Òîï ðåéòèíã www.uz
SXXI

Javob

Dedi Hudhud kim: — «Bu ish dushvor erur,
Sahl etar tengri angokim yor erur.

Topsa bu davlatni har oliy nihod,
Mundin ortiq yo`qturur bu yo`lg`a zod.

Ya`ni bu yo`l zodidur bezodlig`,
Zodu to`sha qaydidin ozodlig`.

Lek oning sharti budurkim rohrav,
Harnekim boru yo`qini jav-bajav.

Toatu zuhdu ziyonu sudini,
Haq yo`linda bud ila nobudini.

Jam` etib solgay fano o`tig`a pok,
Kuydurub, kul aylab, oni zavqnok.

Kulni sovurg`ay havog`a sarbasar,
Ul sifatkim qolmag`ay ondin asar.

So`ngra ko`ngliga solib afg`on yeli,
Ul chamang`a esturub nayson yeli.

Qilg`onin mutlaq chiqorg`ay ko`nglidin,
Har ne qilmish erdi — borg`ay ko`nglidin.

Chun vujudin bu sifat qildi adam,
So`ngra bu yo`l azmig`a urg`ay qadam.

Ulki derlarkim suluk ahlig`a yo`l,
Bir qadamdur yaxshi voqif bo`lsa ul.

Ul qadam budurki, yo`qu borini,
O`rtag`aykim, qo`ymag`ay osorini.

Bu qadam qo`yg`och, yetar matlubg`a,
Hajr borib qovushur mahbubg`a».

SXXII

Hikoyat

«Ulki bu yo`lda ishi taslim edi,
Ibn Adham shoh Ibrohim1 edi.

Haq yo`linda murshidi din erdi ul,
Pokbozu pok oyin erdi ul.

Kim bu yo`lda mulku taxtu kishvarin,
O`ynadi, tashlab boshidin afsarin.

Janda kiydi ko`rguzub yuz ming niyoz,
Yo`lg`a tushti shohi rindi pokboz.

Balxdin2 azmi Nishobur3 ayladi,
Oni vayron, muni ma`mur ayladi.

Bu makon bo`ldi chu ul gavharg`a kon,
Etti yil bir tog` aro qildi makon.

Onda Sulton soyimud — dahr erdi kun,
Ul sifatkim qoyimul — layl erdi tun.

Jam` etib vodiyda kunduz xasu xor,
Bir quchoq bog`lar edi mardonavor.

Egniga bog`lab borib bozorg`a,
Sotar erdi shom uchun iftorg`a.

Bas riyozatdin xiyol o`lmish edi,
Jismi ul yanglig`ki nol o`lmish edi.

Bir kun egnida o`tun, jismida ranj,
Shahrga borur edi ul koni ganj.

To`stilar yo`lini aqtobi zamon,
Qilg`oli oning sulukin imtihon.

Urdi bir yumrug` biri bo`ynig`a rust,
Dedi ul faqru fano tavrida chust.

Kim: «Onikim sen tilaysen qoldi ul,
Balxdin men bu taraf tutqonda yo`l».

Dedilarkim: «Notamom ermish hanuz,
Bu o`tun ostida xom ermish hanuz.

Balx oning chiqmaydur ermish yodidin,
Kim bosh urdi xotiri noshodidin.

Necha yil cheksa bu yanglig` ranju dard,
Mulkning yodidin o`lg`an ko`ngli fard».

Yil o`tub yana ul ikki-uch harif,
Toptilarkim borur erdi ul nahif.

Yana bir musht imtihong`a urdilar,
Oz mun shartin bajo kelturdilar.

Chiqmadi bu qatla sultondin nafas,
Mumtahinlar bo`ldilar faryodras.

Dedilar topib ul oyin birla kom,
Kim suluk ichra ishi bo`lmish tamom

Shukrlar bu ishta ifsho ettilar,
O`zni sultong`a padidor ettilar,

Bir-birig`a hamdamu damsoz o`lub,
Ka`ba azmi qildilar hamroz o`lub.

Shahg`a andin so`ngra itti shohlig`,
Rohravlar yetkurib ogohlig`.

G`ayr yodi ko`nglida to bor edi,
Parda yanglig` mone`i asror edi.

Ko`nglidin bilkull chu zoyil bo`ldi ul,
Parda qo`pg`och peshgahg`a topti yo`l.

