ҒАЗАЛЛАР
401
Чаманда сабза манга ханжар ўлди, сарв — хаданг,
Кўнгулни олғали ул сарвқадди сабзаранг.
Агар гул исламас ул кўркабой, ҳайрат эмас,
Ғанийдурур, тўни юз пора элдин айлар нанг.
Кўтарса маҳмили ҳуснунгни чарх бухтиси
Ики ёнида муносибдур ою кундин занг.
Нафас-нафас қадаҳ ичмасни жазм этармен, лек,
Нетайки, ишва қилур лаҳза-лаҳза соқийи шанг.
Синуқ сафол нла вайрон аро гадо Жам эрур,
Ул анға жому бу Жамшид боғлаған авранг.
Бу базм ичинда наво ул топарки, хизматда
Қади хам ўлса доғи кўнгли ҳоли уйлаки чанг.
Бадан аносирининг чоргоҳин эт хориж,
Навойиё, десанғ айлай фалак сари оҳанг.
402
Май била майхонанинг хиштня тош узра ҳал қилинг,
Чун хуморидин судоъ ўлеа, ани сандал қилинг.
Ҳар не қолса суда бўлғон хиштдин таъзим учун,
Ип тоқиб ҳар жонибидин бўйнума ҳайкал қилинг.
Эй харобот аҳли, соқий орази акси учун
Соф қилмоғлиғ била май кўзгусин сайқал қилинг.
Муғбача оллида чун бўлди сужуд этмак ишим,
Майға марҳун қилсангиз, сажжодани аввал қилинг.
Саҳл эрур жон нақдини соқий учун қилмоқ нисор,
Лек бир паймона тўлдурмоқ била асҳал қилинг.
Масту мажнун чиқмишам майхонадин, эй шўхлар,
Комингиз гар ҳазл эса, ийнак мени маҳзал қилинг.
Кўйидин қувлган ҳавору ақлни» эй дарду ишқ,
Анда саргардон Навоийни вале анкал қилинг.
403
Ғам тошин жисмимға пайконинг била банд айладинг,
Ул самарнн бу йиғочқа паркпайванд айладинг.
Чун шакар ширинлик изҳор этти лаълинг оллида,
Демайин, қилдинг табассумким, шакарханд айладинг.
Элга ишрат бодаси туттунг ёйиб хони висол,
Ваҳки, бизни қон ютуб ғам ерга хурсанд айладинг.
Истамас бўлсанг мени булбул киби шайдо, недин
Юзни гулгун бода бирла гулга монанд айладинг?
Қилдинг ул юз жаннатидин айру бу кўз мардумин,
Одаму ҳар сори ёшин анга фарзанд айладинг.
Даҳр боғининг гулида йўқтурур бўйи вафо,
Ўзни, эй булбул, агар парканд-парканд айладинг.
Эй пари, дебсен Навоий бор эмиш Мажнун киби,
Бир йўли ул телбани қайдга хирадманд айладинг?
404
Эй муғанний ёр базмида наво соз айласанг,
Жон фидонг ўлсун ғамим шарҳидин оғоз айласанг.
Уддек куймаклигим шарҳ эг лисони ҳол ила,
Нағмада удунг лисонин сеҳрпардоз айласанг.
Ўзга оламдин хабар деб бизни тиргуздунг, не тонг,
Бу рисолат бирла гар изҳори иъжоз айласанг.
Розим ар созинг лисонидин баъидул-фаҳм эса,
Анга руҳафзо унунгни доғй ҳамроз айласанг.
Отланиб, бошимни рахшингнинг аёғи остиға
Тийғ бирла солғудек масти сарандоз айласанг.
Парда ёп роз узраву дохил бўл ушбу базм аро,
Ким эрур хориж агар бепарда овоз айласанг.
Чекмадинг лаҳне Навоий кўнглун истаб, айб эмас
Англаб ўзунгни наво аҳлиға шаҳ, ноз айласанг.
405
Ишқ ўтидин қисматим дарду балому қилмадинг?!
Дуди бирла хонумонимни қарому қилмадинг?!
Куймагимга барқн офат қилмадингму оҳни?!
Ўлмагимга ашкни сели балому қилмадинг?!
Зулм тиғидин танимни этмадингму банд-банд?!
Фурқатингдин банд-бандимни жудому қилмадинг?!
Дема, эй кўзким, не қилдим, гар сени кўр истасам,
Бир боқиб, юз минг балоға мубталому қилмадинг?
Эй кўнгул, ҳолимни қилдинг арзу афзун қилди зулм,
Билмадингму, ё билиб яхши адому қилмадинг?!
Шиква қилсоқ сендин, эй гардун, раво эрмас дема,
Бизни беком айлаб, эл комин равому қилмадинг?!
Баҳри ишқ ичра, Навоий, ошнолиғ топмадинг,
То бу бир кўзни Арас, ул бирни Ому қилмадинг!
406
Эй кўнгул, ер-кўк асосин асру бебунёд бил,
Ул кесакни сувда кўр, бу сафҳани барбод бил.
Жисм уйи чунким эрур фаний, тафовут йўқ, ани
Гар фано селобидин вайрону гар обод бил.
Тўрт унсур қайдидин то чиқмағайсен, нафъ эмас
Осмоний тўрт дафтарни тутайким ёд бил.
Эйки дебсен, ҳақни не таърифу васф ила билай?
Васфдин мустағнию таърифдин озод бил.
Тенгри зикриким, малойикка ғизойи руҳ эрур,
Бу ғизони ҳақ йўлиға кирган элга зод бил.
Гар ҳабибим қилса изҳори калом, эй пири дайр,
Исийи Марямни ул дам гунги модарзод бил.
Мантиқи ишқ ичра ошиқил тасаввур айла навъ,
Фард бўлғонларни бу йўлда анга афрод бил.
Эл оёғига тушардин бошқа чиқмоқ расмини
Май куҳанпиридин ушбу дайр аро иршод бил.
Эй сулук аҳли, қачон мақсуд топқумдур десанг,
Мосиваллоҳни фано кўрган кунин мийод бил.
Эйки дебсенким, билай тавҳид сирридин хабар,
Шаръдин неким тажовуз айлади, илҳод бил.
Дўст васлин топмоғон дунёву уқбодин кечиб,
Ушбу дардингға Навоий ҳолин истишҳод бил.
407
Оғзидин чиққан ҳадиси нфуку рангинни бил,
Лаъл суфтидин чиқорғон риштадур ранги қизил,
Бир забона ҳар ярамда сўзи ишқингдин эрур,
Кўнглум ўти шарҳига очқон оғизлар ичра тил.
Эй ажал, кўйида бошим қил оғирким, айламиш
Ҳажр ашким селин илдам, заъф жисмимни енгил.
Қон ёш ичра ғарқадур жисмим, чиқар, эй муғбача,
Кўрсанг андоқким олурсен лаългун май ичра қил.
Хўблар ҳар дам ўтар сенсиз қошимдин, ваҳки, бор
Ҳар нафас ҳажринг манга бу ойлар ўтган бирла йил.
Сарсаредур ҳар даминг мақсуд изин гум қилғали,
Гар бу водий ичра ғафлат бирла юз минг йил тирил.
Эй Навоий, фақр туфроғиға кўп тўктунг сиришк,
Гар тилар бўлсанг фано ҳам анда-ўқ эмди йиқил.
408
Анингдек мастмен дай субҳиким, бу мушкил эрмас ҳал,
Ки майлиқ шиша қўйғон ширадур ё шуълалиқ манқал.
Қуёшдек титрамак дафъин саҳаргаҳ орзу қилсанг,
Қуёшдек жомни титраб сумурмак фарз эрур аввал.
Мунунгдек фаслким, тун мушкини чарх этти кофурий,
Сабуҳий майдин улким бўлса лояъқил эрур аъқал.
Судоъим ғолибу гулгун майимни муҳтасиб тўкмиш,
Топиб олдимға ул балчиғдин-ўқ суртай қизил сандал.
Совуғ ё тийра эрса дай сабуҳи, иста равшан май,
Нетарсен меҳр ўтидин шуъла ё ой нуридин машъал?
Хуш ўл махмурлуғдин тийра кўзким, очқач-ўқ бўлса
Ўшул кўзгуга соқийнинг ҳилолий қошидин мисқал.
Маҳосин субҳдин боғлаб, сочар ўт оғзидин гардун,
Сабуҳ аҳли, нишот айлангки, топмишсиз ажаб маҳзал.
Май ичра акс эрур соқий юзидин, англамон, ёхуд
Кўзум наззорадин тўрт ўлди, ёхуд бўлмишам аҳвал.
Қулоқ ҳар сўзга солма истасанг ишқ ичра расволиқ,
Ки воиз кўп чекиб фарёду носиқ кўп дегай муҳмал.
Муяссардур, Навоий, ёр васли хилвате топсанг,
Ки яъни бўлмаса ул хилват ичра ўзлукунг анкал.
409
Юзунгни кўрдум, эмди кўзларимни боғла, эй қотил,
Ки ногаҳ бўлмағайлар ўзга юзни кўргали мойил.
Китоб авроқидек бўлғай мусаттаҳ қолмайин даври
Ғамим тошиға бўлса бир нафас тўқуз фалак ҳомил.
Мени бедилнинг оҳин ўкмаким, оламни куйдурди,
Ҳануз эрмас кўнгулнинг шуъласи бу ўт аро дохил.
Танимда кул эмас гулхан нишони телбаликдинким,
Кул ўлдум ўртаниб ишқинг ўтидин, лек сен ғофил.
Лабинг шавқи кўнгулдин халқ таън айлаб қачон кетсун,
Сабодин ғунчанинг ҳаргиз бўлурму ҳумрати зойил?
Недур ой сафҳаси бўлғон қародин доғлиқ, гўё
Жамолинг дафтарин ёзғонда бўлмиш бир варақ ботил.
Менинг журм ичра узрум шайхнинг зуҳд ичра ужбидин
Батардур, дўст лутфи ҳолима гар бўлмаса шомил.
Фиғони ўқидин булбулнинг, эй гулбун, ҳазар қилким,
Тикан пайкониға гул жавшани ҳаргиз эмас ҳойил.
Навоий қуллуғин фақр аҳлининг пири қабул этса,
Эрур бир банда озод айлаган янглиғ шаҳи одил.
410
Ҳажр ўтиға истасанг ёқилмағайсен, эй кўнгул,
Ёрдин зинҳорким айрилмағайсен, эй кўнгул.
Ваҳ, не толиъдурки топмай умре истаб ёрни,
Чун сени ёр истагай, топилмағайсен, эй кўнгул.
Буки қон бўлдунг десангким, ошкоро бўлмасун,
Майл этиб ёшлар сари қотилмағайсен, эй кўнгул.
Десалар: Лайлиму ортуқ ҳусн аро ё ул пари?
Гарчи Мажнунсен, керак ёнғилмағайсен, эй кўнгул.
Қилди чун соқий лаби етган қадаҳ ҳушунгни маҳв,
То абад зинҳорким ойилмағайсен, эй кўнгул.
Ғунчасин ғамдин вале соқий баҳори оразин
Очса, билмонким, недин очилмағайсен, эй кўнгул?
Давлати боқий Навоийдек эрур топмоқ маҳол,
То тамом ўзлукни фоний қилмағайсен, эй кўнгул.
411
Чаманда қонини баским оқизди зор кўнгул,
Соғинма ғунчаки, гулбун кетурди бор кўнгул.
Не гуллар очқай алам гулшанида ғунча киби,
Ниҳоний захмларин қилса ошкор кўнгул,
Тўнунгда тугма эмас барча лаъл пайкони,
Лабинг ҳавоеиға борур тузуб қатор кўнгул.
Чаманда қон ёғар ўтсанг магар санубар уза,
Очар жароҳати оғзини ҳар фигор кўнгул.
Туташқон ўтдурур ўтун аро буким топмас
Фироқннг ўқлари бирла даме қарор кўнгул.
Фатилаларни ярамдин чекиб туташтурди,
Магар ғамингда қўяр доғи интизор кўнгул.
Фироқ захмида очмиш оғиз, кетур, соқий,
Қадаҳки, истамас ўлмоғни ҳушёр кўнгул,
Не меҳр иси, не вафо ранги топқунг, эй булбул,
Бу боғ гулларига берма зинҳор кўнгул.
Навоий этғай онинг таркин ихтиёр, валек
Қачон берур анга бу ишда ихтиёр кўнгул?
412
Мен жаҳондин кечтиму кечмас менинг жонимдин эл,
Мек илик жондин юдум, чекмас илик қонимдин эл.
Тўш-тўшумдин баски расволиғ ўти лов-лов ёнар,
Ҳар тараф йўлдин чиқарлар ўтсалар ёнимдин эл.
Бахтим уйқусиға гўёким сурудедур ҳазин,
Кўйида буким уюмас ҳар тун афғонимдин эл.
Тонимаслар бир-бирин ёққон мазаллат гардидин,
Сўрғали ҳолим кириб чиққунча вайронимдин эл.
Менда тумори жунундек печ, ваҳким, бехабар
Ҳар тараф кўнглумда қонлиғ доғи пинҳонимдин эл.
Истарам, эй Хизр, келгаймен қилиб жон бирла тавф,
Каъбайи кўйин хабар топқунча борғонимдин эл.
