chu gul choki girebonam nagashtӣ har sahar zohir, Chu durri ashk agar on shӯx dar domoni man budӣ. Hazoron shab ba bedorӣ ba rӯzam n-omadӣ dar haҷr, Shabe gar on mahi nomehrubon mehmoni man budӣ. Zi nozu g`amza gohi chashm agar vo kardӣ on mahvash, Zi hayronӣ, ki doram dar ruxash, hayroni man budӣ, Vaforo dar dili xӯbon asar gar budӣ, ey Fonӣ, Nabudӣ yor azoni bevafoyon, z-oni man budӣ!	Agar Farhod bilan Shirin ikkovlari mening davronimda bo`lsalar edi, biri mendanu, ikkinchisi jononimdan sharmanda bo`lardi. Agar Majnun ishq dashtida bir marta hamrohim bo`lsa, vayron dilimning telbaligi joniga tegar edi. Vafo ko`yida vasli niholi ko`z yoshidan ko`karadi dema, agar shunday bo`lsa, meni  yig`loq ko`zimda bo`lardi. U sho`x ko`z-yoshim mening etagimda bo`lsa edi, har saharda yoqam choki gul kabi ko`rinmas edi. Biror kecha u nomehribon yorim mehmonim bo`lganida, minglarcha kechalarim uyqusiz kunduzga aylanmas edi. U mahvash goho nozu g`amza bilan ko`zini ochsa edi, yuziga hayrat bilan termulganimni ko`rib, hayron bo`lib qolardi. Ey Foniy, go`zallarning dilida vafodan asar bo`lganida edi, vafosiz kishining yori bo`lmay, mening yorim bo`lardi.