Bu fanog`a kimki topti dastras,
Oni derlar pokboz, ey bulhavas.

SXXIII

Yana bir qushning Hudhuddin savoli

Yana bir soyil dedi:—«K-ey hushmand,
Menda bordur himmati behad baland.

Gar biyik himmatning elga naf`i bor,
Manga naf` o`lmoq keraktur oshkor.

Men zaifu himmatim asru qaviy,
So`z bu ma`nida ne aytur ma`naviy».

SXXIV

Javob

Dedi Hudhudkim:— «Bu da`vong o`lsa jo`b,
Topqung ondin ushbu yo`lda naf` ko`p.

Past elning gar biyikdur himmati,
Bor oning xo`rdida izzu rif`ati.

Gavhar o`ldi himmatu odam sadaf,
Bu sadafqa ul guhardindur sharaf.

Himmat o`lsa, masnadu joh o`lmasun,
Mulku mol onchaki dilxoh o`lmasun.

Kimki yo`qdur naqddin piroyasi,
Bilki himmat basdurur sarmoyasi.

Kimsaga hech ishta gar yetmas ilik,
Bok yo`q gar himmati bo`lsa biyik.

Erga himmatdin berur yuz e`tibor,
Johu mulku ganjning ne daxli bor.

Mol o`lub gar yo`q kishining himmati,
Ma`ni ahli ollida yo`q izzati.

Kimki bo`lg`ay himmati oliy anga,
Bar berur bu himmat iqboli anga.

Shahg`a himmat past agar berdi xudo,
Xushroq ondin himmati oliy gado.

Podshohkim bo`lsa himmat ichra past,
Keldi himmatlig` gadodin zeri dast.

Odamining zebi himmatdin durur,
Nafsning ta`dibi himmatdin durur.

Past himmat gar topar baxti baland,
Mudbiri ko`hidek ermas arjumand.

Ming adad qo`y birla muzduri shabon,
Muzd olib qo`ylarg`a bo`lmish posbon.

Chun bo`ridin qo`yga yetsa tumtaroq,
Ul shabondin onda bir it yaxshiroq.

Ulki ganji boru yo`q himmat anga,
Bu shabonu qo`ygadur nisbat anga.

Ganjga ul bir nigahbon besh emas,
O`ylakim ul qo`yg`a cho`pon besh emas.

Rindi sohib himmat onda chun yetar,
Ul surukni bir gadog`a bazl etar.

Rindg`a himmat bila bo`lsa karam,
Naqdi anjumdur anga xarji diram».

SXXV

Hikoyat

«Bo`yla so`z manqul erur axbor aro,
Himmat ahli holidin osor aro.

Kim qiyomatkim erur yovmun — nushur,
Onda har kim qabridin aylab zuhur.

Zohidu fosiq gadou muhtasham,
Arsai mahshar aro qo`yg`oy qadam.

Shayxi Jom ul murshidi oliy maqom,
Zinda Pili mastdek aylab xirom.

Do`zax ahli sori chun qilg`ay guzar,
Solibon ibrat ko`zi birla nazar.

Ko`rgach anda elga gunogun azob,
Himmati bahrig`a tushkay iztirob.

Tengriga izhori hojot aylagay,
Bo`yla oyini munojot aylagay.

Kim ilohiy, ahli do`zaxni tamom,
Harne bo`lg`ay shayxu shobu xosu om,

Barchaning qilg`on gunohin afv qil,
Yorliqab, lutf aylab ozod aylagil.

Sanga bu lutfu karam oson erur,
Bu ulus boru yo`qi yakson erur.

Gar munga rozi emassen — ber mango,
O`yla jismikim tomug` bo`lg`ay to`lo.

Gar sanga bo`lsa azob etmak g`araz,
Men bo`lay bu notavonlarg`a evaz.

Rindi sohib himmati oliy janob,
Chun shafoatda bu nav` etgay xitob.

Bu sifatkim zohir o`lg`ay qo`shishi,
Anga loyiq haqdin o`lg`ay baxshishi.

Chun humoi himmati ochqay qanot,
Yuz tuman ming xalq topqaylar najot».

SXXVI

Yana bir qushning Hudhuddin savoli

Yana bir soyil dedi:— «K-ey pok sayr,
Kimsada insof bo`lg`ay, bormu xayr?

Haq manga insof qismat aylamish,
Quti jonim bo`yla ne`mat aylamish.