Эй Навоий, қилмағайлар айб агар девонамен,
Ул пари васфин ўқуғон сойи девонимдин эл.
413
Қаро кўзум, келу мардумлуғ эмди фан қилғил,
Кўзум қаросида мардум киби ватан қилғил.
Юзунг гулига кўнгул равзасин яса гулшан,
Қадинг ниҳолиға жон гулшанин чаман қилғил.
Таковарингға бағир қонидин ҳино боғла,
Итингға ғамзада жон риштасин расан қилғил.
Фироқ тоғида топилса туфроғим, эй чарх,
Хамир этиб, яна ул тоғда кўҳкан қилғил.
Юзунг висолиға етсун десанг кўнгулларни,
Сочингни боштин аёғ чин ила шикан қилғил.
Хазон сипоҳиға, эй боғбон, эмас монеъ,
Бу боғ томида гар игнадин тикан қилғил.
Юзида терни кўруб ўлсам, эй рафиқ, мени
Гулоб ила юву гул баргидин кафан қилғил.
Навоий анжумани шавқ жон аро тузсанг,
Анинг бошоғлиғ ўқин шамъи анжуман қилғил.
414
Номаси қўйнумда, баским изтироб айлар кўнгул,
Ўпгали чиқмоққа гўёким шитоб айлар кўнгул.
Тоза бутмиш эрди кўксум чоки, ваҳким, толпиниб
Чиққали ул рахнани ҳар дам хароб айлар кўнгул.
Ўқи захми йўлидин солсам ичимга номасин,
Бир фатила марҳам ўрниға ҳисоб айлар кўнгул.
Чирмабон жон пардасин маншур уза воло киби
Кўрмасун деб ғайр они, гўр ниқоб айлар кўнгул.
Ғунчадек қат-қат бўлуб қон ул мусофир шавқидин,
Номаси янглиғ дамо-дам печу тоб айлар кўнгул.
Мубҳам эрмиш руқъаси давроннинг асру ёваким,
Жонға бу андишадин ҳар дам азоб айлар кўнгул.
Эй Навоий, очти кўксумнинг тикилган чокини,
Номаси қўйнумда, баским изтироб айлар кўнгул.
415
Ёрдин келмиш манга бир турфа мактуб, эй кўнгул,
Ким эрур ҳар сатри, бал ҳар лафзи марғуб, эй кўнгул,
Лафз йўқ, ҳар ҳарфи жон ҳирзи, доғи ҳар нуқтаси
Мардумак янглиғ биайниҳ кўзга матлуб, эй кўнгул.
Айладим тумор, агар тумор этар дафъи жунун,
Бу мени қилмиш жунун илгида мағлуб, эй кўнгул.
Сафҳада эрмас муҳаббат шарҳиким, келмиш кийиб
Ҳуллайи кофурғун бир турфа маҳбуб, эй кўнгул.
Асру кўп такрор этардин ул париваш номасин
Бўлмишам эл ичра мажнунлуққа мансуб, эй кўнгул.
Ғайрдин сафҳангни қилғил пок, яъни айлама
Хотиринг лавҳини ҳар хат бирла маъюб, эй кўнгул.
Ғамдин озод ўлди хаттидин Навоий, бермаса
Бегига қуллуққа хат бўлғайму маҳсуб, эй кўнгул?
416
Эй кўнгул, бир навъ ўлубмен аҳли даврондин малул,
Ким эрурмен кимки ондин яхши йўқ, ондин малул.
Ҳажр агар будур, нетай мен жонни, жон нетсун мени,
Ким эрур ҳар лаҳза мендин жону мен жондин малул.
Тенгри халқ этмиш мени гўё малолат чеккали,
Ким даме йўқким, эмасмен халқи нодондин малул.
Неча диним узра титрай дилраболар кўйида,
Эй мусулмонлар, бўлубмен кофиристондин малул.
Истасанг мақсад, қадам қўй, таън тошидин не бок,
Каъба топти бўлмағон хори муғилондин малул.
Эй кўнгул, фикрингни қилким, дўсту душманлар юзин,
Кўрмас эрди, бўлмаса сен зори ҳайрондин малул.
Эй муғанний, тут «Ироқ» оҳангию кўргуз «Ҳижоз»,
Ким Навоий хотири бўлмиш «Хуросон»дин малул.
417
Ул париким банди зулфиға мажониндур уқул,
Мен киби девоналар қайдин қачон қилсун қабул.
Зарра эрмаским қуёш ажзоси нур айларга касб,
Ул пари қасриға равзандин қилур ҳар дам нузул.
Оламоро ҳусн ила жонбахш нутқунгму экин,
Ё Масиҳо руҳи Юсуф жисмида қилмиш ҳулул?
Эйки дерсен, келдингу шод ўлғуси васлингға ёр,
Шод бўлғай эрди бўлғон бўлса ҳажримдин малул.
Мусҳаф авсофингда эрмиш, оллоҳ-оллоҳ, мужмале,
Сура-сура ҳар карашманг шарҳида ийнак фусул.
Ерга сочинг судралур кулбамга кирсанг хам бўлуб,
Меҳр паст ўлғон замон андоқки топқай соя тул.
Икки зулфунг тўлғонур ҳар дам сабо таҳрикидин,
Икки ҳинду нағма бнрла зоҳир этгандек усул.
Ростлиқдин дайр тоқиға мадор ўлмоқ, не айб,
Соликеким бўлса хизматда сутун янглиғ ҳамул.
Бўлмаса эрди Навоий сирри ишқингға амин,
Не залум этгай эдинг онииг хитобин, не жаҳул.
418
Қон тўкар кўз оразинг гулгуналиқ кўрган маҳал,
Не учунким суйи онинг қон ила бўлмиш бадал.
Тоқи ахзар қотти барча фитнаву бедодини,
Қошингга машшота гўё вўсма айлар чоғда ҳал.
Нилдин гулгун узоринг боғида ҳар сори хол,
Нилуфар гулшан аро ҳар ён очилмиш фил-масал.
Кечрак очмоқ бурқаъ эрмас эл ўлар деб раҳм учун,
Балки айларсен улус кўпрак йиғилсун деб ҳаял.
Боғ аро ҳар ранг тўн эгнида чиқмиш уйлаким,
Ҳур жаннат сайриға чиққай кийиб турлук ҳулал.
То юдунг зуннори зулфунгни, сочилғон суйидин
Кишвари ислом аро юз минг бино топмиш халал.
Даҳр шўхидин, Навоий, тут қироқким, боғласанг
Бир аёқ сув бирла ақдин, улдурур жоми ажал.
419
Ёр ҳижронида сарвақтимға еттинг, эй ажал,
Жон фидонг этсам ҳануз оздурки, келдинг дармаҳал.
Жон талашмоқлиққа қўйма лаъли ҳажридин мени,
Чун эрур таъхир аро офот, кўп қилма ҳаял.
Жонни бот олмоқ санга мушкул эса, жон чекма кўп,
Қўйки, бу мушкулни бот айлар анинг ҳижрони ҳал.
Ҳажридин ўлмай висоли нўшидин топсам умид,
Айлагувдур саъй ўлмакдин тирилмак фил-масал.
Ҳажр бемориға қотил заҳр эрур ҳайвон суйи,
Эй Масиҳ, асра нафас, бу нуқтада қилма жадал.
Сўнгғи кундин ҳалқ тарсон, мен бурун кундин ваҳим,
Элга ғам шоми абад келди, манға субҳи азал.
Ич Навоий, ғусса таҳлилиға гулгун бодаким,
Бир пиёла лаъли маҳлул ўлмади андин бадал.
420
Кўзумда ҳажр ўтининг ҳумратин кўр, дема қондур ул,
Қаро соғнима, пайконинг суйи томғон нишондур ул.
Лабинг холики хат ёшурди жонни ёшурун ўртар,
Ҳамоно ишқдин жонимдағи доғи ниҳондур ул.
Кўнгул боғи аро ҳар ён ўқунг захми эмас, гўё
Ниҳоли меҳринг экмаклик учун қозғон макондур ул.
Кўзумнунг мардумиким, то саҳар кавкаб санар ҳар тун,
Ул ойдин уйқу айёрин қоварға посбондур ул.
Кўнгулдин келган оҳим хайлини манъ этмасам авло,
Ки меҳнат кишваридин азм қилғон корвондур ул.
Қадинг сарвидадур кўнглум қуши, ваҳ, сунбулунг эрмас,
Ким ул сарв узра қуш қасдиға чирмашқон йилондур ул.
Суроҳий оғзида қил шаклидин хушдилмен, эй соқий,
Магар айшу фароғат тойириға ошёндур ул.
Эмас бўлсанг таайюн хонақоҳи шуғлидин эмин,
Фано дайриға кир фил-ҳолким, дорул-амондур ул.
Навоий заъфин англаб, ўзгага ҳамл этма жаврунгни
Ки йиллар ушбу оғир юкни чеккан нотавондур ул.
421
Қуруди чеккали қондин кўзум ниқоб қизил,
Бале, ёғинсиз ўлур чин бўлур саҳоб қизил.
Кўзумда лоладек ул юз ғариб эрур қон ёш,
Ки бўлса гул қизил, ўлмас анга гулоб қизил.
Бошим сипеҳрдек эврулди, қон ёшим сари боқ,
Ки ҳар замон югурур анда бир шиҳоб қизил.
Кўзум қизарди қизил ашк рангидин, гарчи
Қизил бўлур суву бўлмас анга ҳубоб қизил.
Кўнгулии чуркади ишқинг, валек эрур тўла қон,
Ёлинда куймишу кессанг эрур кабоб қизил.
Бу қонки, водийи ишқ ичра оқти, борса, не тонг,
Самум рангидек ул дашт уза сароб қизил.
Не жилва эрди қизил тўн билаки, қон ёшдин
Либосин айлади ишқингда шайху шоб қизил.
Лабинг ғамида Навоий ўзин тилар бехуд,
Не тонг, май ичса анингдекки, лаъли ноб қизил.
422
Эй мусаввир, дилбаримға суврате монанд қил,
Кўрмагидин хотиримни гаҳ-гаҳе хурсанд қил.
Ул ҳарир узраки тарҳ этгунгдурур тимсолини,
Сиғмаса, зайлиға жоним пардасин пайванд қил.
Бўлмасун бу тўъмадин маҳрум ул куй итлари,
Эй ажал, тақсим учун бағримни юз парканд қил.
Ул париваш чиқти усрук секретиб кўнглагча, вой,
Носиҳо, девона бўлдум, эмди тарки панд қил.
Лаъли шириндинки қилдинг айшни жонимға талх,
Неча ачиғ сўз демак, бир қатла шаккарханд қил.
Жоми Жамнинг роҳи Афридун йилони заҳридур,
Эй кўнгул, ўзни сафоли фақр ила хурсанд қил.
Ҳожати будур Навоийнинг, худоёким, ани
Муғбача ҳусниға муғ дайрида ҳожатманд қил.
423
Қани бир чеҳраки, майл этгай анга хаста кўнгул,
Қани бир зулфки, бўлғай анга вобаста кўнгул.
Захми оғзида лабинг зикрию аҳволи қатиқ,
Жон етиб оғзиға ҳол устидадур хаста кўнгул.
Ғусса тирноғи билаким қилур атрофини реш,
Нақш этар эгма қошинг шаклини пайваста кўнгул.
Ғам емон бузди эса кўнглум уйинким, қўймас
Махзани ишқини то бўлмас, шойиста кўнгул.
Таҳ-батаҳ қон демаким, икки юзунг шавқидин
Дард боғида қилур лолаву гул даста кўнгул.
Кўнглум ар бўлмаса вобаста, тонг эрмас, эй шайх,
Борму охир бори олам аро вораста кўнгул?
Зулмидин деса Навоийки қилай ишқин тарк,
Манъ этиб, ичкаридин ёлбарур оҳиста кўнгул.
424
Қасди жоним қилди ҳажр, эй қотили хунхор, кел,
Қон тўкуб жонимни олмоқ истасанг, зинҳор кел.
Ашк дуррин кўзда, жон нақдин овучда асрадим,
Ким қачон келсанг, йўлунгда қилғамен исор, кел.
Руҳум айрилмиш бадандин гар тиларсен, эй ҳабиб,
Айламак Исойи Руҳуллоҳ дамин изҳор, кел.
Айтмон келгил, доғи қилғил таваққуф лаҳзае,
Келгач-ўқ борғил, вале жонимни олғоч, бор, кел.
Жон етибтур оғзима, дермен лабингға топшурай,
Лутф этиб қилғил мени жон бирла миннатдор, кел.
Дайр аро май ичкали келгум, десам дер муғбача,
Бут қошида бош қўюб боғлар эсанг зуннор, кел.
Жон Навоийни, Навоий жонни сенсиз истамас,
Они жоннинг, жонни онинг ранжидин қутқор, кел.
425
Юзи ойина қилди кўзгуни ул сиймбар ҳойил,
Анингдекким қуёш рухсориға бўлғай қамар ҳойил.
Ул ўтлуғ юзни қилмоқ зарварақ пинҳон эмас мумкин,
Не имкондур кўрарда шуълани бўлмоқ шарар ҳойил?
Кўрунмас зор кўнглум жаҳд этиб пайканларинг ичра,
Магар ул қушқа бўлмиш касрати барги шажар ҳойил.
Суни андоқки ёпқай сафҳа-сафҳа барги гул тушгач,
Ёшимға пора-пора бўлмиш ажзойи жигар ҳойил.
Сочингға гарди Яздий меъжаринг ҳойил бўла олғай,
Бўла олса саводи шом уза шабнам агар ҳойил.
Сафардур мужиби ҳирмони дийдор аҳли шавқ ичра
Ҳамоно васл хуршидиғадур гарди сафар ҳойил.
Юзунгни оч, агар худ риштайи жондин дурур бурқаъ,
Бериб жон истамас дийдорға аҳли назар ҳойил.
Дема, соликка ҳойил не экин мақсуд васлидин,
Эрур ақлу ҳису дунёву уқбо сарбасар ҳойил.
Десангким, ўзлугумдин, ўзга ҳойил борму жононға,
Бўлурму, эй Навоий, ишқ аро мундин батар ҳойил?!
426
Ҳар киши кўрса қизил хорода ул маҳваш жамол,
Қон ёшим мавжи аро қилғай қуёш акси хаёл.
Новакин чекмангки, чирмалмиш анга жон риштаси,
Куч била чиқмоқ не имкон реша беркитган ниҳол?
Ул қуёшнинг маркаби кўк тавсанидур, не ажаб,
Гар рикоб ўлмоққа бош бир-бирга еткургай ҳилол.
Нун бошинда шамра янглиғдур қошинг узра гириҳ,
Ораз узра нуқта мислидуф узоринг узра хол.
Гўйиё қилғай қуёш бирла шафақдин ранги ҳал,
Сунъ наққоши тасаввур қипса чеҳрангдин мисол.
Майда соқий аксини кўрган эгилдим ўпгали,
Бош кўтармон эмди, яъниким топибмен инфиол.
Эй Навоий, ўлгил ондин бурнаким, етгай ажал,
Ким ажал етгач ўларга бурмагай шояд мажол.
427
Сарвдек хазро либосинг бирла, эй нозик ниҳол,
Тўтиесен жилвагар, шаккар санга ширин мақол.
Оғзингу белинг ҳадису рамзини билмай яқин,
Эл аро пайдову пинҳон мунча тушти қилу қол.
Билгурур юзунғ тиҳидин турфа хатти мушкбў,
Сабзадекким, бўлғай анинг устида равшан зулол,
Ишқ аро топсам малолат сабрдин, йўқ ҳайрате,
Дарддин беморға парҳез эрур кўпрак малол.
Эй кўнгул, гар тори жисмимда наво йўқ, не ажаб
Нола қилмас гарчи печу тоб урар саргашта нол.
Ҳасрат оҳидин фалакка ўт солурмен ҳар нафас,
Не экин ҳикмат буким, топмас асоси ихтилол.
Бегунаҳ тўксанг Навоий қонини, йўқтур ғами,
Ким сени кўрган дами қонин санга қилмиш ҳалол.
428
Ким деди меҳринги ул маҳвашқа равшан айлагил
Куч била жонингға жононингни душман айлагил.
Ул пари чун борди, хоҳи телбалардек дашт тут,
Хоҳ зуҳду офият кунжини маскан айлагил.
Чун бўлур ул турфа қуш кўпрак рамида, не осиғ,
Ҳар замон юз қатла гар фарёду шеван айлагил?
Эй қуёш, ишқингда гар саргашта бўлди заррае,
Гарм ўлуб куйдурма, балким меҳр анга фан айлагил,
Бўлмаса ул сарви гулрух ҳамраҳинг, дўзахча бор
Хоҳ азми дашт, хоҳи майли гулшан айлагил.
Ҳар не даврондин келур, таслим хуштур, эй рафиқ,
Нафъ чун йўқ, ўзни гар юз қатла тавсан айлагил.
Ғам сипоҳи дафъиға майхонадур дорул-амон,
Эй Навоий, зинҳор ул уйин маъман айлагил.
429
Гулбуни ишратдин узгил барги пайванд, эй кўнгул,
Ғунчадек бўл қон ютуб кулмакка монанд, эй кўнгул.
Қилма тарк эврулмак ул гул гирдиға булбул киби,
Қилсалар гар ғунчадек парканд-парканд, эй кўнгул.
Оразу лаъли хаёли бирла сен то хастасен,
Нафъ этар гўёки бу заъфингға гулқанд, эй кўнгул.
Лаъли не кондиндурур, невчун ҳадис этмас дема,
Не ато бордур Масиҳоға, не фарзанд, эй кўнгул.
Оразинг очқач, демаким, ошиқ этма халқни,
Ўтқа бермаклик дурур куйдурма деб панд, эй кўнгул.
Бисмил этти сайд кўнглидек сени тийғи қазо,
Ёхуд ул лаб шавқндин қилдинг шакарханд, эй кўнгул?
Эй Навоий, боқма тун-кун холию рухсориға,
Донаву сув бирла сайд ўлмас хирадманд, эй кўнгул.
430
Қилди овора мени хастани овора кўнгул,
Хонумонимни қаро этти юзи қора кўнгул.
Итларинг оллида юз пора кўнгулни солдим,
Муна кўр, ҳар бирининг оллида бир пора кўнгул.
Ёр юз пора қилиб борди ҳазин кўнглумни,
Ҳеч ўсанмай яна ҳар лаҳза борур ёра кўнгул.
Ёш тўкар кўнглум анинг васлиға майл айласа кўз,
Қон ютар кўз, юзини айласа наззора кўнгул.
Ноз ўқин жон била жисмимға уруб худ ўттунғ,
Боқки, қолди боқибон ёлбора-ёлбора кўнгул.
Луъбати даҳр фириби била бозий емаким,
Бермади кимсага бу шоҳиди маккора кўнгул.
Кўнгли истарки, синуқ бўлса Навоий кўнгли,
Бўлмасун шиша кўнгул қасдида, ваҳ, хора кўнгул.
431
Эй, жамолинг равзаси фирдавс боғидек жамил,
Лабларингнинг кавсари айнан тусаммо салсабил.
Истамас бўлса муҳаббат аҳли ёшин Дажладек,
Не учун чекти қазо машшотаси оллингға Нил?
Кўзума йўлунгда туфроғлиғ тиканким санчилур,
Бор биайниҳ сурма ул туфроғ, тикан андоқки мил.
Барги гулдек ҳулла жисмингда сабо таҳрикидин
Титрар андоқким кумуш устида бир муфлис бахил.
Эй кабутар, восил ўлдум, нома келтурмакни қўй,
Ким ҳарими ломаконда маҳрам эрмас Жабраил.
Оразинг ойина юз маҳваш сафодин урса дам,
Кўзгу олким, кўргузур юз важҳдин равшан далил.
Эй Навоий, бода ол, ич хосса бу шукронаға,
Ким саломатдур асолат гавҳари сайид асил.
432
Ул қуёш оғзи уза мушкин ҳол,
Зарранинг нуқтасидин келди мисол.
Гар равондур, не тонг, ул қадки, эрур
Руҳ сарчашмасида тоза ниҳол.
Рахш ҳар ёнки сурар ул чобук,
Югурур теграсида пайки хаёл.
Чобукумнинг отининг наъли эмас,
Тушти шабранг аёғиға ҳилол.
Ғунча оғзики такаллум қилмас,
Ул оғиз ғунчаси қилмиш ани лол.
Ҳажрнинг чораси бехудлуғ эмиш,
Соқиё, жом кетур моломол.
То Навоийдек ўлай они ичиб,
Масту Мажнунсифату шифтҳол.
433
Не қошу юздурур санга, эй ҳусни лоязол.
Бир ой бошида кўрмади ҳеч ким ики ҳилол.
Оғзи сўзин демакда бели ёдима келур,
Оре, дақиқ нукта аро юз берур хаёл.
Кўзу қошинг биайниҳ наргиз бошинда «нун»,
Зулфунг аёғинг остида чун вард аёғи «дол».
«Хат» лафзи кимки ёзса қўяр нуқта юқори,
Мушкин хатингнинг устида андоғ кўрунди хол.
Сарсабз эрур ҳамиша бу гулшанда сарвдек,
Озодаеки бўлса мизожида иътидол.
Васл истарам аён қилибон ашк дурларин,
Сойил ятимлар йиғиб этган киби савол.
Ул чобук оллида бошин этти Навоий гўй,
Чавгони саргузаштима басдур гувоҳи ҳол.
434
Ё раб, ул ой ҳуснин эл фаҳмиға номафҳум қил,
Буйла мавжуд этмасанг, аввал мени маъдум қил.
Барча юздин уйлаким кўзумни маҳрум айладинг,
Барча кўзни ул париваш юзидин маҳрум қил.
Бўлса ишқимда қусуре, кўнглини мендин совут,
Ишким ар пок ўлса, тошдек кўнглин онинг мум қил.
Қилса зулм ул золим элни қилмағил, ё раб, забун,
Чун тазаллумдур ишим, доим мени мазлум қил.
То кўзум қутлуғ юзидин ўзга сори тушмасун,
Ҳар не кўз кўргай, менинг бахтимға они шум қил.
То тирикмен ишқи ҳарфидур ичимда, эй рафиқ,
Ўлсам они-ўқ мазорим тошида марқум қил.
Демаким, борму экин меҳрим Навоий кўнглида?
Анда сенсен, бир тааммул айлабон маълум қил.
435
Қон ёшим ичра таним тўлғанғанин наззора қил,
Лолазор ичра йилон гар кўрмадинг, ўт узра қил.
Бодадинму эркин усрук кўзларингнинг ҳумрати,
Ё узоринг ўти тобидин бўлубтурлар қизил?
Кўнглум ичра ҳар яра оғзида пайконинг учи,
Келди дардинг лаззатининг шукрини айтурға тил.
То тушубмен ул узору икки гису ҳажриға,
Эй қуёш, раҳм айлаким, бўлмиш бир ою икки йил.
Доғима андоза марҳамлик момуғдин истаган,
Кўнглум ичра буйла ҳар ён доғи беандоза бил.
Даҳр бўстонида чун йўқтур вафое, эй кўнгул,
Лоладек гулгун қадаҳ тут, ғунчадек бир дам очил.
Илтифотинг озидин итти Навоий телбараб,
Эй пари, бир ҳам бу мажнунунгға парво айлагил.
436
Нолани ҳар нечаким элдин ниҳон айлар кўнгул,
Сени соғинғоч, яна бехуд фиғон айлар кўнгул.
Ҳар нечаким рози ишқинг яшурурмен халқ аро,
Бир маҳалсиз оҳ ила борин аён айлар кўнгул.
Май тарашшуҳ айлагандек чок бўлғон шишадин,
Захмидин хунобасин ҳар дам равон айлар кўнгул,
Қасд этар кўнглумки, олғай лабларингдин коми дил,
Эмди таҳқиқ айладимким, қасди жон айлар кўнгул.
Кўз кўрар юзунгнию кўнглум мени расво қилур,
Зор этар кўнғлумни кўз, бағримни қон айлар кўнгул.
Шуълайи гугирд кўргузди қазо куйдургали,
Дард ишқ аҳлин буким гардун гумон айлар кўнгул.
Эй Навоий, аввал ул номеҳрибонға учратур,
Кимниким мен бенаводек нотавон айлар кўнгул.
437
Зулфини очмиш сабо, юзига чиқмиш тоби мул,
Зулфу юзи аксидин тўниға тушмиш долугул.
Қон ютуб кўнглум тилар ҳар лаҳза ишқинг доғини,
Курси лиму истагандек аҳли ишрат ичса мул.
Пар эмас булбулда, балким оташин гул шавқидин
Гулханий девонадурким, юқмиш аъзосида кул.
Юзу холинг ўти то доғ этти, бўлмиш лоладек
Кўҳи ғам тиғи жафодин чок-чок этган кўнгул.
Борғуси гардинг фалакка бодполар сайридин,
Бодпойингға, не осиғ, атласи афлок жул.
Гар бинафша хатингга қуллуғ қилурдин қочмади,
Эл аро невчун эрур боши қуйи, бўйнида ғул?
Кирпик эрмаским, Навоий ўтгай ул чобук дебон,
Кўз қаро суйиға боғлайдур қамишлар бирла пул.
438
Қасди жон айлар дамодамким анга юз жон туфайл,
Тифл учун гўё қилур ҳар дам чучуклик сори майл.
Гул юзунгдин келса ашким лолагун, йўқтур ажаб,
Ким баҳор айёмида рангин келур, албатта, сайл.
Тушта кўз суртар эдим юзунга гўё хат эмас,
Бўлди мужгондин тикан бирла тўла ҳуснунгға зайл.
Варқдин бир ламъаву хошоку хасдин кўҳ-кўҳ,
Ишқ ёлғуз зуҳду тақзо черигидин хайл-хайл.
Ул саодат ахтарин кўргач сиришким қон бўлур,
Чун ақиқеким они раигин қилур тоби Суҳайл.
Мазраъи ишқ ичра сочмоққа балият донасин
Айлади кўк тосидин гўё қазо деҳқони кайл.
Зулфу юзи фурқати аёмидин сўрманг ҳисоб,
Ким Навоий кўзига бирдек бўлубтур явму лайл.