Bu sifatqa ulki bo`lsa nisbati,
Bormu ul hazratda oning qurbati?»

SXXVII

Javob

Dedi Hudhudkim: — «Bu naqledur hasan,
Borcha el ollinda mustahsan bu fan.

Odamig`a yaxshi ko`p avsof erur,
Lek olarning ashrafi insof erur.

Kimgakim insof yo`q — inson emas,
Munsiz atvorida juz nuqson emas.

Bu sifat keldi eranlarning ishi,  
Bo`yla davlatqa yetishmas har kishi.

Odam ermas ulki noinsof erur,
Odam insof istamas— ammo berur.

Istamaslar eldin insof ahli haq,
Kim olarg`a keldi munsiflig` sabaq.

Bermay insof, ulki insof istadi,
O`zni noinsofi mutlaq ayladi».

SXXVIII

Hikoyat

«Xojai dinparvari oliy nasab,
Kim otig`a Porso1 erdi laqab,

Makka sayrin ollida jazm ayladi,
Ka`bai islomg`a azm ayladi.

Xoja Bu Nasr2 erdi xizmatkor anga,
Xodimu farzandu xosu yor anga.

Chun musharraf bo`ldilar maqsudqa,
Shukr zohir aylabon ma`budqa.

Qildilar» har neki farz erdi ado,
Xalqning hajjini aylarga duo.

Kim qabul etgay haq aylab ittifoq,
Xojani majmu` ko`rdilar yiroq.

Olti yuz ming rahnavardi haqshunos,
Xojag`a ko`rguzdilar bu iltimos.

Sohibi «Qudsiya»u «Faslul-xitob»,
Ul jamoatqa dedi mundoq javob:

«Kim manga bu ishki tortibsiz raqam,
Men xud ondin tashqari qo`ymon qadam.

Gar munga boisdurur fazlu kamol,
Olami insof aro beqilu qol.

Mendan ansabdur bu ish Bu Nasrg`a,
Kim duo qilg`ay bu ahli asrg`a».

Chun bu yanglig` oni ta`rif ayladi,
El duosin anga taklif ayladi.

Xojaning insofin ul ehson bila,
El qabul aylab sarosar jon bila.

Xoja Bu Nasr etti minbarin makon,
El duosin aylabon virdi zabon.

Tengrn ollida munojot ayladi,
Xalq uchun izhori hojot ayladi,

Xoja minbarning tubin aylab maqom,
Sidq ila omin der erdi bardavom.

Etgach oxirg`a duo birla savol,
Dedi soyil: «K-ey ilohi zuljalol.

Ko`rmasang loyiq duo oyinini,
Qilmag`il zoe` oning ominini».

Olti yuz ming xalqdin chiqti nafir,
Zor yig`lab ham sag`iru ham kabir.

Ofarinlar deb alar avsofig`a,
Ham atou ham o`g`il insofig`a.

Mundin ahsan kimsaga yo`qtur sifat,
Onglamas oni juz ahli ma`rifat».

SXXIX

Yana bir qushning Hudhuddin savoli

Yana bir soyil dedikim:— «Xayl aro
Bandag`a gustoxlig` bormu ravo?

Sidrag`akim keldi oliy shoxlig`,
Gar qushe qilsa ayon gustoxlig`.

Jur`ati janbida bo`lg`aymu uqob,
Yo`qsa istig`nog`a bo`lg`aymu hisob?»

SXXX

Javob

Dedi Hudhudkim:— «Bukim qilding savol,
Sel javoblida bil oning ikki hol.

Kimsakim gustox o`lur shoh ollida,
Yo kerak maxsus dargoh ollida.

O`zlugining qaydidin bo`lg`ay xalos,
O`zga ulluq birla bergan ixtisos.

Harne bu der ul degandekdur yaqin,
Bulluqu ulluq bo`lib raf` o`rtodin.

Munda zohirda agar jur`atdurur,
Lek ma`ni yo`lidin vahdatdurur.

Yo keraktur ishq savdosida past,
Oshiqu oshuftau — majnunu mast.

Kim muhabbat qilmish o`lg`an oni zor,
Bo`lg`an oytur holida beixtiyor.

Ne inod o`lg`ay, ne kibr onda g`araz,
Juz muhabbatkim anga yo`qtur evaz.

O`yla haq mash`ufi bo`lg`ay mutlaq ul,
Kim dey olmag`ay hadise juz haq ul».