439
Кўнглунг истар ёрлар бирла ҳамиша шод бўл,
Мендину кимдинки кўнглуну истамас, озод бўл.
Гарчи сабрим уйи янглиғ айладинг вайрон мени,
Доимо, ё рабки, ҳуснунг мулкидек обод бўл.
Мен чекиб андуҳ, ўлай, эл жони бўлсун ул Масиҳ,
Совурул, эй чархи нигун, эй даҳри дун, барбод бўл!
Бевафолар зулму бедодиға эрмассен ҳариф,
Эй синуқ кўнглум, агар худ шиша, гар фўлод бўл.
Туттум ўлмакдин тирилмак, ҳажр, ваҳ, тенгдур манга
Эмди гар бергил зилоли Хизр, агар жаллод бўл.
Чекма бошким, эмин эрмассен хазон яғмосидин,
Бу чаман ичра агар савсан, агар шамшод бўл.
Эй Навоий, олам аҳлиға чу йўқ эрмиш вафо,
Келу мундин нори бекаслик била муътод бўл.
440
Гар етар ағёрдин юз минг жароҳат, эй кўнгул,
Чунки эрур ёр учун бор айшу роҳат, эй кўнгул.
Каъба истарсен, муғилон чекса тил қайғурмағил,
Бемаломат топмади ҳеч ким саломат, эй кўнгул.
Менмену ул ой ғами сен ҳам агар мардонасен,
Дарду ғам чек, истама кому фароғат, эй кўнгул.
Кимга етгай васл иқболи, агар ҳижрон аро
Сенда бўлса ғам чекарга сабру тоқат, эй кўнгул.
Хурдайи розингни асра ғунча янглиғ қон ютуб,
Ҳар неча қилса жафо ул сарвқомат, эй кўнгул.
Дема, ишқи сўзи кам бўлғай бошимға урса тийғ,
Ким бу сувдин сокин ўлмас ул ҳарорат, эй кўнгул.
Ўртадинг охир Навоийни шарори оҳ ила,
Анга невчун мунча кўргуздунг шарорат, эй кўнгул?!
441
Қоматингға ҳар замон юз жилва, эй зебо ниҳол,
Нотавон кўнглумга ҳар бир жилвасидин ўзга ҳол.
Эврулур кўнглумда ул чобук хаёли ҳар кеча,
Шуълалиқ кўнглумни қилди ишқ фонуси хаёл.
Бош қўяй дедим оёғи туфроғиға, деди: «қўй»,
Бўса истаб лаъли рангин сўрдум, эрса деди: «ол»,
Ғунчайи хандонки дерлар мунфаилдур оғзидин,
Лек кулмак бирла истар қилса дафъи инфиол.
Хатту холи ҳасратидин онча ашким оқтиким,
Бир кўзум тутти ғубору бир кўзумга тушти хол.
Давр ҳам қилди қадингни, ушак тут, йўқ асо,
Негаким дард-ўҳ бўлур зоҳир алиф ёндошса дол.
Эй кўз, онсиз ўзга юз кўрмакни қилмишсен ҳавас,
Ҳажр тиғидин ўюл, ёхуд Навоийдин уёл.
442
Англадинг ё йўқмуким айлар сафар ёр, эй кўнгул,
Ваҳки, бўлдуқ ёна ҳажри илкидин зор, эй кўнгул.
Ул худ айлар азм, мен ҳам хастадурмен, ҳам ғариб,
Гоҳ-гоҳи бўлғасен мендин яабардор, эй кўнгул.
Не борурға қувватим бор, не турарға тоқатим,
Бизни бу ҳолатқа сен қилдинг гирифтор, эй кўнгул.
Бора худ олмон туруб ҳам чун тирилгум йўқтурур,
Бас видоъйинг қилдим, ондин қолма зинҳор, эй кўнгул.
Маҳрами гар бўлмасанг хуштур бу ҳамким, бўлғасен
Итларига ҳамнишину соҳиб асрор, эй кўнгул.
Гар бўлубон ногаҳон толиъ мусоид, бахт ёр,
Топсанг ул ой бирла сўзлашгунча миқдор, эй кўнгул.
Илтимосим будурурким, барча элдин ёшурун
Қилғасен мискин Навоий дардин изҳор, эй кўнгул.
Бўлса сенлик, васл йўқтур ҳар неча қилсанг талаб,
Бўлмаса, матлуб эрур ул дам талабгор, эй кўнгул.
443
Эй кўнгул, ҳижрон кунидур, тортиб афғон йиғлағил,
В-эй кўз, айрулғунгдур ул гулчеҳрадин, қон йиғлағил.
Қўз тутармен, эй булутким, ўтсанг ул гулшан сари,
Чун соғинсанг бизни, ун тортиб, фаровон йиғлағил.
Ростлиқ ҳаққи учун, эй шамъ, бир тун базмида
Чиқса сўз мендин, куюб беҳадду поён йиғлағил.
Эй қадаҳ, қон ютмоғимни мажлисида соғиниб,
Чекса гулгун бода ул гулбарги хандон, йиғлағил.
Кўнглум олғон чоғда, эй кўз, манъи ашк эттим, валек
Қасди жон ҳам қилди чун ул кўнглум олғон, йиғлағил.
Йўл қотиқ, мақсуд мубҳам, яъс ғолиб, эй кўнгул,
Ун чекиб бу ҳолингга, то бордур имкон йиғлағил.
Эй Навоий, белу оғзидин санга йўқтур насиб,
Хоҳ пайдо нола чеккил, хоҳ пинҳон йиғлағил.
444
Боғ мендек сорғориб, булбул менингдек бўлди лол,
Гўйиё мундоғ эмиш бир гулдин айрилғонға ҳол.
Ердаги яфроғ ғарибу хоксор ар бўлмаса,
Мен киби не важҳдин юзи сориғдур, ашки ол?
Сувғаким тушмиш қизорғон барглар, кўрган киши,
Кўз ёшим ичра бағир парголаси айлар хаёл.
Шох Мажнундурки, урён бўлубон айлар фиғон,
Барг Лайлидурки, нилу игна бирла қозди хол.
Ҳажр аро оҳимға боқмай борди, лекин шукр эрур
Ким хазонда сарвға осийб еткурмас шамол.
Бу сориғ рухсор уза ҳар сори ашким ўхшашур
Бир хазонлиғ боғ ичинда ҳар тараф равшан зилол.
Васл англа ишқ боғининг баҳоридин нишон,
Ҳажр билгил гар тилар бўлсанг хазонидин мисол.
Бу чаман раънолари саркашлик этгандин не суд
Ким хазон торожидин эмин эмастур бир ниҳол.
Эй Навоий, бу хазон ўлғай баҳор ила бадал,
Келса давлат гулбуни шаҳзодайи соҳиб жамол.
445
Эй, латофат касбида ҳуснунга ҳожатманд гул,
Юз гулистон ичра йўқ юзунгға бир монанд гул.
Хилъати хазро била ул қомату рухсор эрур
Рост бир сарвеки, қилғайлар анга пайванд гул.
Юзу ғамзангдин мужам қон ёш аро зояндадур,
Йўқ ажаб, чун бор тиканга доимо фарзанд гул.
Жолалар эрмас гули садбарг узаким, айламиш
Жисмини тишлар била ҳажрингда юз парканд гул.
Қайси важҳ ила юзунгга даъво этгай, чун эрур
Ганжи ҳуснунгдин муҳаққир важҳ ила хурсанд гул.
Сарвсен, эй гулъузор, ар бўлса хушрафтор сарв,
Гулсен, эй сарвиравон, гар ҳилса шаккарханд гул.
Эй Навоий, гар сўзунгни ёр эшитмас, айб эмас,
Турғони бирла қулоқдур, лек эшитмас панд гул.
446
Сарвинозим, йўқ ажаб, гар рўзадин топмиш малол,
Ким сув ичмасдан топар пажмурдалик нозик ниҳол.
Йиллар оғзимким қурутмишсен зилоли васл учун,
Билдинг эркин шаммаеким саъб эркандур бу ҳол.
Кун туш ўлмай рўзаву иссиғдин ул ой қилди заъф,
Не ҳарораттур, қуёш, ё рабки, топқайсен завол.
Рўза заъфидинки чиқмас уйдин ўлмиш моҳи нав,
Заъф, кўргилким, тўлун ойимни айлабтур ҳилол.
Рўза муҳри соғиниб дерменки олсам тишлабон
Ҳар қачон кўрсам анинг ширин дудоғи узра хол.
Шарбатин дермен эзай жон ширасидин, ҳил мадад
Зулматингдин тийралиқ, эй Хизру чашмангднн зилол.
Элга шом ўлмиш, Навоийға юзунгдин субҳ эрур,
Ким соғинсун рўза шомин бор экан субҳи висол?
447
Эй, манга сенсиз баҳору боғу бўстондин малол,
Қайси бўстону баҳору боғким, жондин малол.
Сенсизин кўнглум, тонг эрмас, бўлса жаннатдин малул,
Не ажаб, булбулға гулдин айру бўстондин малол.
Бўлмаса кофир кўзунг шайдоси мажнун кўнглума,
Ақлу донишдин танаффур, дину имондин малол.
Ишқи туғёнида юз кўрсатса гулрухлар, не суд,
Ким топар муҳриқ иситғон меҳри рахшондин малол.
Куйдурурлар доғ дафъ ўлсун малоли ҳажр деб,
Вой ангаким, воқиъ ўлғай доғи ҳижрондин малол.
Касрати пайконидяи кўнглум ториқмас, гарчи бор
Иътидолидинки ўтгач оби ҳайвондин малол.
Базм аро ҳар дам қадаҳ кўнгли тўла хуноб эрур,
Мен киби гўё анга ҳам етти даврондин малол.
Қиблайи мақсад тиларсен, дард ўқидин ғам ема,
Истаган тавфи ҳарам кўрмас муғилондин малол.
Чарх анжумдин қулоққа пахталар тиқти, магар
Ғам туни топмиш Навоий чеккан афғондин малол?
448
Уйғониб субҳ уйқусидин, меҳр шамъин тор қил,
Кўз очиб, ҳар гўшадин бир фитнани бедор қил.
Кўзни афсунсоз этиб жонбахш лабдин нукта айт,
Сомирий сеҳрин, Масиҳо мўъжизин изҳор қил.
Кўз тўла уйқу оғирлиқ солмоқ учун қўл очиб,
Ул маҳол уммед бирла бизни миннатдор қил.
Сеп қаро ер узра хоболуд кўзга сув уруб,
Кўз етарча ерни ул сув бирла наргисзор қил.
Лаб этиб нукта, хоболуд кўзга чин солиб,
Жон бериб ўлганга, жонли халқни бемор қил.
Уйқудин ул гулни кўрмак гар муродим бўлмаса,
Кўзума, ё рабки, ҳар бир кирпигин бир хор қил.
Дўст матлуб эрса, ғафлат уйқусидин кўз очиб,
Учмоқ уммеди, томуғ биймидин истиғфор қил.
Эй Навоий, тушта ул ой дедиким васл истама,
Акс эрур тош, сен талабни улча мумкин бор қил.
449
Кеча ул ой бирла эрдим, ваҳ, бу тушдур ё хаёл,
Туш эмас, чун йўқтурур уйқу хаёледур муҳол.
Ишқин изҳор айлабон васлин тилар мунглуғ кўнгул,
Бир гадо янглиғки, айбин кўргузуб айлар савол.
Ораз узра айн янғлиғдур узоринг узра кўз,
Наргиз узра нуқта янглиғдур кўзунг устида хол.
Эгма қаддим заъфи ҳаддин ошти ул юз қошида,
Нотавон бўлғон киби хуршид васлидин ҳилол.
Йиғлабон ул сарвнинг йўлиға тушсам ноз этар,
Сув била туфроғдин бош тортқон янғлиғ ниҳол.
Ҳажр тиғидин қуруқ жисмим қаламдек бўлди шақ,
Лек печон нолалар кўнглумдадур андоғки нол.
Ком эрур жонимға ул олудалиғдин пок лаб,
Эй Навоий, ўлсам ичмон Хизр нўш этган зулол.
450
Ул мукаҳҳал кўз жафосидин агар бўлсам қатилу
Сурма тошидин ясаб қабрим, қўюнг бошида мил.
Лаъли жон олғон далили улки, йўқтур элга жон,
Буки элга жон бағишлайдур, бу доғи бир далил.
Рашкдин ҳар сори ишқинг доғин айлармен ниҳон
Боғлабон марҳам дирам ҳар ён ёшурғондек бахил.
Юзда йўллар шакли тутмиш қон ёшимнинг хатлари
Келки, келмиш кўз хаёлинг хайлиға қонин сабил.
Оразингдин хай манга томғайму деб туфроғмен,
Ул киши янглиғки бўлғай обрў истаб залил.
Соқиё тут бир қадаҳ майким, эритгай тошии,
Ким ғаму андуҳ ғизосидин эрур кўнглум сақил.
То ани ичгач Навоийға очилғай гулситон,
Гар сабук руҳона кирса ўтқа андоғким Халил.
451
Бўлмиш андоғ мунқатиъ аҳли замондин улфатим,
Ким ўзум бирла чиқишмас ҳамзамоне суҳбатим.
Эй хуш улким, тутмиш эрди ваҳш ила саҳрода унс,
Муҳиш аҳволе мангаким, бор ўзумдин ваҳшатим.
Истарам қочмоқ адам водийсидинким, киргали
Вомиқу Фарҳоду Мажнун бас ғулудур хилватим.
Тўлғанурмен ўзлугумдин чиққали, буким зрур
Дард водийсида саргардон қуюндек ҳайъатим.
Эй ажал, тан хирқасин куйдурки, бўлмиш бас оғир
Бу маломат ўқлари бирла тикилган кисватим.
Эй фалак, анжум ушоқ тошин йиғиб бошингға ур,
Чун фано майхонаси хиштидин ўлди турбатим.
Етти кўкни кўк варақлардек совурғай ҳар тараф,
Тоқи мийнойи аро чирмашса оҳи ҳасратим.
Қўй дуру феруза баҳсинким, нужуму чархни
Нилуфар барги уза шабнамча кўрмас ҳимматим.
Лаълдек бошим осилсун ғарқайи хуноб ўлуб,
Лаъл тиккан салтанат тожиға бўлса рағбатим.
Турфа кўрким, халқ коми бирла умрум бўлди сарф,
Турфароқ буким, бировга ёқмади бир хизматим.
Эй Навоий, икки оламдин кечиб топтим висол,
Бу ики бутхонадин эрмиш бу йўлда офатим.
452
Ул пари наззорасиға, ваҳки, йўқтур тоқатим,
Ким қачон қилсам назар, девона айлар ҳайратим.
Бас, не навъ айлай таманноким, висоли шамъидин
Ҳажр шоми гаҳ-гаҳи бўлғай мунаввар суҳбатим.
Суҳбатида бор ҳам топсам бу толиъ қайдаким,
Бир нафас маҳрамлари силкида бўлғай хизматим.
Хизматиға маҳрам ўлсам ҳам қачон имкони бор,
Ким дегай бир лаҳзае бўлғил ҳарифи хилватим.
Бўлса ҳам хилват муяссар, ваҳки, ҳаргиз йўқтурур
Пойбўси давлатин зоҳир қилурға журъатим.
Гар аёқ сунса кўзумга ҳам кўнгулни, войким,
Ул замон кўз рашкидин куйдургусидур ғайратим.
Васл умидин қўй, Навоийким, хаёледур маҳол,
Бу маҳол уммед ила ҳар лаҳза берма заҳматим,
453
Чаманда мунисим не сарв зрур, не гул, не сунбул ҳам,
Манга сарве керакким, сочи сунбулдур, юзи гул ҳам.
Ажаб йўқ, тўлғаниб жисмим, қорорса субҳи айшимким,
Тушуб ул кокул узра чин, юзига тушти кокул ҳам.
Деманг, ул шўх ила асҳоб базмин қил тафарружким,
Талаффуз айлай олмон бу ҳикоятни, тахайюол ҳам.
Юзунг бирла қуёш таърифида гар давр эрур ҳосил,
Келур занжири зулфунг васфида лозим тасалсул ҳам.
Юзу қаддиға ҳуру тўби ўхшар дебсен, эй воиз,
Йироқ эрмас сўз айтурда гаҳи қилсанг тааммул ҳам.
Чекиб кўҳи фироқин сабр қилдим васлиға етгач,
Фиғон чексам, ажаб йўқ, мунча-ўқ бўлғай таҳаммул ҳам.
Юзунг шавқида кўнглум оҳи шамъу гулга ўт солди,
Ки куйди нотавон парвонаву кул бўлди булбул ҳам.
Ғанимат англасун булбулни гул етгачки, бўстондин
Учар гул яфроғи ҳам, қолмас учмай гарчи булбул ҳам.
Хумор ўлтурмиш эрди бўлмасанг муғ дайриға озим,
Бу ишга, эй Навоий, айлади тенгри сени мулҳам.
454
Урармен кўксума тошлар ғам этгач қасди жон ҳар дам,
Қоқармен бу эшикниким, етар бир меҳмон ҳар дам.
Улук топиб бузуғ ичра мени мажнунни гўё чуғз,
Навоҳий аҳдин огаҳ қилғали тортар фиғон ҳар дам.
Ҳамоно туфроғимни лаългун қилмоққадур буким,
Келур бағрим шикофидин лабинғ шавқида қон ҳар дам.
Магар мажнун кўнгулга ҳар дам айлар ул пари жилва,
Йўқ эрса, невчун ўздин борур бу нотавон ҳар дам?
Очар гўё сабо ул гул юзидин ҳар замон бурқаъ,
Буким бир фитна бирла қўзғалур аҳли замон ҳар дам.
Совуғ оҳим бурудат солди олам ичра, ҳиш эрмас,
Булут йўқ— дуди оҳимдин кўрунмас осмон ҳар дам.
Керак ҳар дам қадаҳким, май суйи ҳар лаҳза қайтарғай,
Буким даврон жафосидин етар оғзимға қон ҳар дам.
Бу манзилдин санга йўл азмиға боисдурур буким,
Етар бир карвон ҳар дам, ўтар бир карвон ҳар дам.
Дамодам жавр ила буздунг Навоий кўнглин андоғким,
Бузулғай мулки бир зулм этса шоҳи комрон ҳар дам.
455
Не итни ул бути бегонаваш итики соғиндим,
Ит ошноға ёлинғон киби ул итга ёлиндим.
Юзи назораси дафъ айлади совуғ нафасимни,
Еланг гадой киби офтобрўда исиндим.
Жунун йўлида бу расвоға ёпма пардайи исмат,
Ки йўл қолур агар андоғ оғир либос ёпиндим.
Чу тиғ чекти манга бўлди қатл давлати рўзий,
Ки эл қочиб, анга-ўқ мен заиф хаста сиғиндим.
Ўчурди шуълайи оҳимни тийғи, шукрки, бори
Гудозу сўздин андоғки шамъ ғам туни тиндим.
Бурунқи кам ажаб йўқ гар ўлса Каъбайи мақсад,
Талаб йўлинда бу дамким фано самандиға миндим.
Сочи кўнгул қушининг ҳар париға боғлади торе,
Навоий, эмди сен ўтгилки, мен бу навъ илиндим.
456
Ҳажр тошининг кўкумтул доғидин куйди таним,
Оҳким, гугирд ўти бирла туташти хирманим.
Тийра кулбам ичра ўт солди фироқинг, войким,
Ёруди куймак ўти бирла қоронғу масканим.
Нилдин холу алиф юз узра то нақш айладинг,
Доғ куйдурмак ишим бўлмиш, алиф кесмак фаним.
Ишқ аро бўлдум ғани, кўнглум аро пайконидин,
Ким тўлубтур ул жавоҳир бирла ушбу махзаним.
Зарварақ бирла безабдур гул юзин, ваҳ, турфа кўр,
Ким баҳор ичра хазон зоҳир қилибтур гулшаним.
Эмин ўлмон хонақоҳу хилват ичра ужбдин,
Зоҳидо, майхона, балким куп ичидур маъманим.
Эй Навоий, ул хат этмиш рўзгоримни қаро,
Тонг эмас, йиртуқ яқо бирла қаламдек шеваним.
457
Ўртанур эл фурқатингдин навҳа бунёд айласам,
Қўзғалур олам ўкурмак бирла фарёд айласам.
Емрулур бошимға гўёким фалак ғамхонаси,
Ул қуёш ҳамхонам эрканни қачон ёд айласам.
Ҳажр бийми чун етар ғамгин қилур беихтиёр,
Васл умиди бирла кўнглумни неча шод айласам.
Чарху анжумдин куюбмен, айб эмас, гар оҳ ила
Бу неча ахгар била ул кулни барбод айласам.
Дафъ этай дермен жаҳондин ашк ила ғам туфроғин,
Бу бузуғни сел ила истармен обод айласам.
Салтанатдин бода ортуқдур манга юз қатлаким,
Хушроқ эл бедодидин ўзумга бедод айласам.
Эй Навоий, ҳажр аро етти ажал, қилғайму сабр
Ул Масиҳо ваъдайи васлини мийод айласам?
458
Қилғали юз тил киби кўнглумни чок ул қотилим,
Тиғи ишқи лаззатин айлар ҳикоят ҳар тилим.
Ҳар кеча ғам тоғи ичра жон етиб оғзимға, бор
Мушфиқим бош узра буму кўзи шамъи маҳфилим.
Йиғлағон сойи сариғроғдур юзум, толиъ кўрунг,
Ким сочармен донаву андин сомондур ҳосилим.
Ҳалқа-ҳалқа зулфи доми ичрамен, ваҳким, келур
Тўш-тўшумдин неши ҳажру бу зириҳдур ҳойилим.
Ғам сипоҳи оллидин қочмоқ не имконким, берур
Оҳ ўтию ашк қонидан нишон ҳар манзилим.
Нега даҳр, оё, вафо аҳлининг истар ўлмагин?
Оҳким, ўлгумдурур ҳал бўлмайин бу мушкилим.
Эй Навоий, қилма кўп Мажнун ҳадиси нақлини,
Ким мен этсам нақл, Мажнун бўлғусидур ноқилим.
459
Бу кун аҳли жаҳондин хастахотирмен, жаҳондин ҳам,
Демон аҳли жаҳон бирла жаҳон, биллаҳки, жондин ҳам.
Мени жону жаҳондин ҳажр вақтиким малул этгай,
Ватан ё мулкдин худким десун, бал хонумондин ҳам.
Кўнгулдин жонға еттим, эй ажал, нетгай халос этсанг
Мени ул телбадин, ул телбани мен нотавондин ҳам.
Не айрилмоқ дурурким ёр то айрилди, айрилмиш
Кўнгул мендин, фиғон кўнглумдину ўтлар фиғондин ҳам.
Манга жононсиз ўлмак яхшироқ, эй Хизр, юз қатла
Қетурсанг мужда ўлмоқ бирла умри жовидондин ҳам.
Нафас қатъ ўлди ул юз фурқатидш, кўзгу келтурманг,
Ки мен эмди қутулдум ибтилосиз имтиҳондин ҳам.
Ямон-яхшиға кўп зулм этмагилким, гар будур даврон
Қутулғунг кимки андин яхшироқ йўқ, мен ямондин ҳам,
Итига тўъма, дарбониға бўлсун муттако, ўлсам,
Таним ул кўйдин олманг, бошим ул остондин ҳам.
Фақиҳу Каъба, ринду майкада, хушдур Навоийким,
Сенинг ёдинг била мундин эрур озоду ондин ҳам.
460
Баҳор бўлдию гул майли қилмади кўнглум,
Очилди ғунчаву лекин очилмади кўнглум.
Юзунг хаёли ила вола эрди андоғким,
Баҳор келгану кетганни билмади кўнглум.
Гум ўлди боғда оғзинг хаёлидин, юз ваҳ,
Ки ғунчалар аро истаб, топилмади кўнглум.
Кўзумда жилва қилиб, кўнглум олмоқ истади гул.
Итинг изича ани кўзга илмади кўнглум.
Юзунг назорасида маҳву маст эди, яъни
Ки гул чоғида замоне ойилмади кўнглум.
Замона гулбунида ғунчадекдур эл кўнгли,
Аларға, шукрки, бори қотилмади кўнглум.
Навоий, ғунча тилаб кўнглум оғзин этти ҳавас,
Агарчи топмадн, лекин ёнгилмади кўнглум.
461
Лоладек юзунг хаёлидин тўла қондур кўзум,
Балки лола жомидек қон ичра пинҳондур кўзум.
Ичида сув теграсида ёш қоборғон шакл ила
Сенсизин бир тоза қўйғон доғи ҳижрондур кўзум.
Ел хам этган шамъ ўти андоми бирла ўртанур,
Йўқ ажаб, гар кеча тонг отқунча гирёндур кўзум.
Шохи маржондур қизил раглар, дури ғалтон сиришк,
Бу зарофатдин биайниҳ баҳри Уммондур кўзум.
Ҳар ёрам жисмимда бир ҳайрон кўз ўлмиш ҳолима,
Турфа кўрким, мунча ҳайрон кўзга ҳайрондур кўзум.
То тўкар жонбахш лаълингнинг хаёлидин сиришк,
Баҳри ашк эрмаски, айни оби ҳайвондур кўзум.
Кўз назар йўлин тилар, тутқай видоъ ашкин тўкуб,
Кўз юмуб-очқунча юз кўргузки, меҳмондур кўзум.
462
Магарки, кўз йўлидин оқти қон бўлуб юрагим,
Ки тоғ этакларидек лолагундурур этагим.
Не тушки, ҳажри балосин кўрарда сескансам,
Дукулдамак била қўшнини уйғотур юрагим.
Раминг бўғун-бўғунумни ойирди, ҳам хуштур
Итингга ташламоқ учун бирин-бирин сўнгагим.
Эмас бу холки, кўз оразиға етганда
Қолибдурур ёпишиб айни шавқдин нинагим.
Не базм эрур майи ҳажринг сумурмагим, ҳайҳот,
Ки ҳасрат илги овуч қоқмоқимдурур газагим.
Демангки, қошлари меҳробида тилак тилагин,
Манғаки қошлари меҳроби-ўқдурур тилагим.
Чаманда савсану раъно қадиға мойилмен,
Ки савсаний тўн ила жилва кўп қилур мирагим.