SXXXI

Hikoyat

— «Bor edi devonai oliy sifot,
Xalq Majnun Alhaq aytib anga ot.

Chunki haq yodi anga mahbub edi,
Tunu kun bu yod ila mag`lub edi.

So`z desa, haqqa qilur erdi xitob,
Haq tilidin — o`q berur erdi javob.

Bir bahor ayyomi azm aylab safar,
O`zga baytullohni aylab maqar.

Chun riyozatdin tani erdi nahif,
Minmish erdi markabi ul ham zaif.

Tun qorong`u bo`ldiyu tutti yog`in,
Ko`rdim Majnun sa`b ul yo`l bormog`in.

Bir buzug` ko`rdiyu sokin buldi ul,
Dedi: — «Ey tengrim, eshakdin voqif o`l».

Kirdi markabni qo`yib vayronag`a,
Uyqu g`olib bo`ldi ul devonag`a.

Yotti bosh ostig`a qo`yub bir kesak,
Ul buzug`din toshqari qoldi eshak.

Ko`zi borg`och uyqug`a abri bahor,
Tezlik qildi yog`ing`a oshkor.

To`kti vayron ichra haryondin su(v)ni,
Telba boshidin uchurdi uyquni.

Qo`ptiyu o`lturdi turg`o`ncha yog`in,
Chun yog`in turdi bilib borur chog`in.

Chiqti markabni qilurg`a tez tak,
Yo`q edi vayrona toshinda eshak.  
 
Qo`ydi yuz Majnung`a behad iztirob,
Tengriga qildi g`azab birla xitob.

— «Kim, sanga markabki topshurdum bu dam,
Yaxshi asroding, karam qilding, karam!

El sening mehmonlig`ingg`a bormasa,
Markabin vodiy sari boshqarmasa.

Bo`lmag`ay erdi bu beparvolig`ing`,
G`aflat ichra mahz istig`nolig`ing.

Asromog`din markabim or aylading,
Tiyra tunda nopadidor aylading»!

Gungronib haryon urar erdi qadam,
G`oyibin istarg`a majnuni dijam.

Kim choqildi bir ajab raxshanda barq,
 Ayladi olamni anvorida g`arq.

Markabin ko`rdiki o`tloydur yurub,
 Xoru xasqa har taraf og`zin urub.

Ko`rgach oni telba bo`ldi shodmon,
Mindi dog`i yo`lg`a tushti ul zamon,

Tundlug`larni boshidin toshladi,
Lutflar birla navozish boshladi.

— «K-ey mening jismim aro jonim xudo,
 Balki yuz jonim sanga bo`lsun fido!

Garchi uldam markabimg`a boqmading,
G`oyib aylab bo`ynig`a ip toqmading.

Manga yuzlandi ajab oshuftaliq,
Qahrdin qildim sanga oluftaliq.

Chun eshakni topshurub erdim sanga,
Oni topshurmoq kerak erding manga,

Asramoqda chunki taqsir aylading,
Tund ko`rgach meni tadbir aylading.

Chora aylab chaqmog`ingni choqibon,
Ko`z yorutur mash`alingni yoqibon.

Ko`zuma oni namudor aylading,
Dar mahal bu lutf izhor aylading.

Tundluqqa garchi men erdim muhiq,
Sen ham ermishsen harifi bas mudiq.

Kim bu diqqat aylabon zohir manga.
G`oyibimni aylading hozir manga.

Degonimdin bemador etting meni,
Qilg`onimdin sharmisor etting meni.

Sen nekim qilding — unutgum men tamom,
Sen ham o`tkonni unut, lutf ayla om.

Men unuttum aylabon zohir vifoq,
Sen dog`i oni unutsang yaxshiroq.

Men seni deb qilmog`umdur chun xijil,
Sen meni ham qilma oytib munfail.

Men seni bu qissada tuttum maof,
Sen dog`i ko`nglungni mendin ayla sof»!

O`zini hardam sitoyishlar qilib,
Haqni ham mundoq navozishlar qilib,

Telba rozi garchi noma`qul edi,
Chun muhabbatdin edi maqbul edi.

Bo`lsa har majnun bu yanglig` roz anga,
Ham yetar gustoxlig` ham noz anga.

Tengriga chunkim bu el mahbub erur,
Har ne mahbub aylasa marg`ub erur».

SXXXII

Yana bir qushning Hudhuddin savoli

Yona bir soyil dedi: — «K-ey rahnavard,
G`ayrdin men bo`lmisham ozodu fard.