463
Қадингға тўби ўлубтур мутиъу чокар ҳам,
Бу ишга адл тонуқ сарв эрур, санубар ҳам.
Бир учиғаки, момуқ чирмалибтурур бошоғинг,
Кўнгул яросиға бўлмиш фатилалиқ марҳам.
Кўнгулки, оҳи тафидин қорорди пайконинг,
Мени ул этти сияҳрўзу тийра ахтар ҳам.
Ёпишти қонима ҳажринг палоси, уйлаки бор
Шаҳидлиқда кафан, хасталиқда бистар ҳам.
Ишимни муғбачалар ишқи ичра сўрса фақиҳ,
Денгизки, боғлади зуннору чекти соғар ҳам.
Кўнгулга шамъи жамолинг солибдурур бир ўт,
Ки тўзмагай анга парвона, бал самандар ҳам.
Хумор заъфида май баҳри ичра гар тушсам,
Ғариқ мумкин эрур бўлмоғим шиновар ҳам.
Гадойи васлинг эрур булбул, айла раҳм, эй гул,
Ки бир қарор ила қолмас гадо тавонгар ҳам.
Навоий айтса гаҳ ёва, гоҳ лол ўлса,
Не тонгки, музтариб айлабсен ани, музтар ҳам.
464
Кўнгул жон бирла борди ҳамраҳинг, мен дард ила турдум,
Санга жон бирла кўнглумни, сени тенгрига топшурдум.
Нишондур тийра бўлғон ахтари бахтим саводидин
Туганларким, фироқинг ўтидин ғам шоми куйдурдум.
Йиғоч бирла бошоқким, танда қолмиш улдурур марҳам,
Жунундинким, фироқинг ўқларин жисмимда синдурдум.
Туташти шамъдек ҳар бармоғим ҳижрон шароридин,
Илик марҳам қўяй деб чун кўнгул чокига еткурдум.
Чу ул кофир чиқар кўз солмағайсиз, эй мусулмонлар,
Ки мен бечора кўнглумни боқиб турғунча олдурдум.
Қотибдур кўзларимки, не ёпилмоқ, не таҳаррук бор,
Қиё боққайму бир деб, азм этарда баски телмурдум.
Юзин кўргач бошимға тушти мушкин зулфи савдоси,
Фиғонким, бир боқишда юз бало бошимға келтурдум.
Кўйгул тинмасқа қолмиш эрди ҳар навъ орзу бирла,
Ризо кўйида то қўйдум қадам, кўнглумни тиндурдум.
Макон гулхан кулин қилдим, Навоий, телбадек, яъни
Жунун торожидин охир қаро туфроққа ўлтурдум.
465
Чу ёпса наъшим уза муғ палоси идборим,
Белин тонгорға палос узра яхши зуннорим.
Чекиб май аҳли хароботу хирқа чок айлаб,
Кўтарсалар йиғилиб наъш ила тани зорим.
Муғона навҳа била дайр сори азм айлаб,
Чекиб суруди вафо ёр, балки ағёрим.
Ясарда дайри фано даргаҳида қабримни,
Борисиға будурур илтимосу зияҳорим.
Ки дайр пирининг оллида бош қўюб, ер ўпуб,
Ниёзлар била арз этсалар бу гуфторим:
Ки мен худ англамай иш сирридин хабар, ўттим,
Иш улдурурки, гаҳи бўлмасанг хабардорим.
Қадам агар лаҳадим узра қўйсанг, эрмас тонг,
Ки бўлса равзайи жаннат бу кулбайи торим.
Умидим охир эрур дайр пирининг карами,
Гар эмди муғбачалар бирладур сару корим.
Навойиё, боқибон фазл баҳри мавжи сари,
Худой учун тилама тавба бирла озорим.
466
Айни заъфимдин қўлум чун қўлдадинг, эй дилбарим,
Қўйма илгимники, қўрқармен тўкулгай пайкарим.
То жунун беморимен, гулханнинг ўтлуқ куллари
Бўлди гулгун риштадин гуллар тикилган бистарим.
Совуғ оҳимдин зарар топқай эдим ғам базмида
Жисм уйида бўлмаса ўтлуғ кўнгулдин мижмарим,
Қатра хўйлар ичра ул оразни кўрдум, эй рафиқ,
Ўлмагим эрмас ажабким, сувга тушмиш ахтарим.
Дема, лаълим шавқидин сипқормадинг қон бир қадаҳ,
Мен ичармен, кўз тўкар, нетиб тугансун соғарим?
Гулшани фақр ичра-то кирдим эрур, балким эмас
Гунбази нилуфарий гулшанда бир нилуфарим.
Ҳажр тиғи кўп учун жисмимда ҳар ён чекти бош,
Эй Навоий, мен мазаллат тойири, будур парим.
467
Кўнглума ёр истабон, меҳнат келурни билмадим,
Жонға етмай ул ҳануз офат келурни билмадим.
Суратин кўрмак таманно айлабон, кўрмай ҳануз,
Оллима юз минг ажаб сурат келурни билмадим.
Мен юзин кўрмай ҳануз эл васл этар эрмиш тамаъ,
Кўнглума мундоқ қотиқ ҳолат келурни билмадим.
Кўрмай охир таркин эттим, ваҳки, мунглуғ жонима
Васл етмай, жовидон фурқат келурни билмадим.
Ишқ кўйида бало кўп кўрмагин билдим, валек
Ёр таркин тутқуча ғайрат келурни билмадим.
Реш этиб жонимни улким, деди марҳам келтурай,
Марҳам андин ништари ҳасрат келурни билмадим.
Ул рафиқеким анга дедимки, жон айлай туфайл,
Мунча ондин жонима ваҳшат келурни билмадим.
Кўнглума асҳоб зулми жунбида «во ҳасрато»,
Чарх нешин марҳами роҳат келурни билмадим.
Ишқ шаҳроҳиға кирмаши хаёл этмак била
Оллима юз водийи ҳайрат келурни билмадим.
Эй Навоий, қилмағунча мосиволлоҳ таркини,
Комим ичра журъайи ваҳдат келурни билмадим.
468
Тун оқшом келдию келмас менинг шамъи шабистоним,
Бу андуҳ ўтидин ҳар дам куяр парвонадек жоним.
Не ғам, кўргузса кўксум порасин чоки гирибоним,
Кўрунмас бўлса кўксум ёрасидин доғи пинҳоним.
Ғамидин дурри макнундек сиришким оқти Жайҳундек,
Музайян қилди гардундек жаҳонни ашки ғалтоним.
Фалак ҳам тўлди кавкабдин, қуёш ҳам тушти ашҳабдин
Келиб тушмасму маркабдин менинг хуршиди рахшоним?
Жаҳонни зулмат этти чаҳ, бу зулмат ичра ўлгум, ваҳ,
Манга бўлсанг не Хизри раҳ, етиб, эй оби ҳайвоним.
Дема кўкдин қуёш кетмиш, фалакка тийралик етмиш,
Ул ой ҳажрида тор этмиш фалакни дуди афғоним.
Қуёш қочиб юзин уйди, шафақ ўтқа тушуб куйди,
Фалакка доғлар қўйди ғамингдин сўзи пинҳоним.
Навоий киби ҳижрондин бу оқшом ўлдум афғондин,
Ғамим йўқ буйла юз жондин, етиб гар келса жононим.
469
Зулмати ҳижрон қилур қатъи ҳаётим дам-бадам,
Эй Масиҳи Хизрпай, бошимға еткур бир қадам.
Новакинг кўнглум аро синғай дебон пайванд учун,
Кўз қароси обнўсу қон ёшим бўлмиш бақам.
Бошда тийғинг, жон аро новакларингнинг шарҳини
Ёзарам доимки, бор бу ишда ҳамдардим қалам.
Ёр келмиш қабрима, ҳар ён соғинманг лолаким,
Ғайрини ўртарга ғайрат ўтлари урмиш алам.
Руҳ учар ул ён, вале ўртар парин ҳижрон ўти,
Оҳ, агар ул тойири давлат бу ўттин қилса рам.
Эйки, шоҳид кўзу зулфу оғзиға ошуфтасен,
Бир тааммул айлаким, бордур бу мақсудинг адам.
Гар Навоий ишқи ортар, оҳидин сен ваҳм қил,
Ким ўчурур шамъни гарчи ёрутур ўтни дам.
470
Ишқ ила бўлдум масал савдо била афсона ҳам,
Шукрилиллоҳким, яна ошиқмену девона ҳам.
То унутди ошнолиғ расмин ул бегонаваш,
Ошно йиғлар менинг ҳолим кўруб, бегона ҳам.
Ғам туни мендурмен оҳу ашкдин шамъим ўчуб,
Бошима емрулгали турмиш бузуқ кошона ҳам.
Элга меҳринг бор, бузуқ кўнглумга ҳам бир зарра боқ,
Ким қуёшнинг тобидин маҳрум эмас вайрона ҳам.
Эй малоҳат шамъи, ҳар соат мени куйдурмаким,
Кўп ёрумас шамъ агарчи ўртанур парвона ҳам.
Йўқ, бу дайр ичра берур жоми ажал таъмини май,
Ким эрур паймона тўлмоқдин нишон паймона ҳам.
Эй Навоий, гар десанг ул турфа қушни сайд этай,
Риштайи жисмингни дом эт, кўз ёшингни дона ҳам.
471
Лаълингки, соғиндим ани жон розиға маҳрам,
Билмонки. недин хат чиқарур қонима ҳар дам?
Терлаб гул уза сабзанг ўлубтур тару тоза,
Хат гарчи ҳамиша бузулур бўлса варақ нам.
Бош саждаға роғибдуру кўз сурмаға толиб,
Йўлунгда, ажаб эрмас, агар бўлса қадим хам.
Эл панд берур кўнглума, сен новак отарсен,
Нетгак эдим ул захмға бўлмаса бу марҳам.
Билгинки, кўнгул шуъласин изҳор қилибмен,
Ул кунки, туташқай ғам ўтидин бори алам.
Гар оқибат аҳволиға мен воқиф эмасмен,
Кимдурки анга қолмади бу масъала мубҳам.
Гар итти эса хаста кўнгул ғам ема, эй ақл,
Ғам егали бордур чу Навоий, санга не ғам?!
472
Кеча ул маҳвашни ёд айлаб фаровон йиғладим,
Меҳрим ошти субҳдек ҳар нечаким қон йиғладим.
Шамъ аввал оқшом-ўқ куйди фиғоним ўтидин,
Ким мен ўт сочқон булутдек, тортиб афғон йнғладим.
Тун қоронғу, кулба хилват, ҳажридин кўнглум тўла,
Тош уруб кўксумга то бор эрди имкон йиғладим.
Ёр ҳажридин кишига айта олмас ғуссани
Кўнглум этти шарҳу мен маҳжуру пазмон йиғладим.
Чарх ҳам тўкти қуёшнинг ҳажридин кавкаб, вале
Йиғламоқ ул эрдиким, мен зор гирён йиғладим.
Субҳдек хуршид васлидин агар кулсам, не тонг,
Менки субҳи васл учун кўп шоми ҳижрон йиғладим.
Эй Навоий, тош эшитса навҳа қилғай ошкор,
Йўқ ажаб, гар бир тун ўз ҳолимға пинҳон йиғладим.
473
Соқиё, кечаги май нашъасидин жон топтим,
Зулмат ичра масалан чашмайи ҳайвон топтим.
Оғзингга олма олибким, манга тишлаб бердинг,
Ҳам ўшул оғиз ила, гўйи занахдон топтим.
Бода тобию юзунг партавидин тийра кеча
Тўлун ой кўрдуму хуршиди дурахшон топтим.
Меҳрдин кўп нафас урма дер эдим тонгға боқиб,
Ким мен ушбу кеча хуршидни меҳмон топтим.
Мен тўкуб ашк фалакдек, вале беҳудлуғума
Дам-бадам ёрумағур субҳки хандон топтим.
Телба кўнглумки, лабу зулфунғ учун итмиш эди,
Кеча майхона аро масту паришон топтим.
Чархдин меҳр тамаъ туттуму офат кўрдум,
Ёрдин васл талаб қилдиму ҳижрон топтим.
Зулфи фикрида Навоийни лаби тиргузди,
Соқиё, кечаги май нашъасидин жон топтим.
474
Битигингдинки, саводини кўруб жон топтим,
Зулмат ичра масалан чашмайи ҳайвон топтим.
Баҳрдин қатраға таъзим ила таҳсин кўрдум,
Меҳрдин зарраға эъзоз ила эҳсон топтим.
Ҳар «алиф» сарв эди, «ҳе» ғунчаву «дол»и сунбул,
Демайин номаки, бир тоза гулистон топтим.
Анбарин мадлариким меҳр эди мазмуни анинг,
Ҳар узун кечада бир меҳри дурахшон топтим.
Қатра қонларки, кўзум сочти ўқур ҳолатида
Ҳар шабиҳ устида бир лаъли Бадахшон топтим.
Не шабиҳ эрдики мазмуни била ашкимдин
Тошида лаъл, ичида гавҳари Уммон топтим.
Гаҳ-гаҳи хаста Навоий таниға жон еткур,
Битигингдинки, саводини кўруб жон топтим.
475
Висол тухмини эктим, фироқ бар топтим,
Вафо ниҳолини тиктим, жафо самар топтим.
Муҳаббат ўтики ёқтим висол шамъи учун,
Узумни оқибат ул ўтда-ўқ шарар топтим.
Мен ашк бирла юдум ғайр нақшини кўздин,
Валек ғайрға-ўқ ёрдин назар топтим.
Умид баҳрида ҳар неча ғўтаким урдум,
Садаф кўзумдину кўз ёшидин гуҳар топтим.
Дедим, бу рамзни англай, вале хирад пирин
Бу нукта кайфияти ичра бехабар топтим.
Чу дарди ишқ биёбонларини қилдим қатъ,
Адам вилоятидин нори юз хатар топтим.
Навойиё, кеча-кундуз хату юзини тилаб,
Шабона навҳа била нолайи саҳар топтим.
476
Васл баргин узки, мен ҳижрон гулин бўй этмишам,
Меҳр таркин тутки, мен меҳнат била хўй этмишам.
Нахли қаддингғаки бердим кўз ёшидин парвариш,
Эмди бош тортарки ёшдин юз сори жўй этмишам.
Ҳар сори жавлон қилиб етгач манга чектинг инон,
Бу экин журмумки йўлунгда бошим гўй этмишам?
Нома ичра чирмашибон санга етгайменму деб,
Оразим каҳбаргу жисмим риштасин мўй этмишам.
Май бўлуб ашким, ғизо бағрим, суруд афғонларим,
Келинг, аҳли ишқким, ғам хайлиға тўй этмишам.
Шайх боқий бўлсуну зарқ ичра тинмаслиқки, мен
Тинмишам, токим фано дайри сари рўй этмишам.
Топмадим гулчеҳралардин шаммае бўйи вафо,
Эй Навоий, нечаким елдек таку пўй этмишам.
477
Тирик юрурмену бор мендин айру жононим,
Бу умр бирла юруб ўлмаган менинг жоним.
Бағирда юз халаву, ваҳ, демакка йўқ заҳрам,
Кўнгулда қон тўлаву йўқ дам урмоқ имконим.
Не бир аниски, оритса лолайи ашким,
Не бир рафиқки, англаса доғи пинҳоним.
Кўруб қошида муҳибларни жамъу мен мардуд,
Мункайибон бузулур хотири паришоним.
Кўнгул худ иттию жон ҳамдами бўла олмон,
Бир-икки лаҳзаки бор ул заиф меҳмоним.
Азимат этгали ул ганжи ҳусн андоқдур,
Ки чуғз ор қилур кўрса эмди вайроним.
Навойиё, бу наволарки кеча тортармен,
Зуҳал эшитуру хуршид эшитмас афғоним.
478
Эй, қадинг сарви равон, кўюнг баҳору гулшаним,
Меҳнату афғон сенинг ҳажрингда кўрган-билганим.
Қабр тошидур безаклик сарбасар гул баргидин,
Тоза-тоза доғ ила кўҳи бало бўлғон таним.
Чарх меҳнат тошидин то равзан очти ҳар тараф,
Мен маломат булбули, гўё қафасдур масканим.
Меҳнату ғам ўқлариға, ваҳки, юз минг захмлиқ,
Ашки сиймандуд қилғон ҳайъат ўлди жавшаним.
Тиғиким кўксум уйин очти, эшикдекдур анга
Очилиб ёпилса ҳар дам чоклик пироҳаним.
Дўстлар, мени кўнгулсиз деб сўрарсиз, шодмен,
Бўлмайинму шодким, дафъ ўлмиш андоғ душманим?
Ишқ нақди доғи ғам кирмиш Навоий кўнглига,
Ваҳки, бир дам аждаҳодин холи эрмас махзаним.
479
Эйки, аввал қоматинг васфини шамшод айладим,
Сарви жаннат бўлки, эмди сени озод айладим.
Ўзгаларни давлати васлингда хуш тут, чунки мен
Хаста кўнглумни ғами ҳижрон била шод айладим.
Хоҳ сен ёр ўл манга, хоҳ ўзгаларнинг ёри бўл,
Чун мен ўз табъимни бекасликка муътод айладим.
Мужда бер, эй шайхким, тортиб надомат оҳидин,
Булъҳаваслиқ жузви авроқини барбод айладим.
Неча мен маҳрум ўлуб, бўлғай анга маҳрам рақиб,
Шукрким, ғайрат тариқин оқибат ёд айладим.
Ул вафосиз ишқини тарк этмагунча тинмадим,
Не ёмон соатда бу шум ишни бунёд айладим?
Эй Навоий, ҳеч билмонким, унағайму кўнгул,
Онга мунча ажнабий сўзларки иршод айладим.
480
Жунундин уйла туфроғ ўлди жисми ранжпарвардим,
Ки ҳар тош урсалар атфол жисмимға, чиқар гардим.
Неча ҳажринда ўлгум оҳу ашкимдин солиб тўфон,
Вале қўйманг, кўрарга келса сарви нозпарвардим.
Йўлида баски қўйдум чеҳра сончилғон хасу хошок,
Сомонлар билки чекмиш каҳрабодек чеҳрайи зардим.
Паёпай не экан абри баҳорийдин чоқин тушмак,
Булут узра бир учқун солди гўё шуълайи дардим.
Қуюндек гар талаб даштида йўқ мен етмаган водий,
Не ғам, саргашталикда учраса моҳи жаҳонгардим.
Вафо бўстонин ашким бирла сероб айладим умре,
Эрур ғам новаки сарвим, бағир парголаси вардим.
Муҳиқдур, эй Навоий, ул пари мендин малул ўлмоқ,
Нединким, кўйида девоналиғни ҳаддин ўткардим.
481
Меҳр кўп кўргуздум, аммо меҳрибоне топмадим,
Жон басе қилдим фидо, ороми жоне топмадим.
Ғам била жонимға еттим, ғамгусоре кўрмадим,
Ҳажр ила дилхаста бўлдум, дилситоне топмадим.
Ишқ аро юз минг маломат ўқиға бўлдум нишон,
Бир камон абрўда тузлукдин нишоне топмадим.
Кўнглум ичра сарв ўқдур, ғунча пайкон, гул тикан,
Даҳр боғи ичра мундоғ гулситоне топмадим.
Ҳусн мулки ичра сендек шоҳи золим кўрмадим,
Ишқ кўйида ўзумдек нотавоне топмадим.
Кўп ўқудум Вомиқу Фарҳоду Мажнун қиссасин,
Ўз ишимдин булъажаброқ достоне топмадим.
Ул амон ичинда бўлсун, эй Навоий, гарчи мен
Бир замон ишқида меҳнатдин амоне толмадим.
Табъ ганжидан маоний хурдасии, юз қатла ҳайф,
Ким нисор этмакка шоҳи хурдадоне топмадим.
482
Етти сўзи ҳажру чектим оҳи дардолуд ҳам,
Хаста жоним куйдию бошимға чиқти дуд ҳам.
Ким вафо аҳлин синуқтурса, билурмен ончаким,
Кўп зиён қилмаса, боре қилмағай кўп суд ҳам.
Истаган Мажнун мазорин, келки, андин кам эмас
Телба кўнглумни ёшурғон жисми ғамфарсуд ҳам.
Анжум эрмас, ғам туниким ишрат айвонин сипеҳр
Михдўз айлаб, саросар қилди қийрандуд ҳам.
Муддаий, кўп кулма идборимғаким, ёр оллида
Сен киби мақбул эдим бир чоқ мени мардуд ҳам.
Кўп ториқма, эй кўнгул, ул шўх ҳижрони аро,
Шояд ушбу ишда-ўқ эрди экин беҳбуд ҳам.
Эй Навоий, ўлмаса бори фироқингдин малул,
Айрилурда яхшироқким қилмасанг падруд ҳам.
483
Ёғлиғинг илгимда, ашкимни равона айларам,
Кўзга суртуб ашк аритмоғни баҳона айларам.
Ул кўзумга чум етиб, таскин топиб гирёнлиғи,
Кўздин олғач, ёна ашкимни равона айларам.
Ёна етгач, кўзга ашким турса олурмен они,
Ёна борса, чорасин бу навъ ёна айларам.
Кўзда кирпикларни тиллар айлабон ҳар ториға,
Заъфи ҳолим кўз тили бирла фасона айларам.
Балки ҳар ториға жоним риштасин чирмаштуруб,
Жонима касби ҳаёти жовидона айларам.
Бир қадаҳ қуйсангки, тутса муғбача, эй пири дайр,
Нақди дин сармояйи жоми муғона айларам.
Эй Навоий, токи бўлмишмен фано дайрида маст,
Ақлу дин ташвишидин фориғ тарона айларам.
484
Оқизди лимуйи бўркунгни кўргач онча қон кўнглум,
Ки заъф этти сориғ гул ғунчасидек нотавон кўнглум.
Кўнгулда баски ғуячанг фикратидин хурдайи маъни
Йиғибмен, ғунча кўнглидек бўлубтур хурдадон кўнглум.
Санубар кўнглига кўнглумни ўқшатмангки, ўртабдур
Ниҳон ҳар тухм уммедига бир доғи ниҳон кўнглум.
Бадан вайронида ул ҳусн ганжи ҳажридин гоҳи,
Гаҳ ўз ёлғузлуғидин чуғздек тортар фиғон кўнглум.
Дури ишқингни то топмиш, агар чок ўлса сар-тосар,
Гуҳар ютқон балиғ янглиғ дам урмас безабон кўнглум.
Анингдек топти сиймин сойидинг ёди била улфат,
Ки дастомуз қушдек онсиз ўлмас бир замон кўнглум.
Мақоми гаҳ бало тоғидурур, гоҳи фано дашти,
Ки ишқ ичра берур Фарҳоду Мажнундин нишон кўнглум.
Фалак золи ғаму дардин чекардин ўлдум, эй соқий,
Кетургил раз қизин ботким, тилар бир н-авжувон кўнглум.
Навоий, дерки, кўнглунгни кетургил ишқ кўйидин,
Бағоят яхшидур, гар бўлса рози ул ёмон кўнглум.
485
Яна фироқ ўтиға тушти тоблиғ кўнглум,
Тараҳҳумеки қиладур хароблиғ кўнглум.
Соғинса ғунчанг учун қонға эврулур ҳар дам,
Бу юз жароҳат ила печу тоблиғ кўнглум.
Фироқу дард қачон тузса базм кулбамда,
Берур кўзум майи лаълу кабоблиғ кўнглум.
Эрур шарораки хуршид сори борғай тез,
Юзунг висолиға жаҳду шитоблиғ кўнглум.
Юзунгаи кўрдум эса сув била балиғдек ўлур,
Қарорсиз таниму изтироблиғ кўнглум.
Фано ели қониким очса чеҳрайи мақсуд,
Ки тан ғуборида бўлмиш ҳижоблиғ кўнглум.
Навоий ғам едию ўлди, доғи топти висол,
Не топмасун бу сифат хўрду хоблиғ кўнглум?
486
Не кун келгайки, келгай нозаниним,
Не хуш бўлғайки, бўлғай ҳамнишиним.
Саодат хатлари қилмиш ҳувайдо
Отинг чангига суртулган жабиним.
Эрур ул шўх отқан каж гуруҳа
Кўнгул ганжи аро дурри саминим.
Недин ул кўз чекар ўқ гўшалардин,
Гар ўлтурмакка қилмайдур каминим?
Тегурма оташин лаълингға бода,
Ким ул ўтдин куяр жони ҳазиним.
Кетур, эй муғбача, жоми муғона,
Эрур олсанг баҳоси нақди диним.
Навоий, не осиғ, жононға етмас,
Наволарким чекар жони ҳазиним.
487
Не айб, агар майи софий ғамидадур кўнглум,
Ки чанги ҳалқайи зулфи хамидадур кўнглум.
Фалак ҳақиқати фикрида куйди эрса, ие тонг,
Ки аждаҳойе дамоннинг дамидадур кўнглум.
Муғанниё, келу тузгил харошлиқ унума
Ҳазин таронаки, рудунг базмидадур кўнглум.
Нишотдин дема сўз, навҳа бирла бошла суруд,
Ки дарду ғамзадалиқ оламидадур кўнглум.
Фироқ ўтиға тушуб дам-бадам тўкар қон ёш,
Ки охир ўлгуси ўз мотамидадур кўнглум.
Не айб, васлидин ар марҳал ўлса кўнглумда,
Ҳамиша чунки анинг марҳамидадур кўнглум.
Май ич, Навойию, аҳли замондин айлама ёд,
Ки ушбу хайлдин асру рамидадур кўнглум.
488
Вайранаедур масканим, андин манга бисёр ғам,
Оҳим била эшикда ўт, ашким била девор нам.
Нўшидин элда гуфтугў, эй ҳажр, ичармен мен оғу,
Кош ўлсаму кўнглумни бу андуҳдин қутқорсам.
Қил ишқ дайрида мақар, суккониға солғил назар,
Ким бор бу мажмаъ ичра ҳар бир дурдкаш хуммор Жам.
Ҳар ерки анда бир нафас ишратқа топсам дастрас
Юз қатла айлармен ҳавас, ким бўлса эрди ёр ҳам.
Соқий, бугун майин унут, мендек даме хуноба ют;
Мутриб, навое навҳа тут, созингға боғла тори бам.