O`zni aylabmen xayoli biri xo`sh,
Bo`lg`oli bir kun visoli birla xush.

Men chu ondin oyru ermon bir nafas,
Oni istab ne safar aylay havas?»

CXXXIII

Javob

Dedi Hudhud:— «K-ey so`zung da`vog`a xos,
Topmog`on ma`ni sari hech ixtisos.

Har kishi haddi emas bu nav` lof,
Kim o`zi vasfig`a degay bu gazof.

Sen muni ko`rkim chekib jon oyu yil,
O`z-o`zungni vasf etarsen muttasil.

O`zni g`ayridinki dersen fard bu,
Ollida maqbul ekin mardudmu.

Sen demoqdin rost kelmas bu maqol,
To ne nav` erkin oning ollinda hol.

Sen bu da`vodin urarsen xud nafas,
To anga ne nav` ekin bu multamas.

Har ne sen dersen anga yo`q e`tibor,
Mo``tabardur ne ul etsa oshkor.

Sen demoqdin ish kifoyat bo`lmag`ay,
To qabul ondin inoyat bo`lmag`ay.

Demagon xushroq yana bu nav` so`z,
Tikkon avlodur oning lutfig`a ko`z».

SXXXIV

Hikoyat

Shayx Bistomiy, amini ganji roz,
Ahli ma`ni taxti uzra sarfaroz.

Chunki bu dorulfanodin qildi azm,
Ravzai dorulbaqog`a tuzdi bazm.

Bir kun oni tushta ko`rdi bir murid,
Dedi: «Ey ichgon mayi «hal min mazid»!

Bizga holingdin ayon etgil xabar,
Kim sanga ne qildi hayyi dodgar?

Toki itminoni bo`lg`ay bizga ham
Furqatingda chun base ko`rduk alam».

Murshidi komil dedikim:«Ul zamon —
Kim, lahad qa`ri manga bo`ldi makon.

Ul malaklarkim erur ahli savol,
Bo`ldilar hozir qilurg`a qilu qol».

Dedilarkim: «Kirdigoring kim durur,
Xoliqu parvardigoring; kim durur ?»

Men dedim: «Bu so`zni mendin so`rmangiz,
Gar javobi demasam yozg`urmangiz.

Aylangiz borib savol ondinki, ul —
Bandalig` sori manga berurmu yo`l.

Qullug`umg`a gar qabul o`lsa xitob,
Ul xitob — o`q sizga kofiydur javob.

Bandae onglang meni dargohida,
Masnadi iqbol izzu johida.

Gar qabul iqbolidin navmid men,
Hajrida avvorai jovid men.

Meni rad ahlidin ul soat biling,
Har ne istar ko`nglungiz ul dam qiling.

Chun bu yanglig` toptilar mendin javob,
Keldi ul soat xitobi mustatob.

«K-ey savol ahli, bukim mas`uldur,
Bandai mustahsanu maqbuldur.

Bo`lmayin ravshan oning nurig`a ko`z,
O`z demoqlik birla kelmas rost so`z».

SXXXV

Yana bir qushning savoli

Yana bir soyil dedikim:— «Ey rafiq,
Bo`lmisham bahri kamol ichra g`ariq.

Ham kamoli nafs bo`lmish hosilim,
Ondin o`lmish vosilim, komi dilim.

Bu murodim munda chun hosildurur,
Yo`l azobin tortmoq mushkildurur»

SXXXVI

Javob

Dedi Hudhud:— «K-ey murodingdin nufur,
Ko`nglinga g`aflat solib jahlu g`urur.

O`z xayolingdin qilib mag`rurluq,
Ishning aslidin topib mahjurluq.

Bu xayoling keldi behosil xayol,
Balki boshtin to oyoq botil xayol.

Noqis uldurkim o`zin komil degay,
Komil ulkim nuqsin isbot aylagay.

O`z kamolidin demas ahli kamol,
Ahli nuqson ichradur bu qilu qol.

Senki nuqson ichra komilsen base,
Olim oytib o`zni, johilsen base.

O`z kamolidin demaktur mahzi jahl,
Jahldin so`z oytqoy kim bo`lsa ahl.

Kim o`zin komil ko`rar noqisdur ul,
Nuqs bermaydur kamoli sori yo`l.