Десамки, эй бадмеҳр ўғул, юзунг кўруб ой тутти йўл,
Дер: «Ер қуйи гар борди ул, бир шабрави айёр кам».
Мискин Навоий берса жон, эй дийда, ҳар дам тўкма қон,
Ул ҳар неча қилса фиғон, сен асрағил зннҳор дам.
489
Чун ўлармен бир нафас ул дилрабони кўрмасам,
Не ҳаёт имкони бўлғай бир кун они кўрмасам.
Кўнглум ичра топилур ғам новакидин юз нишон,
Ўқидин ҳар кун танимда юз нишоне кўрмасам.
Кўнгул итти, кўзни доғи истарам ашк этса кўр,
Ким тилармен ҳаргиз ул юзи қарони кўрмасам.
Соғинурмен куфр зулфи можаросидин басе,
Гар даме ул шўхи кофир можарони кўрмасам.
Ким вафо гулчеҳралардин кўрдиким, мен кўргамен,
Бўлмас ушбу айб ила ул бевафони кўрмасам.
Ҳар бири юз миннат айларлар, эрур бу ҳам жафо,
Олам аҳлидин не кунким минг жафони кўрмасам.
Эй Навоий, не балодурким, ўлармен қайғудин,
Гар даме оллимда ул шўхи балони кўрмасам.
490
Онча кавкаб тўкти шоми ғам хаёлингдин кўзум,
Ким ёруди оқибат субҳи висолингдин кўзум.
Холдин кўз тийра бўлмоқ расм эрур, бу турфаким,
Ёруди кўз мардумидек турфа холингдин кўзум.
Қуй ақиқи май суҳайли жом аро, эй муғбача,
Ким ёрур ул ахтари фархундафолингдин кўзум.
Васлингга еттим, биҳамдиллаҳки, зойиъ бўлмади,
Улки қон йиғлар эди ҳар дам хаёлингдин кўзум.
Бу сабабдинким недин сенсиз қолиб кўр ўлмади,
Боқа олмайдур юзунгга инфиолингдин кўзум.
Янги ой кўргач халойиқ кўзни юммоқ расм эрур
Лекин очилди кўруб мушкин ҳилолингдин кўзум.
Шукрлиллаҳким, Навоийдек мунаввардур яна
Хоки пойингдин юзум, шамъи жамолингдин кўзум.
491
Ер юзини тутти ашким, кўкка етти нолишим,
Юқори тенгрию қуйи сендин ўзга йўқ кишим.
Ложарам девонаву расвойи олам бўлғамен,
Чун тушубтур, эй пари пайкар, сенинг бирла ишим.
Тиш қадабмен лаълингга узмасмен андин бу тамаъ
Анбури ҳижрон ила бир-бир суғурсалар тишим.
Ҳар бири юз миннат айларлар, эрур бу ҳам жафо,
Юзу зулфунг даврида мундоқ кечар ёзу қишим.
Тийралик дуду шафақдур шуълаву анжум шарор,
Гўйиёким солди ўт ҳижрон тунига қарғишим.
Меҳри йўқлуғдин зрур ҳар тун синони оҳ ила
Кўк ҳисори хайли бирла тонгға тегру сончишим.
Эй Навоий, гар сенинг нолангға йиғлар андалиб,
Бир кун ул гул кўнглига ҳам кор қнлғай нолишим.
492
Не учун тарки муҳаббат қилди моҳим, билмадим,
Бу ғазабким айлади моҳим, гуноҳим билмадим.
Ошиқ ўлдум ёрдин топқай дебон кўнглум висол,
Ҳажр бу янглиғ бўлурни кийнахоҳим билмадим.
Ёр кўйи ичра итти зор жисмим оҳдим,
Қайда тушганни бу елдин барги коҳим билмадим.
Ишқ бўстониға кирганда ҳавойий қуш киби,
Сунбули зулфи бўлурни доми роҳим билмадим.
Ақлу ҳушу сабрим итти кўргач ул кирпик сафин,
Бир-бир ўлмоғни ҳаро кўргач сипоҳим билмадим.
Кирмагунча дайр аро тинч ўлмадим, тут бодаким,
Ғуссадин бу қалъа эрканни паноҳим билмадим.
Эй Навоий, буйла қилғон рўзгоримни қаро
Ҳажр шоми эрди ёхуд дуди оҳим билмадим?
493
Лаълинг ғамидин дийдайи гирён била бордим,
Кўрмай сени юз нолаву афғон била бордим.
Васлингға етай дедиму ҳажрингға йўлуқтум,
Уммед ила келдим, вале армон била бордим.
Васлингға шитоб айлаб ўкуш ғам била ёндим,
Ўқдек келибон бир неча пайкон била бордим.
Оламға видоъ эттим ўшул юз ҳавасидин,
Юз шукрки, охир даме имон била бордим.
Умре тилаб иш сиррини кетмак керак охир,
Ким шаммае андин мени ҳайрон била бордим.
Оламға видоъ эттим, оч ул юзни дамеким,
Зоди абад этай, чу бу борғон била бордим.
Дедимки: Навоийдек ўлай меҳринг ила-ўқ,
Юз шукрки, ул ваъдаву паймон била бордим.
494
Водийи ҳажрингда бир дам қон ютардин қонмадим,
Ушбу ўтлуғ водий ичра тинмадим, то ёнмадим.
Ўлганимдин сўнгра келди сўрғали дардимни ёр,
Уйқу, кўрким, бошима етиб қуёш, уйғонмадим.
Оразим сорғорди олтундек сочинг савдосидин,
Мундин ўзга нақд ул савдо аро қозғонмадим.
Кўйига айландурунг наъшимки, ҳижрон заъфида
Ўлтуруб ҳайрат мени бир уд тараф айлонмадим,
Нол янглиғ гарчи хаттинг шавқидин бўлдум заиф,
Лек жаврунг тиғи бошимға келиб тўлғонмадим.
Салтанат, кўрким, ниҳоли меҳрдин арз эттилар,
Жуз фано майхонасининг кирпичин ёстонмадим.
Ишқида иқрор кўп чекма мени ўлтургали,
Эй Навоий, чунки мен ҳаргиз бу ишдин тонмадим.
495
Саҳар кўрдум юзин, оқшомғача куйди ҳазин жоним,
Бу эрди субҳи васлим, то не бўлғай шоми ҳижроним?
Қуёш кулбамға ингандин манга юз қатла хушроқдур
Қаро шомимни равшан айлаган шамъи шабистоним.
Не янглиғ ёшурай ҳижрон ғаминким, фош этар ҳардам
Оғиздин шуълалиқ оҳим, назардин ашксиз қоним.
Ажабдур тойири васл истамак кулбамға қўнмоқким,
Яқиндур насри воқиъни учурғай кўкдин афғоним.
Қадинг нахли хаёли кўздадур, эй навбаҳори ҳусн,
Маозоллоҳ, агар они қўнғарғой сели мужгоним.
Дедим: сўзон кўнгулдин чекмагил бир дам хадангингни,
Дедиким: қолса бир дам сув бўлур ул ўтта пайконим.
Балият тоши ёғдурғон киби вайронима гардун,
Мазаллат гарди ҳар дам ёғдурур бошимға вайроним.
Қадаҳ даврин эвур, эй дайр пири, токи мумкиндур,
Ки даврон ранжини тортарға эмди йўқтур имконим.
Дема, жоми фано ичра эзилмишдур ажал заҳри,
Навоий, жон бериб, ул жомни чекмакдур армоним.
496
Мувофиқ кийдилар, бўлмиш магар наврўз ила байрам,
Чаман сарви яшил хилъат, менинг сарви равоним ҳам.
Чаман сарви қолиб ҳайрон, менинг сарвим қилиб жавлон,
Анинг шайдоси бир деҳқон, мунга шайдо бари олам.
Чаман сарви қолиб бебар, менинг сарвим бўлуб дилбар,
Ани ел айлабон музтар, бу елдек секратиб адҳам.
Қўнуб ул сарв уза булбул, чекиб гул шавқидан ғулғул
Бу сарв узра очилиб гул, анга тердин тушуб шабнам.
Қилиб оҳим сари парво, бу ён майл этмадинг қатъо,
Сабодин, эй қади раъно, бўлур ҳам сарв гаҳ-гаҳ хам.
Бу боғ ичра май, эй соқий, ки бормен асру муштоқий
Ки анда сарв ҳам боқий эмас, гул аҳди ҳам маҳкам.
Навоий, кўйин эт манзил, юзу қаддиға бўл мойил,
Ки боғ этмас сени хушдил, тулу сарв айламас хуррам.
497
Жонға кўксум чокидин жононни меҳмон айладим,
Гавҳаре топтим, они қўйнумда пинҳон айладим.
Кавкаб эрмас, пахталар тиқмиш қулоғиға сипеҳр,
Ул қуёш ҳажрида тунлар баски афғон айладим.
Жонға, эй гул, хори ғам кўп урдунг, эт ваҳм эмдиким,
Ҳар бирин бир новаки оҳимға пайкон айладим.
Кўксум узра неки марҳам эрди, ашк оқизди, вой,
Ким саломат тарҳин ул сув бирла вайрон айладим.
Фитна тоши ё саломат соҳили тенгдур манга,
Ким ҳубоби ашкдин бошимға қалқон айладим.
Боиси мақсуд зоҳид зуҳд қилди, мен фано,
Фақр иқболидин ул мушкулни осон айладим.
Эй Навоий, боғлаб эрди Каъба иҳромин кўнгул,
Кўйидин бир нуқта шарҳ айлаб, пушаймон айладим.
498
Не тонғ, гар муҳлик ўлса дуди оҳим имтидоди ҳам,
Ки бир ҳижрон тунича бор анинг қадди саводи ҳам.
Лаби бирла менги васфин ёзай десам, муносибдур
Варақ жон сафҳаси, доғим қаросидин мидоди ҳам.
Агар бир дам унутсам они, ҳақдин истарам ўлмак,
Агарчи ўлтурур ҳар дам мени бедилни ёди ҳам.
Тутулмиш зулфунга, лекин юз очсанг очилур кўнглум,
Сенинг илкингдадур ул телбанинг банди кушоди ҳам.
Ҳаётим нахлини ҳажрингда ашким сели чун йиқти
Мадад қилди нигун айларда оҳим тундбоди ҳам.
Уқубатлар била ҳажрида ўлтурсанг мени, эй ишқ,
Жаҳон аҳли аро ибрат ўчун еткур мунодий ҳам.
Керакмас ғарра бўлмоқ шоҳиди давлат бош индурса,
Ки пурхамлиқ эрур онинг салому хайрбоди ҳам.
Мени зуҳди риёий сори тарғиб эттинг, эй зоҳид.
Салоҳи бор эса, зоҳирдурур онинг фасоди ҳам.
Навоий эгнига қўйдунг сабу ичмакка дайр аҳли,
Бу эрди умрлар, эй муғбача, онинг муроди ҳам.
499
Ақлу жон қасдида кўрдум ул кўзу мужгонни ҳам,
Чектим ул мужгону кўз оллида ақлу жонни ҳам.
Новакинг етгач қизиқ кўнглум йиғочин куйдуруб,
Қатрайи сув янглиғ ошом айлади пайконни ҳам.
Кўз ёшимни қон қилиб, бағрим сув эттинғ, эй фироқ,
Йўқки ёлғуз сувни қон қилдинг, сув қилдинг қонни ҳам.
Ишқ даштида қуюндек хоксорингмен, гаҳе
Истасанг ушшоқни, ёд эт бу саргардонни ҳам.
Гўйдек бошим неча рахшинг аёғи зарбидин
Пўя қилғай; гаҳ-гаҳи еткур анга чавгонни ҳам.
Эй тавонгар, нечаким қасрингни қилдинг заркигор,
Асру холи кўрма дарвеш ўлтурур вайронни ҳам.
Кўнглум олиб бордингу қомиш манга бир хаста жон,
Ҳар қачон келсанг Навоий топшурур қолғонни ҳам.
500
Ажойиб тийрадур ҳажрим туни, эй меҳри йўқ моҳим,
Магар совурди ишқинг ўртаганларнинг кулин оҳим.
Вужудум ул қуёш ҳажрида андоқ муртафиъ бўлди,
Ки мумкин йўқ ани истарда бўлмоқ соя ҳамроҳим.
Юзумнинг акси коҳий қилди кўюнгнинг ушоқ тошин
Камоли ишқ, кўрким, каҳрабо ижод этар гоҳим.
Кўкгул ҳам ғамзаси ўқинки бордур орзу қилди,
Биҳамдиллаҳки, еткурди неким бор эрди дилхоҳим,
Ясай дард ўқларидин бир оқ уй жон гулшани ичра,
Ки кўнглумда ториқса, анда киргай моҳи хиргоҳим.
Кўнгул афсонасин гоҳи десам, элни тутар уйқу,
Ва лекин ҳар замон сескандурур афғони ногоҳим.
Қилиб майхона туфроғин ватан, қон ютмоғим, кўргил,
Ки бу бир бодайи айшимдурур, ул маснади жоҳим.
Эрур бир муғбача илгидин ичмак орзусидин
Фано дайрида ҳар дам бир эшикдин шайилиллоҳим.
Умид улким қадам сарвақтима еткургай огоҳе,
Навоий, гар талаб йўлида бўлса жони огоҳим.