Mehr kun tush o`zni ko`rgoch barkamol,
Anga yuzlandi hamul soat zavol.

Bovujudikim kamoli bor edi,
Chun oni ko`rdi zavoli bor edi.

Gar o`zin komil degay noqisvashe,
Xushluq o`zga sobit etgay noxushi.

Oni isloh aylamak dushvordur,
Kim binosi kibr ila pindordur.

Bu kamolingkim, qilibtursen gumon,
Mahzi nuqson bil oni, ey notavon».

SXXXVII

Hikoyat

Shayx Abu Bakri Nishoburiyki1, ul
Mulki ma`ni sori topib erdi yo`l,

Chiqti bir kun mulki Nishoburdin,
Sayr uchun ul xittai ma`murdin.

Shayxlig` oyini g`oyatdin fuzun,
Xodimu muxlis nihoyatdin fuzun.

Ham mahofa, ham rikobu ham alam,
Javq-javq ashobu afrodu xadam.

Shayx chun nazzora qildi bu shukuh,
Keynida — ollida har yanglig` guruh.

Bir xayoli ko`nglig`a tushti mahol,
Kim oni mag`lub qildi ul hayol.

Bu mahalda bir eshak aylab fig`on,
Chiqdi ondin bir biyik yel nogahon.

Shayxqa bu ramzdin vaqti o`ldi xush,
Vajdu raqs aylab yiqilib qildi g`ash.

Chun anga bu nav` hol o`ldi padid,
Qildilar inkor ashobu murid.

Bartaraf bo`lg`on zamon ul ollami,
Aylabon gustoxlig` bir mahrami.

Kayfiyat so`rdiki ne hol erdi bu,
Shayx oytti: «K-ey rafiqi rozjo`.

Chun nazar soldimki, xalq aylab hujum,
Tobe`imdurlar bu ishdin nafsi, shum.

Ko`ngluma soldiki irshod ahli din,
Tolibu solikka imdod ahlidin.

Ne Junaydu Shibliyu2 ne Boyazid,
Ne Ubaydu Nuriyu3 ne Bu Said.

Qaysi bir topib edi erkin bu joh,
Faqr oyinida bu xaylu sipoh!

Nafs chun ko`nglumga soldi bo`yla tob,
Bu mahalda ul eshak berdi javob.

Chun javobim toptim andoqkim kerak,
Boisi bu vajdim o`ldi ul eshak.

Shayxkim, aylab eshak faryod anga
Bo`yla yetsa aylagay irshod anga.

Joy ul bo`lg`ayki, aylab vajdu hol,
Boshidin yeldek chiqorg`ay ul xayol.

O`yla insof ahlidin kelgay bu ish,
Kimki ul munsifdurur — bilgay bu ish.

Yo`qsa har mag`rur, duni bulhavas,
Bu biyik davlatqa topmas dastras».

CXXXVIII

Yana bir qushning savoli

Yana bir soyil dedi: «K-ey muhtaram,
Bu mahal yo`lg`a qachon qo`ysam qadam.

O`zni ne mashg`ulluqtin shod etay?
Etsa g`am, o`zni ne nav` ozod etay?

Ne qilaykim ko`ngluma yetkay surur,
Kim manga ondin dame yetkay huzur?»

SXXXIX

Javob

Dedi Hudhud: «O`zni gar shod istasang,
Har sifat qayg`udin ozod istasang.

O`zni oning yodig`a mu`tod qil,
Shodlig` istarsen — oni yod qil.

Shodlig`kim ermas oning yodidin,
Bo`lmag`on xushroq xirad irshodidin.

Ondin oyru ayshdin g`am yaxshiroq,
Surdin yuz qatla motam yaxshiroq.

G`amki ondin bo`lsa, bilgil shodlig`,
Har baliyyat qaydidin ozodlig`».

SXL

Hikoyat

— «Xoja Abdulloh Ansoriyki1, aql —
Aylay olmas ming ishidin birni naql.

Dedikim:— «Uldur ko`ngulning xushlig`i,
Faqr yo`linda kiromivashlig`i.

Kim ko`ngulda ondin o`zga bo`lmag`ay,
Yodida jonondin o`zga bo`lmag`ay.

Har ko`ngul mundoqdur — oni bil ko`ngul.
Yo`qsa bahru kon esa ondin to`ngul,

Ko`ngul uldurkim anga maskandurur,
Yo`qsa gulshan bo`lsakim gulxandurur».